انواع چغندر

آوریل 25, 2021
نوشته شده توسط هومن انگورانی

چغندر، یک سبزی علفی، از خانواده تاج‌خروسان (Amaranthaceae) است. این گیاه، بومی هند، نواحی مدیترانه ای و سواحل آتلانتیک اروپا است. گفته می‌شود که چغندر، در باغ های معلق بابل، پرورش داده می شد.

خاستگاه چغندر:

نام لاتین چغندر (beet)، بتا (beta) است که در زبان انگلیسی، در حدود سال ۱۴۰۰، به بِت (bete) تغییر کرد. آشپزهای قرون وسطایی، از چغندر در تهیه پای استفاده می‌کردند؛ در حالی که در زمان ملکه الیزابت، از چغندر در تهیه خورشت و یا شیرینی تارت استفاده می‌شد. انواع مختلف چغندر، اما می توان آن ‌را چندین بار در هفته خورد. چغندر یک غذای طبیعی فوق العاده است و از انواع آن، برای تولید لوسیون خانگی و رنگ مو نیز استفاده می‌شود.

همه چغندرهایی که در میوه فروشی ها وجود دارند، چغندر قرمز نیستند. چغندرها دارای طیف وسیعی از اندازه ها و رنگ ها هستند و رنگ آن ها از قرمز و زرد تا چغندر نواری می باشد.

هر نوع چغندری را که خریداری میکنید، به مدت یک هفته می توانید در یخچال نگهداری کنید. اگر شما چغندر را به همراه برگ های آن خریداری کردید، بهتر است که آنها را جدا کرده و در پلاستیک جدا در یخچال نگهداری کنید.

همانند سایر سبزیجات ریشه ای، چغندر نیز دارای مقداری خاک میباشد. قبل از گذاشتن در یخچال، آن را خوب تکان دهید تا خاک جدا شود، اما آن ها را تا زمان استفاده نشویید.

انواع بذر لبو و شلغم

انواع چغندر:

در ادامه شما را با انواع چغندر آشنا می کنیم.

چغندر قرمز:

چغندر قرمز و بنفش، نوع معروف چغندر است که بیشتر مردم با آن آشنا هستند، اما طعم چغندر کنسرو شده، کاملا متفاوت از چغندر تازه است. چغندر قرمز تمایل دارد طعم هر ماده غذایی ای را که همراهش پخته می‌شود به خود بگیرد، درست مانند سیب زمینی؛ و اگر از آن در غذاهایی مانند گراتن سیب زمینی، به جای سیب زمینی استفاده کنید، نتیجه کاملا جالب توجه و فوق العاده خوشمزه است. انواع چغندر قرمز شامل Crosby Egyptian ،Detroit Red Dark و Crapaudine است. چغندر قرمز به صورت کبابی یا تفت داده شده، بسیار خوشمزه است و اگر مدت زیادی است که چغندر را امتحان نکرده اید، اکنون زمان مناسبی برای امتحان مجدد آن است.

برای اطمینان از تازه بودن چغندر، به دنبال چغندرهای تازه به همراه برگ سبز باشید. نکته جالب در مورد چغندر سبز این است که برای ذخیره سازی مناسب هستند. اگرچه ممکن است برای مدت زمان کوتاهی ذخیره شود، اما شیرینی خود را از دست نمیدهد.

چغندر قرمز را میتوان در بسیاری جهات دیگر استفاده کرد، اما بسیاری از موارد به صورت پخته شده مورد استفاده قرار میگیرند. ما هم طرفدار استفاده به صورت پخته شده هستیم.

چغندر قرمز

چغندر طلایی (Golden Beets):

این چغندر، دارای طعمی ملایم و رنگی طلایی و زرد است. به گفته کارشناسان، آنها از اوایل دهه ۱۸۲۰ کشت می‌شدند. چغندر طلایی رنگارنگ و شیرین است و با تفت دادن یا کباب کردن، طعم‌شان بارزتر و مشخص‌تر می شود. انواع مختلفی از چغندر طلایی ازجمله Golden Detroit و Burpee’s Golden Beet وجود دارد.

قطر چغندرهای طلایی، می تواند تا 10 سانتیمتر برسد و طعم آن ها خاکی و شیرین است. این چغندرها در تمام طول سال در دسترس هستند، اما در ماه های پاییزی، رشد بهتری دارند. ترکیب طعم چغندرهای طلایی با طعم سیب، پنیر، سیب زمینی، گردو و بیکن بی‌نظیر است و پوست آنها بعد از پخت، راحت تر کنده می شود.چغندر طلایی به رنگ زرد روشن و زرد بوده و گوشتی به رنگ طلایی نارنجی دارند.

چغندر طلایی نسبت به چغندر قرمز شیرینی کمتری دارد، اما در عین حال طعم ملایمتری نیز دارد. در صبحانه و سالاد سر میشود. همچنین، میتوان آن را به سوپ سبزیجات اضافه کرد، زیرا برخلاف چغندر قرمز رنگ آن را تغییر نمیدهد.

چغندر طلایی

چغندر چیاگیا:

چغندر چیاگیا به طور طبیعی راه راه است. برخی از آنها ترکیب زرد و نارنجی هستند، در حالی که برخی دیگر همانند آبنبات قرمز و کرمی هستند. این نوع چغندر را میتوانید همانند چغندرهای دیگر استفاده کنید. وقتی پخته میشود، نوارها از بین میروند.

چغندر چیاگیا

چغندر بچه/چغندر کوچک (Baby Beets):

انواع مختلف چغندرها، چغندر بچه نیز دارند. این نوع چغندر، برای ایجاد فضای رشد برای دیگر چغندرها کاشته می‌شود، بسیار ساده بوده و در مزرعه به راحتی رشد می کنند. انواع و رنگ های مختلفی دارد. آ نها اغلب به عنوان یک محصول خاص و جدا، در بازارهای محلی کشاورزان فروخته می شوند. چغندر بچه، میوه و برگ‌های لطیفی دارد و استفاده از آن با این دو ویژگی، در انواع دستورپخت ها، بسیار لذت بخش خواهد بود. چغندر بچه، وقتی با انواع مختلفی از سبزی‌ها سرو می شود، بسیار لذیذ است و شما می توانید با یک جستجوی ساده در اینترنت، صدها دستور پخت غذا برای چغندر کوچک پیدا کنید.

این چغندر در بهار فراوانی زیاد و رشد بیشتری نسبت به سایر چغندرها دارد. کشاورزان باهوش این نوع چغندر را به عنوان کالای خاص به فروش می رسانند. آنها معمولا این نوع چغندر را به عنوان گرین به فروش میرسانند و درآمد خود را از دست نمیدهند.

چغندر بچه

چغندر Boldor:

چغندر Boldor تقریباً در ۵۰ روز می‌رسد؛ آفتاب کامل را ترجیح می دهد؛ دارای برگهایی با رنگ سبز روشن است و چغندری بسیار خوشمزه و مغذی است. این چغندر برای رشد به فضای زیادی احتیاج دارد، بنابراین اگر می‌خواهید آن‌ را در گلدان بکارید، گلدان یا ظرف شما باید حداقل به اندازه ی سه گالن ظرفیت داشته باشد. این چغندر خوشمزه، با روش های مختلفی قابل پخت است.

چغندر Boldor

چغندر سیلیندرا (Cylindra Beets):

چغندر سیلیندرا بومیِ دانمارکی است و کاشت آن از دهه ۱۸۸۰ آغاز شد. این چغندر با نام های Butter Slicer یا Formanova نیز شناخته می شود و بیشتر از یک چغندر واقعی، به هویج شباهت دارد. آنها تقریباً در ۵۰ روز بالغ می‌شوند؛ طول آنها تا 20 سانتیمتر می رسد و به شکل استوانه ای و به رنگ سورمه ای هستند. این نوع چغندر دانه ریز، دارای طعمی شیرین و بافتی عالی است و گوشت آن به رنگ قرمز تیره است.

این نوع چغندر، در مقایسه با انواع دیگر چغندرها، کمی شیرین‌تر و خوش طعم‌تر است. چغندر Cylindra در اواسط تابستان می‌رسد و درتمام طول این فصل، در دسترس است. از این چغندر برای درست کردن ترشی، در پخت‌وپز، افزودن به سالاد و حتی کباب کردن استفاده می‌شود. از آنجایی که رنگ این چغندر می تواند ایجاد لکه کند و تا مدت ها روی دست باقی بماند، توصیه می شود هنگام کار با این نوع چغندر، از دستکش استفاده کنید.

چغندر سیلیندرا بومیِ دانمارکی

چغندر Mangel-Wurzel:

این نوع چغندر، چغندر منگولد (Mangold beet) نیز نامیده می شود. در ابتدا، تنها حیوانات از آن تغذیه می‌کردند، اما در دهه های گذشته، محبوبیت زیادی در بین مردم پیدا کرده است. شکل ظاهری آن، بین چغندر و هویج است و بسیار چرب و سنگین است. یک نوعِ این چغندر با نام Mammoth Red Mangel وجود دارد که وزن آن می‌تواند تا 9 کیلوگرم هم برسد و چغندر بسیار بزرگی را ایجاد کند.

این چغندرها طعمی شیرین و رنگی سفید یا زرد طلایی دارند و بومیِ اروپا هستند. می توان آنها را به روش های مختلفی از جمله پوره کردن همانند پوره ی سیب زمینی، در آب میوه، ترشی و انواع مختلف سالاد مصرف کرد. آنها مملو از آنتی اکسیدان و ویتامین هستند و در آب و هوای خنک، رشد بهتری دارند.

چغندر Mangel-Wurzel

چغندر راه راه (Striped Beets):

این نوع چغندر که به چغندر باسانو (Bassano) یا چیوگیا (Chioggia) نیز معروف است ، در داخل خود دارای نوارهایی هستند که بسیار شبیه به آبنبات است. این یک نوع چغندر برای اولین بار در اواخر دهه ۱۸۴۰ به ایالات متحده وارد شد. نام های دیگر چغندر راه راه، Bull’s Eye و آب نبات راه راه (Candy Stripe) است. چغندرهای راه راه در تمام طول سال در دسترس هستند و طعمی بسیار خاکی و شیرین دارند.

این چغندر، یک سبزی علفی، از خانواده تاج‌خروسان (Amaranthaceae) است. این گیاه، بومیِ هند، نواحی مدیترانه ای و سواحل آتلانتیک اروپا است. گفته می‌شود که چغندر، در باغ های معلق بابل، پرورش داده می شد. نام لاتین چغندر (beet)، بتا (beta) است که در زبان انگلیسی، در حدود سال ۱۴۰۰، به بِت (bete) تغییر کرد.

آشپزهای قرون وسطایی، از چغندر در تهیه پای استفاده می‌کردند؛ در حالی که در زمان ملکه الیزابت، از چغندر در تهیه خورشت و یا شیرینی تارت استفاده می‌شد. چغندر، حاوی بالاترین مقدار قند در بین تمام سبزیجات است، اما می توان آن‌را چندین بار در هفته خورد. چغندر یک غذای طبیعیِ فوق العاده است و از انواع آن، برای تولید لوسیون خانگی و رنگ مو نیز استفاده می‌شود.

چغندر راه راه

چغندر سفید آلبینو (White Albino Beets):

همانطور که از نام آن پیداست ، چغندر سفید آلبینو، کاملاً سفید رنگ است و به صورت یک ساله کشت می‌شود. این چغندر، بومیِ کشور هلند و بسیار شیرین و گرد است. شیرینی آن به مقداری است که اگر تمایل داشته باشید، می‌توانید از آن قند درست کنید. این چغندر تقریباً در ۶۰ روز می‌رسد؛ در ماه های پاییز و زمستان، رسیدن آن کمی بیشتر طول می‌کشد. این چغندر در باغچه های کوچک و داخل گلدان نیز بسیار عالی رشد می‌کند.

گیاه بومیِ ایتالیا و شهری به نام چیوگیا است. ساقه هایی دارد که طول برخی از آنها تا 30 سانتیمتر نیز می‌رسد و ترکیب طعم آن با طعم هویج، اسفناج و کلم پیچ، بی‌نظیر است. تقریباً ۲۰ درصد چغندر راه راه از شکر تشکیل شده و بقیه آب و تفاله است. این چغندر، با چغندر دریا (sea beet) که طعم و بافتی بسیار مطبوع دارد، مرتبط است.

چغندر سفید آلبینو

چغندر قند:

چغندرقند، بیشتر از اینکه شبیه یک چغندر باشد، شبیه شلغم، مخروطی شکل و سفید رنگ است. تقریباً ۲۰ درصد شکر تولیدی جهان، از چغندر قند حاصل می شود و دلیل آن، سطح بالای سوکرالوز در چغندرقند است. این چغندرها معمولاً فقط به صورت تجاری پرورش می یابند و در باغچه های خانگی رشد نمی‌کنند. طریقه مصرف آن‌ها با با سایر چغندرها تفاوت دارد.