بذر کلم کیل

کلم کیل (Kale) با کاهو، کلم بروکلی، کلم برگ و کلم فندقی خویشاوندی دارد. این گیاه نوعی بروکلی است که برگ ‌های پهن و البته ضخیم و پیچ در پیچی دارد. برگ‌ های آن سبز تیره هستند که در بخش های انتهایی چین خورده اند و حاوی خواص آنتی‌ اکسیدانی و ضدالتهابی بسیار بالایی می باشند. واریته‌ های کلم کیل در سراسر جهان، در آب و هوای متفاوت کاشت می‌شوند، و این گیاه می‌تواند حتی تا ماه‌ های سردتر زمستان رشد کند. به علاوه، برگ‌ های کلم کیل یخ‌‌زدگی را به خوبی تحمل می‌کنند، و برخی از منابع مدعی هستند که اگر پس از یخ‌ زدگی آنها را برداشت کنند، مزه شیرین‌ تری خواهد داشت. کلم کیل در سال‌ های اخیر به خاطر منافع تغذیه‌ ای فراوانش (به همراه بلوبری، اسفناج، لوبیاها و برخی گیاهان دیگر) توجه زیادی را به خود جلب کرده است، و یکی از به اصطلاح «ابرغذاها» شمرده می‌شود. کلم کیل همچنین منبع خوبی برای اسیدهای چرب اومگا ۳ است، و همچنین حاوی فیبرهای پایین‌ آورنده کلسترول و کاروتنوئیدها و فلاوونوئیدهای ضد سرطان است. کلم کیل در طول جنگ جهانی دوم اغلب برای کاشت در به اصطلاح “باغچه‌ های پیروزی” توصیه می‌شد زیرا به راحتی کاشت داده می‌شد و مملو از مواد مغذی غنی بود که مکمل غذاهای محدود سهمیه‌ ای زمان جنگ می‌شدند. اما هنگامی که جنگ تمام شد، بسیاری از خانواده‌ها خوردن کلم کیل را کنار گذاشتند چرا که از مزه و بافت آن خوششان نمی‌آمد و سهمیه‌ بندی زمان جنگ را به یادشان می‌آورد. البته گونه‌های جدید کلم کیل مزه بسیار بهتری نسبت به کلم‌هایی دارند که در دهه ۱۹۴۰ کاشت می‌شدند. مصرف‌ کنندگان باید به دنبال کلم کیلی باشند که برگ‌های سفت و به رنگ سبز تیره یا ارغوانی داشته باشد. آن را می‌توان در کیسه‌ های پلاستیکی زیپ‌ دار تا پنج روز در یخچال نگهداری کرد.