شته نخود Acyrthosiphon pisum که در تمام مناطق دنیا گسترش دارد، سالیانه حدود ۶۰ میلیون دلار خسارت به کشتکاران یونجه در ایالات متحده آمریکا وارد میسازد. حداکثر تعداد حشره معمولاً در بهار و پاییز و گاهی نیز در اواسط تابستان مشاهده میشود. میزان خسارت از توقف رشد و زردی گیاه تا از بین رفتن تمامی قسمتهای هوایی متغیر است.خسارت ناشی از شته نخود با استفاده از واریتههای مقاوم به طور چشمگیری کاهش مییابد.
در آزمایشهایی که شته نخود بدون از بین بردن قسمتهای هوایی گیاه، به واریته های حساس خسارت زیادی را وارد ساخت، عملکرد علوفه ارقام مقاوم دو تا سه برابر ارقام حساس بود. از آنجایی که شته نخود باعث تضعیف بوته های چین اول میشود، عملکرد چینهای بعدی واریته های حساس نیز کاهش می یابد. در آزمایشهایی که در کانزاس انجام شد، متوسط افزایش عملکرد واریته های مقاوم نسبت به حساس در چینهای اول، دوم، سوم و چهارم به ترتیب برابر با ۲۱۱، ۱۸۸، ۱۰۷، ۱۱۴، درصد گزارش شده در سال بعد نیز عملکرد اولین چین واریته های مقاوم نسبت به حساس حدود ۷۸ درصد افزایش نشان داد. در طی یک دوره شیوع طبیعی آفت، میزان کل پروتئین و کاروتن واریته مقاوم کانزا به ترتیب ۲ و ۳ برابر واریته های حساس بوفالو، رنجر، و ورنال بود. تعداد شته به ازای هر گرم ماده خشک در واریته بوفالو ۹ برابر واریته کانزا گزارش شده است.
آزمایشهای انجام شده برای مقابه با شته نخود برای کاشت یونجه:
امکان اصلاح یونجه برای مقاومت به شته نخود در سال ۱۹۲۴ مورد توجه قرار گرفت، یعنی هنگامی که گیاهان مقاوم برای اولین بار مشاهده شدند. ولی پس از گذشت بیش از ۲۰ سال نیز پیشرفت چشمگیری حاصل نشد تا اینکه واریته های مقاوم به شته خالدار یونجه تولید شدند. با پیدایش روشهای گلخانه ای مناسب برای به گزینی دسته جمعی و ارزیابی کلونها، واریته های مقاوم به شته نخود به سرعت تولید شدند. در سال ۱۹۶۶ واریته واشو برای استفاده در نواحی ساحلی اقیانوس آرام و ایالات کوهستانی و آپکس برای آن نواحی که واریته های فلمیش به آنها سازگار بودند معرفی شدند. در سال ۱۹۶۷ واریته های داوسون و مسیلا به ترتیب برای استفاده در ایالات شمال مرکزی و نیومکزیکو معرفی شد. در سال ۱۹۶۹ واریته کانزا در اختیار کشاورزان ایالات جنوب مرکزی قرار گرفت. واریته های مزبور، به جز آپکس، همگی به شته خالدار یونجه نیز مقاوم هستند. اخیراً نیز واریته های مقاوم دیگری در اختیار کشاورزان قرار گرفته است. واریته تیم که در اصل از لحاظ مقاومت به سرخرطومی یونجه اصلاح شده است، نسبت به شته نخود نیز بسیار مقاوم است .
برای مطالعه مقاله معرفی شته خال دار یونجه کلیک کنید.
شته نخود یونجه
قابلیت توارث مقاومت به شته نخود بسیار زیاد است و انتقال آن به پلاسم زایشی با صفات مطلوب زراعی به سهولت انجام می پذیرد. از ماهیت فیزیولوژیکی مقاومت چندان اطلاعی در دست نیست. عوامل محیط ممکن است مقاومت را تعدیل کنند. درجه حرارت پایین باعث کاهش مقاومت میشود، ولی مانند شته خالدار یونجه، وجود اثر متقابل بین ژنوتیپ و درجه حرارت محرز است. مقاومت باعث کاهش تکثیر و باروری و بقا و احتمالاً تغذیه شته نخود میشود. تعداد کافی شته نخود مورد نیاز در برنامه انتخاب گیاهان مقاوم را میتوان در گلخانه و روی واریته های حساس و شاداب یونجه و یا باقلا (Vicia faba L) پرورش داد و در طول سال نگهداری کرد. در هر صورت، به علت احتمال وابسته شدن شته به گیاه میزبان بایستی درمورد استفاده از باقلا با احتیاط عمل کرد.
روشهای نگهداری جوامع شته نخود و ارزیابی گیاهان مقاوم نسبت به آنها شبیه به شته خالدار یونجه است. چون گیاهانی که در درجه حرارت پایین مقاوم هستند در درجه حرارت بالاتر نیز مقاومت خود را حفظ میکنند. استفاده از درجه حرارت پایین (حدود ۱۸ درجه سانتی گراد) در گزینش گیاهان مقاوم توصیه شده است. با استفاده از قفسهای محصورکننده در مزرعه و شمارش شته های انگل شده که معمولاً به سطح فوقانی برگها میچسبند ارزیابیهای مطمئنی از مقاومت انجام میشود.
برای خرید بذر و فروش بذر می توانید از این لینک استفاده کنید.
در صورت داشتن هر گونه پرسش و مشاوره در زمینه خرید بذر میتوانید با شماره 09358504040 تماس بگیرید.
بذر گوجه فرنگی
بذر میوه
نوشیدنی ها