بحثی نیست که خارق العاده ترین گیاهی که تاکنون در این کشور آورده شده و یکی از زشت ترین گیاهان است. این پاسخ Regius Keeper از باغ گیاه شناسی سلطنتی بود، در سال 1863 بود که گیاه ولویچیا میرابیلیس به او اهدا شد. گیاهان ولویچیا میرابیلیس به طور غیر معمولی بزرگ هستند، برگ هایی بند مانند که به طور مداوم در امتداد زمین رشد می کنند. در طول زندگی خود، هر گیاه فقط دو برگ تولید می کند، که در نتیجه شکستن برگ ها توسط باد اغلب به بخش های زیادی تقسیم می شوند. تاریخ گذاری به روش کربن -14 از بزرگترین گیاهان نشان داده است که برخی از انواع منحصر به فرد بیش از 1500 سال سن دارند.
شرح درخت ولویچیا:
ولویچیا میرابیلیس گیاهی چند ساله و چند منظوره با ساقه کوتاه و ریشه ی سطحی است. فراتر از آن، گیاه اغلب به عنوان “شگفت آور”، “عجیب” یا “بر خلاف هر گیاه شناخته شده روی زمین” توصیف می شود. ساقه کوتاه و چوبی و منشعب نشده آن توسط 2 برگ بند شکل که در طول زندگی گیاه از بخش پایه رشد می کنند و با گذشت قرن ها پیچ و تاب خورده است. بوته ها در هر دو سطح برگ وجود دارند. ساقه چوبی با افزایش سن گسترش می یابد و به یک دیسک مقعر تا عرض یک متر تبدیل می شود، و از آن سیستم های شاخه ای کوچک رشد می کند که فقط به گرده های برهنه و مخروط های بذر خدمت می کنند. شاخه های تولید مثل شاخه هایی در نزدیکی پایه های برگ بوجود می آورند. مخروط های گرده قرمز، شبیه به افدرا، در گروه های 2تا 3 شاخه ای ظاهر می شوند. به طور معمول، فقط یک دانه در هر مخروط ایجاد می شود و توسط باد پخش می شود.
ولویچیا بسیار زیبا
مشخصات برگ ولویچیا:
برگ های ولویچیا طولانی ترین عمر در پادشاهی گیاهان را دارند، آنها همیشه سبز، یک جفت واحد و به طور کلی پهن و مسطح هستند. گسترده ترین برگ شکسته نشده 179 سانتی متر است. این برگ خاص 6 متر طول داشت که 15/3 متر آن بافت زنده بود. سطحی که این برگ می پوشاند به گیاه کمک می کند تا در خاک تا دمای 65 درجه سانتیگراد زنده بماند. خاک زیر گیاه را خنک و مرطوب نگه می دارد.
برگ ها سالانه به طور متوسط 13.8 سانتی متر رشد می کنند. بنابراین گیاه می تواند تا 150 متر بافت برگ در یک دوره رشد 1000 ساله تولید کند. ضخامت برگها به طور متوسط 1.4 سانتی متر است. برگ هایی که روی سطح ماسه قرار می گیرند نیز از فرسایش توسط باد جلوگیری می کنند. برگ های پهن حتی در شرایط باد شدید سفت و بی حرکت می مانند. جذب آب از طریق روزنه باید بسیار جالب توجه باشد.
این ویژگی برگ بقای گونه را تضمین کرده است. روزنه ها تا زمانی که مه از بین نرود باز می مانند و اگرچه مقدار زیادی از آب متراکم شده روی برگ ها از مصرف مستقیم بخشی از این آب خارج می شود. برخلاف سایر گیاهان، روزنه در شرایط مه آلود باز است و وقتی گرمتر می شود بسته می شود. این اطمینان می دهد که در طی گرمای روز هیچ آبی تبخیر نمی شود.
محل ولویچیا:
ولویچیا بومی صحرای نامیب است، یکی از قدیمی ترین بیابان های جهان است که دارای شرایط بسیار خشک است که در قسمت غربی نامیبیا در امتداد ساحل تا قسمت جنوب غربی آنگولا کشیده شده است. در این منطقه طی برخی از سالها هیچ بارندگی مشاهده نمی شود و به طور متوسط کمتر از 100 میلی متر در سال است. بیشتر نمونه ها در 80 کیلومتری ساحل و در کمربند مه یافت می شوند، که نشان می دهد مه منبع مهم رطوبت است. برگ ها به طور معمول در گیاهان بالغ با سرعت 8-15 سانتی متر در سال رشد می کنند، برخی از آنها با برگهایی به عرض 1.8 متر و طول 6.2 متر پیدا شده اند که سن بالقوه 500-1000 سال را نشان می دهد.
بیشتر مشاهدات در Welwitschia Fläche، دشتی بیابانی، در حدود 50 کیلومتری شرق سواکوپموند و شرق محل تلاقی رودخانه های خان و Swakop انجام می شود.
تاریخ: اولین گیاه ولوچیا توسط گیاه شناس اتریشی فردریش ولویچ (Friedrich Welwitsch) (1806-1872) در سال 1860 در صحرای نامیب در قسمت جنوبی آنگولا کشف شد. به دلیل شناخت موفقیت تحقیقات گیاهشناسی و به دلیل اینکه وی ابتدا آن را پیدا و جمع آوری کرد، این گیاه نام او را گرفت.
ولویچیا خاص و خوب
دکتر فریدریش ولویچ (1806-1872):
فردریش ولویچ در اتریش به دنیا آمد و مدتی به عنوان منتقد تئاتر کار کرد. بعداً به پرتغال فرار کرد و در آنجا به عنوان جمع کننده گیاه شروع به کار کرد. چندین سال بعد وی توسط دولت پرتغال به آنگولا فرستاده شد و در آنجا بیش از 5000 مجموعه در طول 12 سال اقامت در کشور ایجاد کرد. برخی از دانشمندان در آن زمان کاملاً جدید بودند و حاوی مقدار زیادی اطلاعات مفید بودند. هنگامی که وی از آنگولا بازگشت، ولویچ تصمیم گرفت در لندن مستقر شود و در نزدیکی موزه تاریخ طبیعی و باغ گیاه شناسی سلطنتی بماند. وی تا زمان مرگ در سال 1872 در آنجا کار کرد. پس از مرگ وی، دولت پرتغال (که بودجه مجموعه های وی را تأمین می کرد)، مجریان املاک خود را به دادگاه منتقل کرد تا تلاش کنند این مجموعه ها را بازیابی کنند. پس از یک نبرد طولانی دادگاه، که 3 سال طول کشید، سازش حاصل شد – دولت پرتغال اولین مجموعه را دریافت کرد و موزه تاریخ طبیعی مجموعه دوم را دریافت کرد. دکتر فردریش ولویچ در قبرستان کنسال سبز در لندن به خاک سپرده شده است. سنگ قبر وی با حکاکی Welwitschia تزئین شده است.
یادداشت های میدانی:
قبلا تصور می شد که کنه هایی که در گیاه ولویچا زندگی می کند – معروف به کنه ولویچا [Probergrothius sexpunctatis] – مسئول گرده افشانی گیاه است اما بعد از آن زمان رد شده است. کنه ولویچیا همانطور که برخی فکر می کنند سوسک نیست بلکه یک کنه واقعی است. از شیره گیاه ولویچیا تغذیه می کند.
امیدواریم از خواندن این مطلب لذت برده باشید، فروشگاه اینترنتی پوپونیک شما را به خواندن مقاله های زیر دعوت می نماید.
بذر گوجه فرنگی
بذر میوه
نوشیدنی ها