معرفی درخت دارتالاب

سرو طاس یا دارتالاب (Taxodium distichum)، که سرو باتلاقی نیز نامیده می شود، از مخروطیان زینتی و چوبی خانواده Cupressaceae بومی مناطق باتلاقی جنوب آمریکای شمالی است. چوب سرو طاس به دلیل مقاومت در برابر آب آن ارزشمند است و زمانی که دارای سوراخ‌های کوچک و فعال ناشی از قارچ باشد، در تجارت الوار به درخت سرو می‌گویند. این درخت به دلیل شاخ و برگ های رنگارنگ پاییزی خود به عنوان یک گیاه زینتی رشد می کند و می تواند در شمال محدوده بومی خود کشت شود.

مخروط های سرو طاس در واقع شبیه مخروط نیستند. ساختار مخروطی آنها گرد و قطری در حدود 2.5 سانتی متر است. هنگامی که مخروط ها در پاییز ظاهر می شوند، سخت و سبز هستند، اما با پیشرفت فصل، چوبی می شوند. هر مخروط از تعدادی فلس ساخته شده است و هر فلس با دو دانه مثلثی همراه است.

دانه ها توسط بوقلمون وحشی، اردک های چوبی، گروس منقار عصرانه، پرندگان آبی و سنجاب ها خورده می شوند. دانه هایی که از شکار فرار می کنند توسط آب های سیلاب پراکنده می شوند. سرو طاس درختانی دیر رشد و با عمر طولانی هستند که سن آنها به طور منظم به 600 سال می رسد.

مشخصات ظاهری درخت دارتالاب:

سرو طاس عمری طولانی دارد و کند رشد می کند. درختان قدیمی معمولا تو خالی هستند. سرو طاس جوان متقارن و هرمی شکل است. همانطور که بالغ می شود، یک سر درشت و گسترده ایجاد می کند. تنه مخروطی آن معمولاً 30 متر (حدود 100 فوت) ارتفاع و 1 متر (3.3 فوت) قطر دارد.

اگرچه بسیاری از درختان مخروطی همیشه سبز هستند، درختان سرو طاس درختان مخروطی خزانی هستند که در پاییز برگ های سوزنی خود را می ریزند. در واقع، آنها نام سرو «طاس» را می‌گیرند، زیرا برگ‌های خود را در اوایل فصل می‌ریزند. رنگ های پاییزی آنها قهوه ای مایل به زرد، دارچینی و نارنجی آتشین است.

پوست آن قهوه ای یا خاکستری با بافت رشته ای است. درختان جوان تاج های هرمی (هرمی شکل) دارند، اما این تاج ها حتی در بزرگسالی به شکل ستونی در می آیند. شاخه ها اغلب با توده های خزه اسپانیایی پوشیده شده اند. ویژگی ای که سرو طاس واقعاً به آن معروف است، «زانو» آنهاست. اینها مانند زانوهای انسان نیستند، بلکه نوع خاصی از ریشه هستند. اصطلاح فنی زانو پنوماتوفور است که به معنای “حمل کننده هوا” است.

پنوماتوفورها از ریشه های افقی درست زیر سطح رشد می کنند و از زمین یا آب به سمت بالا بیرون می زنند. از آنجایی که سرو طاس اغلب در شرایط باتلاقی رشد می کند، تصور می شود که پنوماتوفورها برای انتقال هوا به ریشه های غرق شده در زیر زمین عمل می کنند. آنها همچنین ممکن است به لنگر انداختن درخت کمک کنند.

سرو طاس که به قد 120 فوت (36.5 متر) با قطر تنه 3 تا 6 فوت (0.9 تا 1.8 متر) می رسد، اغلب به عنوان غول شناخته می شود. (البته آنها کاملاً نمی توانند با اقوام چوب قرمز خود مقایسه شوند که ارتفاع آنها به بیش از 91 متر می رسد.) در کمال تعجب بسیاری، طاس زمانی که در خاک مناسب در حیاط ها یا کنار خیابان ها کاشته می شود، بسیار خوب عمل می کند و یک درخت نمونه زیبا است.

درخت دارتالاب

شرایط اقلیمی درخت دارتالاب:

سرو طاس درختی بومی در جنوب شرقی ایالات متحده است که در حوضه زهکشی دره می سی سی پی، در امتداد ساحل خلیج و تا دشت ساحلی تا ایالات میانی اقیانوس اطلس رشد می کند. سرو طاس به خوبی با شرایط مرطوب کنار سواحل رودخانه ها و باتلاق ها سازگار است. آنها همچنین در مناطق خشک یافت می شوند و اغلب به عنوان درختان زینتی کاشته می شوند.

کاربرد درخت دارتالاب:

درخت دارتالاب که به دلیل مقاومت در برابر پوسیدگی، “چوب ابدی” نامیده می شود، برای ساخت و سازهای سنگین از جمله اسکله ها، انبارها، قایق ها، پل ها و همچنین آسیاب کاری عمومی و تزئینات داخلی استفاده می شود. درختان به عنوان گیاهان زینتی به سمت شمال در آب و هوای سردتر و در خاک های خشک تر کاشته می شوند.

درختان سرو طاس به خاطر چوب مقاوم در برابر پوسیدگی درختان بالغ ارزش دارند، بنابراین به طور گسترده ای برای ساختن نرده ها، درها، کفپوش ها، تابوت ها، کابینت ها، قایق ها و غیره استفاده می شود. با این حال، این روزها آنها کمتر برای الوار برداشت می شوند زیرا رشد آنها کند است و تعداد آنها کمتر از گذشته است. دلیل دیگر این است که این درختان معمولا در تالاب ها رشد می کنند که برای چوبگیرها مشکل ایجاد می کند.

سرو طاس در حیات وحش نقش بسیار مهمی دارد. از آنجایی که آنها در کنار رودخانه ها و در تالاب ها رشد می کنند، در جذب آب های سیلاب و جلوگیری از فرسایش عالی هستند. آنها همچنین آلاینده ها را به دام می اندازند و از انتشار آنها جلوگیری می کنند. قورباغه ها، وزغ ها و سمندرها از باتلاق های سرو طاس به عنوان محل پرورش استفاده می کنند. اردک‌های چوبی در تنه‌های توخالی لانه می‌سازند، گربه‌ماهی‌ها در کنده‌های توخالی غوطه‌ور تخم‌ریزی می‌کنند، و شکارچیانی مانند عقاب‌های طاس در بالای درختان لانه می‌کنند.

قدم زدن در تالاب کنار درختان دارتالاب

تاریخچه درخت دارتالاب:

ین درخت به دلیل ظاهر غم انگیز و اسرارآمیز خود در طول قرن ها الهام بخش شعر و نثر بسیاری بوده است. لانگفلو در شعر اوانجلین در سال 1847 به “شاخه های سر به فلک کشیده و تنومند” آن اشاره می کند که “مانند بنرهایی بر دیوارهای کلیساهای باستانی آویزان می شوند”. جان مویر طبیعت شناس در کتاب هزار مایل پیاده روی خود به “جنگل های تاریک و مرموز سرو که همه چیز را پوشانده اند” اشاره می کند و بیان می کند که “شب در راه است و من پر از تنهایی وصف ناپذیری شده ام.”

انواع درخت دارتالاب:

طبقه بندی جنس Taxodium بحث برانگیز است. جنس از یک تا سه گونه تشکیل شده است. برکه کوچکتر یا سرو مرتفع جنوب شرقی ایالات متحده معمولاً به عنوان گونه ای از سرو طاس (T. distichum, variete imbricatum) ذکر می شود. با این حال، گاهی اوقات به عنوان یک گونه جداگانه در نظر گرفته می شود (T. ascendens). مونتزوما یا سرو مکزیکی (T. mucronatum) بومی جنوب غربی ایالات متحده، مکزیک و گواتمالا است. به طور کلی یک گونه جداگانه در نظر گرفته می شود و با برگ های کوتاه تر و ماندگار و مخروط های بزرگتر از سرو طاس متمایز می شود. به ندرت زانو تولید می کند.