طبقه بندی علمی گیاهان

تاکسونومی روشی است که توسط دانشمندان برای طبقه بندی همه موجودات زنده به منظور درک بهتر روابط تکاملی آنها استفاده می شود. طبقه بندی شامل توصیف گونه ها و شناسایی است. طبقه بندی مدرن در اواسط دهه 1700، زمانی که کارل لینه سیستمی را برای طبقه بندی همه موجودات زنده ایجاد کرد، سرچشمه گرفت. او این کار را با دادن یک نام دو بخشی بر پایه لاتین به هر گونه انجام داد که به عنوان یک نام علمی نیز شناخته می شود. Linnaeus گیاهان را بر اساس ساختار تولید مثلی آنها دسته بندی کرد تا بتواند رابطه تکاملی بین گیاهان مختلف را بهتر درک کند.

دسته بندی علمی گیاهان:

همه موجودات زنده در دسته های وسیعی به نام پادشاهی دسته بندی می شوند. گیاهان در پادشاهی Plantae هستند. در یک پادشاهی دسته بندی های زیادی به نام فیلا وجود دارد (مفرد فیلوم است). Kingdom Plantae شامل phyla Chlorophyta جلبک سبز، Bryophyta خزه، Pteridophyta سرخس، Coniferophyta (مخروطیان) و Magnoliophyta (گیاهان گلدار) است.

کلروفیتا – جلبک سبز

اگرچه از نظر فنی گیاهان نیستند، اما جلبک‌های سبز موجوداتی هستند که گیاهان زمینی از آنها تکامل یافته‌اند. جلبک‌های سبز شامل تاژک‌های تک سلولی (جانداران تک سلولی با ساختار دم‌ مانند)، اشکال چند سلولی و جلبک‌های دریایی ماکروسکوپی هستند که همگی می‌توانند فتوسنتز کنند.

جلبک های سبز عمدتاً آبزی هستند. بیشتر در آب شیرین و زیستگاه های دریایی یافت می شود، اما در درختان و صخره ها نیز یافت می شود. برخی نیز با قارچ‌ها همزیست هستند (زندگی در رابطه) و گلسنگ‌ها را تشکیل می‌دهند. گروه جلبک‌های سبز که بیشترین ارتباط را با گیاهان خشکی دارند، چاروفیت‌ها هستند.

شکوفه های جلبک سبز

برایوفیتا – خزه

اینها ابتدایی ترین گیاهان واقعی هستند. خزه‌ها فاقد سیستم آوندی هستند، به این معنی که بافت (گروهی از سلول‌ها که برای انجام یک عملکرد/نقش خاص با هم کار می‌کنند) برای انتقال آب به سرتاسر گیاه ندارند. در عوض، خزه‌ها آب، مواد مغذی و مواد معدنی خود را با فرآیندی به نام اسمز به دست می‌آورند، که در آن آب از مناطقی که آب زیادی دارد به مناطقی که آب کمتری دارند حرکت می‌کند.

از آنجایی که Bryophyta نمی تواند به راحتی آب و مواد مغذی را در یک گیاه بزرگ حمل کند، خزه ها تا سطح زمین رشد می کنند (معمولاً فقط چند سانتی متر ارتفاع دارند)، خزه ها نیز فاقد ریشه هستند. در عوض، خزه‌ها دارای ریزوئید هستند که نخ‌های ریشه‌مانندی هستند که بدون جذب مواد مغذی و آب، به چسبیدن گیاه به زمین کمک می‌کنند.

خزه ها معمولاً در مناطق مرطوب و سایه زندگی می کنند و به صورت توده ای رشد می کنند و توده های متراکم و نرم از پوشش گیاهی را تشکیل می دهند. خزه ها یکی از اولین گونه های گیاهانی هستند که در زمین های سنگی مستقر شدند. مانند گلسنگ ها، آنها قادر به شکستن سنگ هستند و به مراحل اولیه تشکیل خاک اجازه می دهند که برای رشد گیاهان بزرگتر ضروری است. خزه ها قادرند چندین برابر وزن خود آب جذب کنند و با جذب بارندگی به جلوگیری از فرسایش خاک کمک کنند.

برایوفیتا – خزه

Pteridophyta – سرخس

سرخس‌ها هنوز ابتدایی هستند، اما از خزه‌ها پیشرفته‌تر هستند، اما یک سیستم آوندی برای انتقال آب و مواد مغذی به سرتاسر گیاه دارند. سیستم آوندی شامل بافت هایی مانند آوند چوبی (بافت انتقالی که آب را در اطراف گیاه به حرکت در می آورد) و آبکش (بافت حمل و نقلی که مواد مغذی – به ویژه قند – را به اطراف گیاه منتقل می کند) است.

سرخس ها دارای ریشه هایی هستند که آب و مواد مغذی را از خاک جذب می کنند و سپس از طریق آوند چوبی و آبکش به ساقه ها و برگ ها منتقل می شوند. سرخس ها همچنین به خاطر سر کمانچه هایشان – برگ های پیچ خورده سرخس های جوان – معروف هستند. سرخس ها در زیستگاه های مختلف از جمله در کوه ها، در شکاف های صخره ها، اطراف باتلاق ها و در جنگل های مرطوب رشد می کنند. یکی از رایج ترین سرخس ها سرخس براکن است.

Pteridophyta – سرخس

Coniferophyta – مخروطیان

Gymnosperms اولین گروه از گیاهان آوندی هستند که دانه تولید می کنند. برخلاف آنژیوسپرم ها (گیاهان گلدار)، ژیمنوسپرم ها دارای دانه های بدون پوشش هستند، از این رو نام آنها – gymno به معنای “برهنه” و اسپرم به معنای “دانه” است. رایج ترین شاخه آشنای ژیمنوسپروم ها، مخروطیان است که شامل کاج، سرو، درخت عرعر، صنوبر و بسیاری دیگر می شود.

مخروطی ها چوبی هستند و مخروط و سوزن دارند (در واقع سوزن ها فقط برگ های بلند و نوک تیز هستند!). آنها همچنین به طور کلی همیشه سبز هستند، به این معنی که در طول زمستان برگها / سوزن های خود را از دست نمی دهند، بلکه به تدریج آنها را در طول عمر خود جایگزین می کنند.

سوزن‌های کاج دارای پوششی مومی هستند که به آن‌ها اجازه می‌دهد تا آب را در طول زمستان حفظ کنند، در حالی که همچنان به آنها اجازه می‌دهد نور خورشید را برای فتوسنتز جذب کنند. درختان مخروطی عمدتاً در نیمکره شمالی یافت می شوند. آنها در مناطقی که تابستان کوتاه و زمستان طولانی است، به دلیل توانایی آنها در حفظ آب در طول زمستان رشد می کنند. آنها همچنین جزو بلندترین درختان هستند و برخی از گونه های آن تا 90 متر رشد می کنند!

Coniferophyta – مخروطیان

Magnoliophyta – گیاهان گلدار

گیاهان گلدار (آنژیوسپرم ها) در شاخه ماگنولیوفیتا تکامل یافته ترین، متنوع ترین و موفق ترین گروه گیاهان هستند. در واقع، گیاهان گلدار تقریباً 90 درصد از Kingdom Plantae را تشکیل می دهند! آنژیوسپرم ها گیاهان آوندی و مولد بذر با گل ها و میوه هایی هستند که دانه ها را در بر می گیرند. گیاهان گلدار تقریباً هر زیستگاه زمینی قابل تصور را مستعمره کرده اند – از بیابان ها گرفته تا قله های بادی آلپ، مرداب ها و جنگل های بارانی. گیاهان گلدار شامل علف‌ها، نیلوفرها، رزها، کاکتوس‌ها و بیشتر درختان پهن برگ هستند.

چشم انداز تابستانی گلهای ظیف