گل مریم با نام علمی Polianthes tuberosa گیاهی چند ساله از تیره Asparagaceae است. خاستگاه اصلی آن مکزیک می باشد. گیاهی با گلهای سفید رنگ و بسیار خوشبو است که در عطرسازی استفاده های فراوانی از آن می شود. گیاهی دائمی و نیمه سوخدار که فلس ها و قاعده برگها تشکیل دهنده سوخها می باشند. ساقه دارای ساختاری متراکم است که در درون فلس ها پنهان می شود.
اندام زیرزمینی گل مریم در منابع مختلف با نام ریزوم ژوخه ای و ریشه ژوخه ای ذکر شده است. اما به دلیل شباهت آن با سوخ، اصطلاح سوخ برای نامیدن آن بکار می رود. در رده بندی که به تازگی انجام شده گل مریم را گیاهی از زمره خانواده مارچوبه سانان قرار داده اند.
شکل ظاهری گل مریم:
برگهای گل مریم در تعداد زیاد با ظاهری شبیه به نیزه ای باریک و طویل به صورت طوقه ای در سطح زمین قرار گرفته که ساقه گلدهنده از وسط آنها خارج می گردد. گل مریم در برخی واریته ها ابلق بوده و برگهایی با خطوط زرد و طلایی دارد که می تواند به عنوان گلی جذاب در تزیین باغچه ها استفاده شود.
خوشه های گل در انتهای ساقه گلدهنده با طول 38-14 سانتی متر مستقر شده اند که گلچه هایی جفتی به رنگ سفید و به تعداد تقریبی 30 جفت به شکلی متناوب روی قسمت انتهایی ساقه ایجاد می شوند. گلبرگ ها گوشتی بوده و ستاره ای شکل می باشند.
رنگ اصیل گلهای گل مریم سفید رنگ است. گلی بسیار معطر می باشد. دوره گلدهی این گیاه متناسب با فصل کشت آن در فصل بهار، تابستان و پاییز می باشد. گل مریم از طولی در حدود 80 سانتی متر برخوردار است. بیشتر از نصف ساقه از برگهای کوتاه تشکیل شده و در بخش انتهایی ساقه نیز تجمعی از گل های مریم دیده می شود.
گل مریم در ایران:
پرورش گل مریم در ایران به صورت تجاری انجام می شود. گل مریم تولید شده در ایران به دلیل عطر فوق العاده ای که دارد در جهان شناخته شده است. جایگاه گل مریم ایرانی به دلیل داشتن همین ویژگی منحصربه فرد یعنی معطر بودن در جهان ویژه بوده و سالهاست که صادرات آن به سراسر دنیا بویژه اروپا انجام می شود.
باغ گل های مریم
شرایط نگهداری گل مریم:
گل مریم در مقابل سرما حساس بوده به همین جهت بایستی کاشت آن بعد از پایان دوره سرما انجام شود. نباید گل مریم به صورت خیلی عمیق کاشته شود، زیرا در این صورت فرایند رشد و سبز شدن آن طولانی خواهد شد.
عمق کاشت:
عمق مناسب برای کاشت پیاز گل مریم در حدود 3 الی 10 سانتی متر است. این گیاه با کاشت سطحی به راحتی سبز شده، تولید برگ در آن بیشتر می شود و طول ساقه نیز رشدی در حد مطلوب خواهد داشت.
خاک:
این گیاه برای رشد مناسب به خاکی سبک، شنی با زهکشی خوب نیاز دارد تا بتواند آب را از خود عبور داده و مانع از غرقابی شدن خاک شود. میتوانید جهت تقویت خاک از مقدار کمی کود بسیار پوسیده گاوی یا خاک برگ یا پیت ماس استفاده نمایید.
آبیاری:
بهتر است خاک محل کاشت گل مریم را همواره مرطوب نگه دارید ولی نباید در آبیاری زیاده روی کرد زیرا غرقابی شدن می تواند زمینه پوسیدگی ریشه گیاه را فراهم کند. در صورت دریافت آب کم نیز رنگ شاخ و برگ سبز گیاه کدرتر شده و گلها کیفیت لازمه را نخواهند داشت.
نور:
گیاه گل مریم گیاهی نور دوست بوده و به نور مستقیم روزانه حداقل در حدود 5 الی 6 ساعت نیاز دارد تا گلدهی مطلوبی داشته باشد. عدم دریافت نور کافی یا قرار گرفتن گیاه در سایه دلیل عمده گل ندادن، ریزش غنچه ها، رنگ پریدگی برگها و باریک بودن برگها می باشد.
دما:
پیاز گل مریم در مقابل سرما حساس است به همین جهت بایستی در فصل زمستان بیرون از خاک و در انبار نگهداری شود. این گیاه در دمای مابین 20 الی 30 درجه سانتی گراد بالاترین میزان تولید پیاز را دارد. دمای مناسب برای نگهداری از بوته گل مریم نیز دمای 15 الی 29 درجه سانتی گراد می باشد و دمای پایین تر از 10 درجه سانتی گراد برای این گیاه آسیب زننده خواهد بود.
کوددهی:
گیاه گل مریم در صورتی که دارای خاکی غنی و مناسب باشد به تغذیه با کود نیاز چندانی نخواهد داشت. می توانید برای تقویت بیشتر آن از کودهای تکمیلی استفاده کنید.
امیدواریم از خواندن این مطلب لذت برده باشید، فروشگاه اینترنتی پوپونیک شما را به خواندن مقاله های زیر دعوت می نماید.
بذر گوجه فرنگی
بذر میوه
نوشیدنی ها
تشکر از شما بابت این مطلب