کلیه واریته های ذرت متعلق به گونه zea mays میباشند ولی تعداد واریته های آن بسیار زیاد است. برای مثال واریته های زود رسی وجود دارند که ارتفاع آنها تنها 70 سانتیمتر و حدود 50 روز پس از کاشت بذر آنها میرسد. از طرفی دیگر بعضی واریته های آن به ارتفاع 7 متر میرسند و طول دوره رشد آنها بیش از 300 روز است. واریته های ذرت را میتوان به 6 گروه تقسیم بندی کرد. این گروه ها با یکدیگر تلقیح میشوند و اختلافات بین آنها ناشی از چند فاکتور ژنتیکی میباشد.
ذرت دندان اسبی (z. mays indentata):
بذرهای ذرت دندان اسبی شبیه دندان است. تقریبا نصف آندوسپرم آن نشاسته نرم و نصف دیگر آن را نشاسته سفت و شفاف تشکیل میدهد. چون نشاسته نرم که در قاعده بذر قرار دارد بیشتر از نشاسته سفت که در اطراف بذرها است چروکیده میشود٬ بذرها به شکل دندان در میآیند.
ذرت سخت (z. mays indurata):
بذرهای ذرت سخت کروی است و اندوسپرم آن عمدتا از نشاسته سفت و شفاف تشکیل شده است و تنها در مرکز دانه ها مقدار کمی نشاسته نرم وجود وجود دارد. ذرت سخت در مقایسه با ذرت دندان اسبی تمایل بیشتری به پنجه زنی داشته و زود رستر میباشد.
برای مطالعه مقاله انواع مختلف ذرت کلیک کنید.
ذرت آردی (z. mays amylacea):
آندوسپروم ذرت آردی کاملا حاوی نشاسته آردی است و لایه های نازکی از نشاسته سفت در اطراف بذر قرار دارند. این تیپ یکی از انواع قدیمی ذرت زراعی است.
ذرت شیرین (z. mays saccharata):
در ذرت شیرین نسبت قند به نشاسته در اندوسپرم آن بیشتر استو پس از خشک شدن آندوسپرم در طول رسیدن بذرها این دانه ها چروکیده می شوند. ذرت شیرین را قبل از مرحل رسیدن کامل جهت مصرف غذائی و یا کنسرو برداشت می کنند.
ذرت پاپ کرن (z. mays everta):
بذرهای ذرت پاپ کرن کوچک و نوکدار هستند و نشاسته آن از نوع سخت است. اگر دانه ها حرارت داده شوند ترکیده و حجم آن 30 برابر افزایش مییابد.
ذرت مومی (z. mays ceratina):
نشاسته آندوسپرم ذرت مومی تماما از آمیلوپکتین تشکیل شده است که شبیه با نشاسته تا پیوکا میباشد.
اکثر واریته های زراعی ذرت متعلق به دو گروه اول میباشند. واریته های دندان اسبی دارای بیشترین عملکرد واریته های ذرت سخت٬ سازگاری بهتری به شرائط نامساعد محیطی دارند.