آموزش رشد گشنیز

گشنیز گیاهی است با برگ های به رنگ سبز عمیق و خوش بو که تازه برداشت می شود و برای طعم انواع غذاهای آسیایی و لاتین استفاده می شود. همچنین با نام جعفری چینی نیز معروف است. گشنیز برای رشد دشوار نیست، و به محض اینکه خطر سرمازدگی گذشت می توان آنها را در گلدان یا باغچه پرورش داد ، بذرها مستقیماً در خاک کاشته می شوند.

مراحل رشد گشنیز در باغچه

در بخش اول این مقاله مراحل رشد گشنیز در باغچه را توضیح می دهیم.

1- بهترین زمان کاشت گشنیز:

بهترین زمان برای کاشت گشنیز بستگی به محل زندگی شما دارد. گشنیز در شرایط یخبندان زنده نخواهد ماند، اما گرمای شدید را نیز دوست ندارد. گشنیز در آب و هوای معتدل بهترین رشد را خواهد داشت. بهترین زمان برای شروع کاشت گشنیز در اواخر بهار، بین ماه های فروزدین و اردیبهشت (نیم کره شمالی) است. در بیشتر مناطق آب و هوای گرمسیری، گشنیز در زمان خنک تر و خشک سال مانند پاییز بهتر رشد می کند. ممکن است در بعضی مناطق بتوان گشنیز را در اواخر تابستان و اوایل پاییز نیز کاشت. اگر هوا خیلی گرم شود، گیاهان ساقه دار شروع به پیچیدن می کنند – این بدان معنی است که آنها شروع به گل دهی می کنند و دیگر مناسب خوردن نیستند، بنابراین زمان کاشت خود را عاقلانه انتخاب کنید. برای شروع سرمازدگی در هوا ، سعی کنید کاشت دانه های خود را در داخل خانه شروع کرده و با بهبود وضعیت هوا ، آنها را به خارج منتقل کنید.

بهترین زمان کاشت گشنیز

2. انتخاب مکان مناسب کاشت گشنیز:

مکانی را برای کاشت گشنیز ها انتخاب کنید که کاملا آفتابگیر باشد. البته گنشیز سایه را به شرط هوای گرم دوست دارد. خاک باید سبک و به خوبی زهکشی شده با PH بین 6.5 تا 6.8 باشد. حتما قبل از کاشت گشنیز خاک آن را شخم بزنید تا خاک هوا بخورد و سبک شود. یک مالچ ارگانیک مانند کمپوست، برگ های پوسیده یا کود به داخل لایه بالایی خاک استفاده کنید. اگر از کود دامی استفاده می کنید ، اطمینان حاصل کنید که کود به مدت حداقل 3 ماه کمپوست یا پیر شده است، بنابراین گیاهان جوان را نمی سوزاند. قبل از کاشت ناحیه را صاف کنید.

انتخاب مکان مناسب کاشت گشنیز

3. بذرهای گشنیز را بکارید.

بذرها را در عمق 6 میلی متری سطح خاک بکارید. فاصله بین هر ردیف بین 15.2 تا 20.3 سانتی متر باشد، بذر های گشنیز برای جوانه زنی به رطوبت زیادی احتیاج دارند، بنابراین حتما آنها را به طور مکرر آب دهید. آنها در حدود 3 سانتی متر آب در هفته نیاز دارند.

آنها باید در حدود 2 تا 3 هفته بعد جوانه زنی کنند. همانطور که گشنیز به سرعت رشد می کند، شما باید دسته ای جدید از دانه ها را هر 2 تا 3 هفته یکبار بکارید تا اطمینان حاصل کنید که در طول فصل رشد از عرضه تازه ای گشنیز برخوردار هستید.

بذرهای گشنیز را بکارید

4. مراقب گشنیزها باشید.

پس از رسیدن نهال به حدود 5.1 سانتی متر، می توانید آنها را با کمپوست یا کود آلی بارور کنید. مراقب باشید زیاد بارور نشوید ، فقط به ازای هر 7 متر مربع فضای در حال رشد، فقط به  فنجان کود نیاز دارید. هنگامی که گیاهان خود را کاشتید، به آب زیادی احتیاج ندارند. شما باید هدف خود را حفظ کنید که خاک را مرطوب نگه دارید ، اما غرقاب نشوند ، زیرا گشنیز یک گیاه آب و هوایی خشک است.

مراقب گشنیزها باشید

5. از ازدحام زیاد جلوگیری کنید.

ازدحام در یک منطقه کاشت سبب می شود تا جوانه ها نازک و بی کیفیت شوند، در صورت ازدحام در یک منطقه یا دیدن جوانه های ریز و ظریف و ضعیف آآنها را هرس کنید تا نور و موتد غذایی و فضا به راحتی در اختیار جوانه های قوی قرار گیرد. 20 تا 25 سانتی متر بین هر گیاه فاصله نیاز هست. از گیاهان کوچکتر می توان در پخت و پز و خوردن استفاده کرد.همچنین می توانید با پخش مقداری مالچ در اطراف پایه گیاهان به محض اینکه در بالای خاک قابل مشاهده بود از رشد علفهای هرز جلوگیری کنید.

از ازدحام زیاد جلوگیری کنید

6. برداشت گشنیزها:

گشنیزها را با برداشتن برگهای جداگانه و ساقه از پایه گیاه، نزدیک به سطح زمین ، هنگامی که ساقه ها از 10.2 تا 15.2 سانتی متر بلند هستند، برداشت کنید. از شاخه های تازه در پخت و پز استفاده کنید نه برگهای قدیمی تر و سرخ شده که می توانند طعم تلخی داشته باشند. بیش از یک سوم برگها را به طور همزمان قطع نکنید، زیرا این می تواند گیاه را تضعیف کند. پس از برداشت برگها، گیاه برای حداقل دو یا سه چرخه دیگر به رشد خود ادامه می دهد.

برداشت گشنیزها

7. تصمیم گیری در مورد گلدهی گیاه:

تصمیم بگیرید که آیا می خواهید گیاهان گشنیز را گل دهید یا خیر. دیر یا زود گیاهان گشنیز شروع به گلدهی می کنند. وقتی این اتفاق بیفتد، گیاه تولید شاخه های تازه با برگهای خوراکی متوقف می شود. در این مرحله، برخی افراد به امید اینکه گیاه برگ بیشتری تولید کند، گلها را قطع می کنند. اما اگر دوست دارید دانه های گشنیز را نیز از گیاه برداشت کنید، باید آن را به گل دهید. پس از خشک شدن گل، قادر خواهید بود تا تخم گشنیز را که می تواند در پخت و پز استفاده شود، برداشت کنید. از طرف دیگر، می توانید اجازه دهید بذرها به طور طبیعی به زمینی بیفتند که گیاه گشنیز به خودی خود کاشته شود و فصل رشد بعدی گیاهان گشنیز بیشتری را برای شما فراهم می کند. همچنین می توانید بذرهای خشک شده را ذخیره کرده و آنها را در فصل رشد بعدی بکارید.

تصمیم گیری در مورد گلدهی گیاه

مراحل رشد گشنیز در گلدان

در بخش آخر این مقاله به رشد گشنیز در گلدان می پردازیم.

1. انتخاب گلدان مناسب برای رشد گشنیز:

یک گلدان مناسب که حداقل 45.7 سانتی متر عرض و 25 سانتی متر عمق داشته باشد را انتخاب کنید. گشنیز خیلی جا به جایی را دوست ندارد، بنابراین گلدان باید به اندازه کافی بزرگ باشد تا گیاه کامل رشد کند.

انتخاب گلدان مناسب برای رشد گشنیز

2. بذرهای گشنیز را بکارید.

گلدان را با مقداری خاک مرطوب پر کنید. در صورت تمایل می توانید خاک را با بعضی از کودها نیز مخلوط کنید. بذر ها را به آرامی روی خاک بپاشید تا به طور مساوی پراکنده شوند. روس سطح بذرها را با خاک بپوشانید.

بذرهای گشنیز را بکارید

3. گلدان را در یک نقطه آفتابی قرار دهید.

گشنیز برای رشد خود به آفتاب کامل احتیاج دارد، بنابراین آن را در یک آفتابگیر یا زیر لامپ رشد قرار دهید. پنجره های جنوبی دارای سبکترین و بهترین شرایط در حال رشد برای گشنیز هستند. دانه ها باید طی 7 تا 10 روز جوانه زده شوند.

گلدان را در یک نقطه آفتابی قرار دهید

4. مرطوب نگه داشتن خاک:

خاک را با استفاده از یک بطری اسپری مرطوب نگه دارید تا به آرامی گشنیزها سیراب شوند. اگر آب را روی خاک بریزید ، ممکن است دانه ها را جابجا کند.

مرطوب نگه داشتن خاک

5. برداشت گشنیز:

پس از رسیدن ساقه های گشنیز به طول 10 تا 15 سانتی متر، آماده برداشت می شود. هر هفته حداکثر 2 تا 3 برگ را قطع کنید، زیرا این کار گیاه را به رشد خود ترغیب می کند. از این طریق می توان چهار مرتبه از گیاه گشنیز برداشت کرد.

برداشت گشنیز