مورخان در زمان ورود چای به فرهنگ مراکش، اختلاف عقیده دارند. گرچه برخی می گویند که شاید اوایل قرن دوازدهم بوده است، اما برخی دیگر ادعا می کنند که این اتفاق در قرن هجدهم افتاده است. اگر مورد دوم صحیح باشد، مراکشی ها سریع تر از حد معمول نوشیدن چای را به عنوان یک هنجار پذیرفته اند که نتیجه آن قرار گرفتن مراکش در لیست واردکنندگان برتر چای در سراسر جهان است. امروزه چای نعناع معروف مراکش (چای سبز غلیظ شده با چاشنی های فراوان) به سنبلی از مهمان نوازی و فرهنگ مراکشی ها تبدیل شده است.
بسیاری از خانواده ها این نوشیدنی شیرین را چندین بار در روز با غذا یا بدون غذا سرو می کنند. اگر سر زده به خانه ی کسی بروید یا به صورت رسمی دعوت شوید، می توانید انتظار استقبال با این نوشیدنی را داشته باشید. سنت مهمان نوازی مراکشی ها ریشه در آداب و رسوم مسلمان ها دارد و در سطح جهان مثال زدنی است. آن ها آشنایان جدید یا میهمانان غیره منتظره را تعارف به خوردن چای می کنند (برای توهین نکردن به آن ها بهتر است این تعارف را بپذیرید) و به اصرار، آن ها را برای خوردن غذا دعوت می کنند.
اگرچه تهیه چای در غرب معمولاً ساده است، اما در مراکش این روند کمی بیشتر طول می کشد. به طور معمول چای در آشپزخانه ها تهیه می شود. البته یک روش پیچیده تر و تشریفاتی تهیه چای، فقط در مقابل میهمانان خاص انجام می گیرد.
سرویس چای مراکش (قوری، لیوان و سینی):
یک سرویس چای معمولی مراکشی شامل یک قوری منبت کاری شده، لیوان چای و سینی سرو است. بسیاری از خانواده ها حداقل یک سرویس چای خوب دارند که مخصوص اوقات خاص و پذیرایی از میهمانان است. در حالی که از این سرویس در جمع های خانوادگی به ندرت استفاده می شود. بسیاری از قوری های مراکشی بر روی آتش قرار می گیرند، که یک گام اساسی در روند تهیه چای سنتی مراکش است.
باروت چای سبز و نعناع:
باروت چای سبز چینی برای تهیه چای مراکش ارجح است. باروت به برگ های فشرده شده ی چای خشک می گویند که هرچه فشرده تر باشد، کیفیت بهتری نیز پیدا می کند. مقدار زیادی برگ تازه ی نعناع برای تهیه ی این چای ضروری است. بسته به منطقه و زمان سال، چند نوع نعناع در مراکش یافت می شود. همچنین ممکن است از برگ های نعناع خشک یا پونه ی تازه نیز در دستور این چای استفاده شود. البته چای مراکش منحصراً با نعناع تهیه نمی شود، بلکه از سایر گیاهان معطر مانند مریم گلی، خاراگوش، لیمو، آویشن وحشی و شمعدانی وحشی نیز استفاده می شود.
برای مطالعه مقاله فواید چای کوهی می توانید از این لینک استفاده نمایید.
شکر فراموش نشود:
چای نعناع مراکش بسیار شیرین است، بنابراین شکر را فراموش نکنید (مگر این که به دلیل نگرانی های سلامتی یا سلیقه شخصی آن را کمتر شیرین می کنید).
دو نوع قند در مراکش رایج است: مخروطی شکل به وزن دو کیلوگرم و حبه قند هر یک به وزن حدود 30 گرم. مخروط قند توسط سنتی ها و متخصصان خبره ترجیح داده می شود، اما از آنجایی که ما نمی خواهیم آن را بشکنیم (قند های مخروطی نیاز به یک تبر آشپزخانه برای تکه تکه کردن دارند) از حبه های کوچک و آماده ی قند استفاده خواهیم کرد.
اگر به هیچ یک از قند ها دسترسی ندارید، بدانید که سه حبه قند تقریباً برابر با هفت قاشق غذاخوری شکر گرانول است. البته می توانید در تنظیم مقدار قند، متناسب با سلیقه خود عمل کنید.
شروع کنید:
جوشاندن آب برای تهیه چای ضروری است. قبل از شروع، قوری خود را با کمی آب بشویید. حالا چای سبز باروت خود را به قوری اضافه کنید (ما در اینجا برای یک قوری یک لیتری از دو قاشق غذاخوری چای استفاده می کنیم) و به اندازه ی یک لیوان سر پر به آن آب جوش اضافه کنید. بگذارید به مدت یک دقیقه چای دم بکشد، سپس آن را درون یک لیوان چای بریزید. توجه داشته باشید که برگ های چای متورم شده و مقداری از آب را جذب می کنند. بنابراین به همان اندازه که آب جوش اضافه کرده بودید به لیوان بر نمی گردد. از تکان داد قوری قبل از ریختن آن در لیوان خودداری کنید. این مایع که به رنگ کهربا است، به آن “روح” چای گفته می شود. زیرا از اولین تماس آب با برگ های چای به دست آمده. این چای را نگه دارید؛ کمی بعد دوباره به قوری برگردانید.
یک لیوان پر از آب جوش به قوری اضافه کنید. بگذارید یک دقیقه بماند، سپس قبل از ریختن درون لیوان، قوری را تکان دهید. هنگام مقایسه چای درون این لیوان و “روح” تفاوت رنگ های آن ها را متوجه خواهید شد.
نعناع و سایر گیاهان را آماده کنید:
اگر نعناع را قبلاً نشسته اید، اکنون این کار را انجام دهید. موثرترین روش برای شستشوی نعناع تازه (و سایر گیاهان دارویی) این است که آن را در یک کاسه پر از آب غوطه ور کنید، کمی درون آب بخیسانید، سپس بلند کنید تا آب آن تخلیه شود. در اینجا ما همچنین درحال آماده سازی sheba برای اضافه کردن به چای به همراه نعناع هستیم. یک یا دو شاخه کافی است. زیرا گیاه بسیار قوی است. آن را با کمی خیساندن در آب جوش بشویید. (توجه داشته باشید که چگونه رنگ sheba با ایجاد تماس با آب داغ تغییر می کند.) این روش تلخی sheba را از بین می برد.
برای مطالعه مقاله معرفی گیاه علف چای (هوفاریقون) می توانید از این لینک استفاده نمایید.
زمان خوردن چای:
الان که برگ های چای شسته شده و گیاهان آن آماده است، قوری را حدوداً دو سوم پر از آب جوش کنید و روی حرارت متوسط قرار دهید و “روح” را به قوری برگردانید.
نعناع و شکر را اضافه کنید:
پس از مشاهده حباب هایی که روی سطح چای شکل گرفته است، یک کاسه نعناع تازه اضافه کنید. سپس به آرامی تمام برگ ها را به قوری اضافه کنید، به طوری که غوطه ور بمانند. بعد شکر را اضافه کنید. در اینجا ما همچنین sheba را اضافه کرده ایم.
چای را روی حرارت بگذارید:
چای را روی حرارت بگذارید تا جوش بیاید. با بالا آمدن برگ های چای به سطح آن و مشاهده ی کف در سطح چای حرارت را خاموش کنید. اکنون می توانید چای را از روی اجاق گاز بردارید. نیازی به هم زدن نیست. اگر دسته قوری شما ضد گرما نباشد، بسیار داغ خواهد بود. برای برداشتن قوری و سرو آن از دستمال پارچه ای یا دستگیره استفاده کنید.
چای را مخلوط کنید:
به جای همزن، چای مراکش را به طور سنتی مخلوط میکنیم: ابتدا چای را درون یک لیوان می ریزیم و دوباره به داخل قوری برمی گردانیم. این روند را چهار یا پنج بار تکرار می کنیم. این کار را می توانید در آشپزخانه یا جلوی مهمانان انجام دهید. قوری های مراکشی دارای صافی هستند که از برگشتن برگ چای به لیوان جلو گیری می کند.
چای را سرو کنید:
چای آماده ی سرو است. لیوان های چای را تقریباً دو سوم تا سه چهارم پر کنید. سعی کنید از بالای لیوان چای را بریزید تا در سطح آن کف ایجاد شود. برخی از مردم مراکش برگ نعناع تازه را به طور مستقیم در لیوان چای قرار می دهند. چای مراکش را می توان با وعده های غذایی، میوه های خشک، آجیل و انواع شیرینی سرو کنید. به جای نعناع می توانید از گیاهان یا ادویه های دیگر نیز استفاده کنید.