معرفی گل برفی

گل برفی از اوایل قرن هجدهم به عنوان یک گیاه دارویی مورد استفاده قرار می گیرد. از پیکر رویشی، گلها و ریشه این گیاه در اکثر فارماکوپه ها به عنوان دارو یاد شده و خواص درمانی آن نیز معرفی شده است. کونوالاریا از کلمه لاتین کونوالیس به معنای درّه گرفته شده است. ماژالیس نیز از کلمه می (نام ماه میلادی) اشتقاق یافته است که مبین گلدهی این گیاه در ماه می می باشد. از مواد مؤثره این گیاه برای مداوای بیماری های مربوط به قلب و دستگاه گردش خون استفاده می شود. گل برفی در کشورهای روسیه و آلمان در سطوح وسیع کشت می شود.

مشخصات گیاه گل برفی

گل برفی، گیاهی است علفی، چندساله و متعلق به تیره سوسن و معمولاً در مکانهای سایه دار نواحی جنگلی و باغها می روید. ریزوم گیاه گل برفی استوانه ای شکل، مفصل دار (بندبند) و منشعب است که به صورت افقی و خزنده در زیر خاک رویش می کند. از ریزوم در سالهای اول یا دوم رویش، 2 تا 3 برگ به وجود می آید؛ اما ساقه در سالهای بعد تشکیل می شود. برگها در فصل بهار، از قسمت پایین ساقه که کم و بیش پولکی شکل و بسیار ظریف می باشد، رویش می ­کنند. برگها بیضی شکل، به طول 10 تا 20 سانتی متر و تقریباً نوک تیزند. ناحیه پایین برگ (نزدیک به ساقه)، باریک و کشیده است.

گلهای گل برفی به رنگ سفید، زنگوله ای شکل و کم پشت است و به صورت خوشه روی ساقه های گل دهنده قرار می ­گیرند. این گلها در اردیبهشت ظاهر می شوند و از بوی خاصی برخوردارند. میوه کروی شکل و داخل آن 4 تا 10 بذر قرمز رنگ به قطر 3 تا 4 میلی متر و به شکل تخم مرغ وجود دارد. وزن هزار دانه، 16 تا 17 گرم است.

از پیکر رویشی گیاه گل برفی تاکنون 22 گلیکوزید استخراج شده است، به طوری که گلیکوزید های موجود در برگ 0.2 تا 0.3 درصد و در گلها 0.3 تا 0.4 درصد می باشد. از مهمترین گلیکوزیدهای پیکر رویشی گیاه گل برفی می توان از «گرنوالاتوکسین» نام برد که حاوی اگلی­کن «استروفانتی دین» می باشد. از گلیکوزیدهای دیگر، می توان از «کونوالوزید»، «کونوالاتوکسول» و «لوکونجوزید» نام برد.

برگهای گل برفی علاوه بر گلیکوزید، حاوی مقادیر زیادی فلاونویید نظیر «کورستین»، «ساپونینهای استروییدی»، «رزین» و همچنین اسانس می باشد. تحقیقات نشان می دهند که مقدار گلیکوزیدهای موجود در برگهای جوان 640 میلی گرم در صد گرم است، در حالی که در برگهای مسن تر مقدار آن افزایش می یابد و به 1000 میلی گرم در 100 گرم می رسد.

برگهای گل برفی زردرنگ، کیفیت دارویی نامطلوبی دارند. گلها عطر خاصی دارند که ناشی از وجود «فارنزول» می باشد. کمیت و کیفیت مواد مؤثره موجود در گونه های مختلف این گیاه متفاوت است و شرایط اقلیمی محل رویش بستگی دارد.

گل برفی

نیازهای اکولوژیکی گیاه گل برفی

خاک های مناسب برای کاشت گیاه گل برفی، خاک های شنی یا خاک های با بافت متوسط می باشد. این گیاه در طول رویش به مقادیر مناسبی مواد و عناصر غذایی نیاز دارد. این گیاهان را می توان در خاک های کمی اسیدی یا نیمه اسیدی، با موفقیت کشت نمود.

مواد و عناصر غذایی موردنیاز گل برفی

قبل از کاشت گل برفی، باید 60 کیلوگرم در هکتار ازت، 80 کیلوگرم در هکتار اکسید فسفر، 120 کیلوگرم در هکتار اکسید پتاس، به خاک هایی که این گیاه در آنها کشت می شود، اضافه نمود. در سال دوم، برای تسریع در رویش گیاهان، افزودن 60 کیلوگرم در هکتار ازت، 60 کیلوگرم در هکتار اکسید فسفر و 100 کیلوگرم در هکتار اکسید پتاس به خاک، ضرورت دارد.

تکثیر گیاه گل برفی

کاشت و تکثیر گیاه گل برفی به وسیله بذر و همچنین به روش رویشی صورت می گیرد.

تکثیر گل برفی به وسیله بذر

بذر ها را در اواخر آذرماه در زمین هایی که برای کشت این گیاه آماده شده اند، کشت می ­کنند. بذر ها پس از پشت سر گذاشتن یک دوره سرما، در بهار سال بعد سبز می شوند.

تکثیر گیاهان گل برفی از طریق بذر، نه تنها روش مناسب و مطمئنی نیست؛ بلکه رویش گیاهان از بذر بسیار کند و آهسته خواهد بود، یعنی گیاهان 3 تا 4 سال پس از کاشت به گل خواهند نشست.

تکثیر رویشی گل برفی

کاشت و تکثیر گل برفی معمولاً به روش رویشی انجام می گیرد. ریزوم های گیاه را در موقعی از سال که هوا سرد نباشد، به طول 4 تا 10 سانتی متر جدا کرده، سپس آنها را در ردیف هایی به فاصله 30 تا 40 سانتی متر و در عمق 4 تا 6 سانتی متر کشت می کنند.

محصول گیاهانی را که به روش رویشی تکثیر شده اند، می توان از سال دوم برداشت کرد. گل برفی به مدت 5 تا 6 سال، محصول دهی اقتصادی دارد. پس از این مدت باید آنها را ریشه کن کرد و گیاهان جدیدی را جایگزین آنها نمود.

مراقبت و نگهداری گل برفی

مراقبت و نگهداری گل برفی

چون رشد اولیه گیاه گل برفی بسیار کند است، علف های هرز بدون مانع و به سرعت توسعه می یابند. لذا کنترل علف های هرز قبل از کاشت و نیز تهیه بستر عاری از علف هرز، ضرورت دارد. مبارزه با علف های هرز در طول رویش گیاهان نیز لازم است. می توان با استفاده از کولتیواتور، علفهای هرز را وجین کرد.

برداشت محصول گل برفی

اوایل تابستان (تیر)، زمان مناسبی برای برداشت برگ های گل برفی است. در این صورت، برگها را از ناحیه نزدیک به زمین برداشت می کنند (عمل فوق را می توان با داس نیز انجام داد). فصل پاییز، زمان مناسبی برای برداشت اندام های زیرزمینی است.

اندامهای برداشت شده را در سایه و یا به وسیله خشک کنهای الکتریکی، در دمای 40 تا 50 درجه سانتی­گراد، خشک می کنند. مقدار رطوبت مجاز در برگها پس از خشک شدن، 11% تا 12٪ است. نسبت برگهای تازه به خشک 5 به 1، گلها 7 به 1 و ریشه 3 به 1 است.

پیکر گیاهان به علت وجود گلیکوزیدهای سمی، خطرناک و مرگ آور است. از این رو، هنگام برداشت محصول و خشک کردن آنها، باید از دستکش، روپوش و کفشهای بلند استفاده نمود. همچنین، پس از اتمام کار باید دستها را با آب و صابون شست.

برای خرید انواع بذر گل زینتی می توانید از این لینک استفاده کنید.

در صورت داشتن هر گونه پرسش و مشاوره در زمینه خرید بذر می توانید با شماره 09358504040 تماس بگیرید.