بذر شنبلیله

شنبلیله از سبزیجات پر طرفدار است که بیشترین استفاده را در سبزی خورشتی، آشی، کوکوسبزی و ... دارد. نوعی سبزی خوراکی است. می‌توانید این سبزی را به صورت خام و پخته ‌شده مصرف کنید. دارای عطر و طعم مطبوعی است که برگهای سبز رنگ با شیارهای ظریف دارد.

مشخصات گیاهی شنبلیله

ساقه این گیاه به صورت علفی و به رنگ سبز است. شنبلیله گیاهی بومی ایران است. قسمت‌های مورد استفاده این گیاه برگ و ساقه علفی نرم آن است. برای تازه خوری از برگهای این گیاه استفاده می‌کنند و برای خرد کردن برای سبزی خورشتی از برگ و ساقه گیاه استفاده می‌کنند. رشد آسان و سریعی همچون سایر سبزیجات دارد. ارزش غذایی بالایی دارد. این گیاه دارای مقدار زیادی نشاسته، فسفر، ازت، چربی و ... است. در بیشتر مناطق رشد می‌کند. گیاهی علفی و یکساله است. برگهای این گیاه متقابل، بیضی مانند، نوک‌تیز و شبیه برگهای ریحان است. یک تا دو ماه پس از کاشت بذر قابل مصرف و استفاده می‌شود. به هنگام برداشت گیاه را از قسمت زیرین نزدیک به سطح زمین ببرید و پس از شستن آن را مصرف کنید.

طرز کاشت شنبلیله

شنبلیله از طریق بذر تکثیر می‌شود. کشت بذری این گیاه در هوای آزاد در فصل بهار است؛ در کشت بذری ابتدا زمین را شخم و به آن کود و مواد آلی اضافه کنید. در کشاورزی مدرن بذرها را به صورت ردیفی کشت می‌کنند تا کار برداشت آن آسان شود. زمین را صاف کنید و بذرها را به صورت دستی بر روی بستر خاک بپاشید و روی آن را با لایه نازکی از خاک نرم و کود بپوشانید، گیاه را آبیاری کنید و تا زمان جوانه زنی نگذارید سطح خاک خشک شود. پس از گذشت دو تا سه هفته بذر گیاه جوانه می زند و شروع به رشد می‌کند.

ارتفاع این گیاه بین 20 تا 30 سانتیمتر است.

فاصله کاشت بذر بین 7 تا 10 سانتیمتر است.

عمق کاشت بذر 10 میلیمتر است.

خاکهای لومی، شنی و خاک برگ برای رشد این گیاه مناسب است. خاک باید از زهکشی مناسبی برخوردار باشد.

دمای مناسب برای رشد این گیاه 12 تا 23 درجه سانتی گراد است.

گلدهی این گیاه دو تا سه ماه پس از کاشت بذر است.

به آبیاری متوسطی نیاز دارد.

گیاهی آفتاب دوست است که برای رشد به آفتاب کامل نیاز دارد.