بادام زمینی با روکش کچاپ

کچاپ در واقع یک چاشنی همیشگی در کنار میز غذا می باشد. پر هوادار ترین گوجه فرنگی می باشد که مواد متنوعی در ساخت آن استفاده شده است. کچاب را می توان یک چاشنی شیرین و نرم محسوب کرد که از گوجه فرنگی (بصورت رب، پوره یا گوجه فرنگی خشک) شکر و سرکه و تعدادی ادویه که برای ذائقه های دیگر ایجاد شده است در نظر گرفت. این چاشنی برای غذاهایی که بصورت گرم (سیب زمینی سرخ کرده، همبرگر، مرغ تخم مرغ) سرو می شوند متداول است. اما طعم آن به اندازه ی دلپذیر است که برای میان وعده هایی مثل پاپ کورن یا بادام زمینی، هم یک طعم دهنده ی جذاب می باشد.

کچاپ با توجه به علایق و سلیقه ی ملل، دارای تنوع بیشماری می باشد که این تنوع از ادویه های به کار رفته تا روش های پخت متفاوت می باشد. شاید گمان شود وجه اشتراک همه ی کچاپ ها، ماده پایه ای گوجه فرنگی می باشد. اما توسط متخصین حتی در این طعم هم دست برده شده و نوعی قارچ را (که طعمش شبیه گوچه فرنگی است) جایگزین کچاپ کرده اند. یکی از مواد برای طعم دادن بنزوات سدیم بود که امروزه سرکه به طور کامل جایگزین شده و بنزوات که یک ماده ی شیمیایی است به حداقل مقدار رسیده است.

بادام زمینی با روکش کچاپ

در بادام زمینی با طعم کچاپ، طعم های اصلی سرکه نمک و گوجه فرنگی خشک است که لذت خوردن بادام زمینی را چند برابر می کند. بادام زمینی میان وعده ای است که حتی شنیدن صدای خرد شدن آن زیر دندان لذت بخش است. بسیار مغذی بوده و مملو از ویتامین های گروه ب می باشد. به این دلیل که دانه ی روغنی می باشد، مقدار مناسبی ویتامین ای نیز دارد. بوداده ی آن خوش طعم تر و راحت الحلقوم (آسان هضم) می باشد.

افلاتوکسین چیست؟

در واقع نوعی کپک است که مصرف آن بسیار می تواند خطرناک باشد. در نگهداری آجیل ها باید دقت لازم را برد چرا که اگر شرایط بهداشتی نباشد، شرایط برای رشد و گسترش افلاتوکسین فراهم می شود. در مورد بادام زمینی این کپک بغرنج تر است چرا که، رشد و نمود این آجیل، زیرزمینی یا زیر خاکی می باشد و شرایط برای رشد این کپک پیش از برداشت آغاز شده است. اما خبر خوب این است که با بودادن و تفت دادن این بادام زمینی ها، افلاتوکسین موجود تا هشتاد درصد کاهش می یابد.

خاستگاه و بخش های مختلف بادام زمینی

در امریکای جنوبی این بذر در ابعاد محدود کاشته می شد و به عنوان پیشکشی به خدایان باستانی اهدا می شد. در واقع مصرف رایج نداشت. در قرن های گذشته استعمار گران اسپانیایی، تجارت آن را با اروپا آغاز کردند که استقبال به سزایی از آن به عمل آمد. امروزه ایالات متحده ی امریکا سومین تولید کننده ی بادام زمینی و پرمصرف ترین کشور، برای این محصول غنی و فراوردهایش می باشد.

بادام زمینی بخش های مختلفی دارد

غلاف: پوسته یا پوشش خارجی که در تماس با خاک از و از بذر خوراکی بادام زمینی محافظت می کند.

دو لپه: بذر بادام زمینی که بخش خوراکی آن است.

پوسته ی نازک: پوشش کاغذی قهوه ای قسمت خوراکی می باشد که به نوعی سبوس آن هم محسوب می شود.

ریشه ی جنینی: در پایین لپه، که می تواند جدا شود.

شاخه جنینی: که از بالای ریشه بیرون زده است.

تولید و مصرف بادام زمینی:

می توان گفت دوستداران بادام زمینی با روکش کچاپ، در میان دیگر مزه ها بیشتر می باشند. طعم ترش سرکه، ملیح گوجه فرنگی و نمک، این محصول را خوشمزه تر کرده است. نشاسته ی انتخابی باید بدون طعم باشد و پیش از طعم دهی باید روی بادام زمینی، لعاب و پخته شود. از این بادام زمینی به عنوان یک میان وعده ی مغذی در عین خوشمزگی یاد می شود.