تمر هندی تند

تنها خشکبار خوشمزه ای که هم طعم شیرینی را در بدنه ی خود دارد و هم ترش و هم با ادویه طبیعی تند شده باشد تمر هندی است. مردم حاشیه خلیج فارس از آن در خورشت ها و خوراکی ها استفاده می کنند و بقیه ی نقاط ایران، از آن به عنوان یک میان وعده و یا نوع آجیلی آن را به عنوان پذیرایی به کار می برند.

تمر هندی درخت حبوباتی است که میوه خوراکی می دهد و بومی مناطق گرمسیر آفریقا است. درخت گل مروارید میوه هایی قهوه ای مانند غلاف تولید می کند که حاوی یک تفاله شیرین و ملایم است که در غذاهای سراسر جهان مورد استفاده قرار می گیرد. از (باقی مانده و تفاله ی) تمر هندی در طب سنتی و به عنوان براق کننده فلزی نیز استفاده می شود.

از چوب درخت تمر هندی می توان برای کارهای چوبی استفاده کرد و می توان روغن بذر را از هسته ها استخراج کرد. از برگ های جوان و لطیف تمر هندی در غذاهای هندی استفاده می شود. از آنجا که کاربردهای متعددی دارد، در سراسر جهان در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری کشت می شود.

نام شناسی تمبر هندی

نام تمر هندی از زبان عربی گرفته شده است. تمر به معنی خرما و تمر هندی به معنی خرمای هندی می باشد. متخصصین گیاه شناسی و گیاهان دارویی قرون وسطی (در اروپا) به آن تاماریند می گفتند. واژه ی لاتین تاماریندوس بود و مارکوپولو نیز از تامارندی نوشت.

در کشورهای امریکای لاتین و همچنین ایتالیا، اسپانیا آن را تاماریندو می نامند. در این کشورها اغلب از تمر هندی برای تهیه نوشیدنی به همین نام استفاده می شود. در کارائیب، تمر هندی را گاهی تامون می نامند. در کشورهای شرق هند، در جهان مالایی نام ها متفاوت و متنوع دیگری استفاده می شود. گاهی به اشتباه گیاه مانیل تاماریندی را با تمر هندی اشتباه می گیرند. ساختار گیاه شناسی این دو بالکل با هم متفاوت بده و برخلاف نامش این گیاه بومی مکزیک می باشد.

خاستگاه تمر هندی

گیاه تمر هندی به احتمال قوی بومی مناطق گرمسیری آفریقا بوده، اما برای مدت طولانی در شبه قاره هند کشت می شده که گاهی بومی بودن آن گزارش شده است. هنوز هم این گیاه در آفریقا و در مناطق متنوعی مانند سودان و نیجریه به صورت وحشی رشد می کند.

همچنین درخت تمر هندی در عمان به ویژه در منطقه ی ظفار در حال رشد است که در دامنه کوه های رو به دریا رشد می کند. چندین هزار سال پیش به احتمال زیاد از طریق تجارت دریایی به آسیای جنوبی رسیده است. به طور گسترده در مناطق گرمسیری، از آفریقا تا آسیای جنوبی، شمال استرالیا، و در سراسر اقیانوسیه، آسیای جنوب شرقی، تایوان و چین توزیع شده است.

در قرن شانزدهم، تمر هندی توسط استعمارگران اسپانیایی و پرتغالی به مکزیک و آمریکای مرکزی وارد شد، تا آنجا که به ماده اصلی غذاهای منطقه تبدیل شد. امروزه به مانند گذشته، هندوستان بزرگترین تولید کننده ی تمر هندی می باشد. مصرف تمر هندی به دلیل نقش اصلی آن در غذاهای شبه قاره هند، جنوب شرقی آسیا و قاره آمریکا، به ویژه مکزیک، بسیار گسترده است.

خواص تمر هندی

با وجود مزه ی ترش این خشکبار، کالری آن بالاست (به نسبت) انرژی آن بالغ بر 260 کالری (برای صد گرم) می باشد. پلی فنول های موجود در تمر هندی خاصیت آنتی اکسیدانی و ضد التهابی دارند. این ماده می تواند در برابر بیماری هایی مانند بیماری های قلبی، سرطان و دیابت محافظت کند.

عصاره ی تمر هندی همچنین می تواند به کاهش قند خون کمک کند، در حالی که عصاره تفاله ممکن است به انسان در کاهش وزن بدن و معکوس کردن بیماری های کبد چرب کمک کند. خواص این میوه بالاست و ویتامین های متنوعی دارند. اما برای تامین نیاز روزانه ی دو ویتامین ب1 (تیامین) و ب3 (نیاسین) می توان غنی از سه ماده ی معدنی مهم پتاسیم، آهن، منیزیم و فسفر می باشد.

مصرف تمر هندی آجیلی

تمر هندی آجیلی یکی از فراورده های بخصوص تمر هندی می باشد که مزایای متفاوتی دارد. در واقع شما به راحتی می توانید آن را میل کنید بدون آنکه دستتان را پس از میل کردن بخوهید بشویید. در واقع خشک تر از تمر هندی معمولی است و به دست نمی چسبد. همچنین هسته (یا بذر) در آن نیست که بخواهید نگران در آوردنش پیش (یا پس) از خوردن، باشید.

میزان ترشی آن کمتر است و ادویه جات، کمی تند شده که پس از مدتی با پخش شدن طعم شیرینش این تندی رو به ملایمت می رود. در واقع تمر هندی آجیلی فقط برای هوادارن ذائقه تند، مطلوب نیست بلکه خیل عظیمی از تنوع ذائقه ها را در بر می گیرد. خشکبار سنگینی نبوده و می توانید به میزان بیشتر هم میل کنید.