حبه پوملو

از خوشمزه ترین و پرخاصیت ترین مرکبات می توان به پوملو اشاره نمود. میوه ای نسبتا درشت می باشد که فرم میوه ی آن حالت اشک یا بیضوی نامتقارن دارا می باشد. از نظر ابعاد بزرگترین درخانواده ی خودش (مرکبات) می باشد. احتمال می دهند که پرتقال از پیوند پوملو (یا دارابی) با نارنج (که در روزگار باستان از ایران به چین تجارت شده) بدست آمده شده باشد.

مشخصات پوملو

همچنین گریپ فروت را حاصل از پیوند پرتقال و پوملو می دانند، یا به زبان دیگر پوملو، یک میوه از دنیای گریپ فروت هم محسوب می گردد. کشت و برداشت پوملو در خاور دور و شرق آسیا مانند مالزی، ژاپن و چین علاوه بر قدمت دور، رواج بالایی نیز دارد. حتی در چین پوملو را نشانه ی خوشبختی و ثروت می دانستند.

طعم پوملو از گریپ فروت ملایم تر بوده و شیرینی آن، دل را نمی زند. برای همین خوش خوراک تر می باشد. بافت گوشتی پوملو کمی خشک ترو کم آب تر از گریپ فروت بوده، مزه ی آن تلخی نداشته و به نسبت شیرین و ملایم تر از گریپ فروت است و مزه تلخی ندارد. برخی نژادهای پوملو نیز ترش می باشد.

زست اصطلاحی است که به پوست مرکبات اطلاق می گردد و کاربرد زیادی در آشپزی و سلامت دارد. زست پوملو (پوست آن) نسبت به گوشتش ضخیم تر از انواع دیگر مرکبات می باشد و رنگ بافت گوشتی (پالپ آن) صورتی، سفید یا زرد می باشد.

خواص پوملو

به مانند بیشتر مرکبات (پوملو) نیز سرشار از اسید اسکوربیک (یا همان ویتامین ث) می باشد. ویتامینی که بدن را به طور گسترده ای در مقابل انواع بیماری های ویروسی مقاوم می نماید. همچنین این ویتامین در کنار ویتامین آ باعث ایجاد آنتی اکسیدان برای محافظت در مقابله با رادیکال های آزاد می شود.

انرژی میوه ی تازه ی پوملو در حدود 38 کالری می شود که این میزان در میوه ی خشک پوملو پنج تا شش برابر بیشتر می باشد. پوملو خشک سبز با جذب قند و نشاسته سبب کاهش آن ها در بدن شده و در کاهش وزن تاثیر مثبتی را ایفا نماید. پوست این مرکبات خوشمزه آکنده از ویتامین ها و طعم شیرینی است که بسیار پرخاصیت بوده و یک درمانگر بالقوه است.

مصرف پوملو

اگر علاقه به آشپزی بین الملل داشته باشید و دستور پخت های خاور دور را به کار ببرید، ملاحظه خواهید نمود که به طور گسترده در بسیاری از غذاهای معتبر جنوب شرقی آسیا و مالزی استفاده می شود. به پوملو گریپ فروت شرق هم می گویند. گریپ فروت شرق از نظر طبیعت کاملاً شیرین، خوشبو و معطر بوده و طعم اسیدی قوی را که در یک گریپ فروت وجود دارد را نمی توان در پوملو پیدا کرد.

پی نوشت:

شباهت پوملو به دارابی زیاد می باشد. وزن پوملو یک تا چهار کیلوگرم می باشد. بیشتر مصرف درون ایران وارداتی است و به همین دلیل وارداتی می باشد. در برخی باغات مازندران با نام مینا کاشته می شود. رنگ ایرانی آن زرد بوده و تا پنج کیلوگرم حتی می رسد. در ابعاد بالا و کشت وسیع پوملو در هند، چین و ژاپن کاشت می شود. اغلب از پوملو برای درست کردن انواع مختلفی از شیرینی، انواع مارمالاد یا حتی برخی دسرها استفاده می شود.