حبه زنجبیل

زنجبیل یا زنجفیل یک غده ی ریشه ای، پر کاربرد و سودمند می باشد. واژه ی آن برگرفته از واژه ی سنگ پیل یا در برخی متون قدیمی شنگویر می باشد. یک گیاه (یا بهتر بگوییم سبزیجات بدون برگ) یا یک ادویه یا یک گیاه دارویی می باشد. گیاهی علفی و چند ساله که هفتاد نوع و نژاد آن خاستگاه بومی آسیای جنوب غربی می باشند. با توجه به ساقه ی باریک و نی مانند و برگ های سرنیزه ای سبز براق نام گیاهی علفی چندان دور از ذهن نمی باشد. گل های آن سبز مایل به زرد و لبه های گل آن ارغوانی می باشد و دارای لکه های کرم رنگ و گل آذین مخروطی می باشد.

ترکیبات شیمیایی

مواد تند، بودار و سوزاننده ی زنجبیل بیشترین خواص را دارد. ترکیب اساسی آن حاوی قندها می باشد که حدود پنجاه درصد، چربی حدود سه درصد، ترکیبات سوزاننده حدود یک درصد می باشد. زنجبیل حبه با اینکه نوعی خشکبار محسوب می شود، اما در واقع به عکس بیشتر خشکبارها از میوه ی پخته (زنجبیل پخته) استحصال می شود و به ندرت از دستگاه های خشک کن استفاده می شود. طعمش به نسبت زنجبیل اصلی کمتر تند می باشد و با شکر (یا عسل) شیرین شده. جایگزین مناسبی نسبت به قند حبه است، اما توجه کنیم به دلیل طعم دهنده هایی مثل (شکر  یا حتی عسل) چندان برای افراد مستعد به دیابت مناسب نمی باشد. برخی که مدل های خانگی را درست می کنند، به آن رنگ های خوراکی اضافه می کنند.

پیشینه ی مصرف خوراکی زنجبیل

استفاده از زنجبیل چه به عنوان یک ادویه (یا چاشنی) و چه به صورت یک گیاه دارویی قرن هاست که در چین باستان کاربرد داشته. تجار چینی از راه ابریشم، به ایران و در ایران باستان نیز این گیاه با نام ژنگویر شناخته شد. در طب سنتی ایران کاربرد یافت و به غرب راه یافت. پزشکی یونانی به نام دیوسکوریدس در قرن اول میلادی خواص درمانی زنجبیل را عنوان کرد، هرچند که در قرن های قبل به عنوان یک گیاه آشپزی مردمان غرب آن را می شناختند. کشت زنجبیل در نواحی استوایی مرسوم و رایج می باشد. یکی از بهترین دارو های ضد تهوع می باشد. حتی برای بانوان بارداری که تهوع صبحگاهی دارند زنجبیل توصیه می شود.

طرز تهیه حبه زنجبیل

زنجبیل تازه را یا به کمک خردکن مخصوص یا به کمک چاقوی تیز نگینی خرد می کنیم، آن را با یک لیوان آب پخته و سپس به هم زده و از صافی می گذرانیم. زمان می دهیم و می گذاریم تا نسبتا خشک شود و بعد به آن ژلاتین، نشاسته و عسل یا شکر اضافه می کنیم. خوب مخلوط کرده و دوباره حرارت می دهیم، البته حرارت باید ملایم بوده و به تدریج غلیظ شود. سپس در یخچال گذاشته تا به تدریج سفت و خشک شود. می توان آرد زد تا چسبندگی آن کاسته شود. همچنین می توان در دستگاه های خشک کن گذاشت.