جوز هندی

جوز هندی درخت همیشه سبز گرمسیری (خانواده Myristicaceae) و ادویه ای که از دانه آن درست می شود. این درخت بومی مولوکاس یا جزایر ادویه اندونزی است و عمدتاً در آنجا و در هند غربی کشت می شود. جوز هندی ادویه دارای رایحه تند متمایز و طعمی گرم و کمی شیرین است.

در حدود سال 1600 به عنوان یک ادویه تجاری گران قیمت در جهان غرب اهمیت یافت و موضوع توطئه های هلندی برای بالا نگه داشتن قیمت ها و طرح های مشابه انگلیسی و فرانسوی برای به دست آوردن دانه های بارور برای پیوند بود. جوز هندی فروخته شده به طور کامل در آهک فرو می رفت تا از جوانه زدن آنها جلوگیری شود.

گیاه جوز هندی

درختان جوز هندی ممکن است به ارتفاع حدود 20 متر برسند. آنها هشت سال پس از کاشت میوه می دهند، در 25 سال به شکوفایی می رسند و 60 سال یا بیشتر میوه می دهند. میوه آن دروپه آویزانی است که از نظر ظاهری شبیه زردآلو است. هنگامی که به طور کامل بالغ شد به دو قسمت تقسیم می شود و یک آرل زرشکی رنگ به نام گرز که یک دانه قهوه ای براق منفرد به نام جوز هندی را احاطه کرده است. جوز هندی به تدریج در آفتاب خشک می شود. جوز هندی خشک بیضی قهوه ای مایل به خاکستری با سطوح شیاردار است.

کاربرد جوز هندی

جوز هندی را به قهوه، شکلات داغ، چای یا شیر گرم اضافه کنید. از آن برای طعم دادن به سبزیجاتی مانند گل کلم و سیب زمینی شیرین استفاده کنید. روی بلغور جو دوسر یا سایر غلات صبحانه بپاشید. به نوشیدنی های فصلی مانند تخم مرغ، آب سیب اضافه کنید.

جوز هندی برای سس بشامل ضروری است و همچنین با میوه های پخته شده یا خورشتی، کاستارد، تخم مرغ، پانچ، کاری، سس ها (به ویژه سس های مبتنی بر پیاز و شیر)، پاستا و سبزیجات (مخصوصا اسفناج) به خوبی می آید. یک جوز هندی کامل رنده شده 2 تا 3 قاشق چایخوری جوز هندی آسیاب شده به دست می دهد.

خواص جوز هندی

جوز هندی فوایدی برای سلامتی دارد، از جمله توانایی آن در تسکین درد، تسکین سوء هاضمه، تقویت عملکرد شناختی، سم زدایی بدن، تقویت سلامت پوست، تسکین شرایط دهان، کاهش بی خوابی، افزایش عملکرد سیستم ایمنی، پیشگیری از سرطان خون و بهبود گردش خون.

عوارض جوز هندی

هنگامی که جوز هندی به مقدار زیاد مصرف شود، اثرات روانگردانی دارد و به عنوان یک عامل هذیان آور و توهم زا گزارش شده است. مسمومیت با جوز هندی به ندرت کشنده است اما می تواند باعث تشنج، تپش قلب و درد شود.