بذر میکرو گرین ها

میکرو گرین (MicroGreen) که برخی آن را با جوانه اشتباه میگیرند بیشترین مواد و عناصر مفید برای مصرف خوراکی و درمانی را برای ما فراهم میکند. پرورش ميكرو گرين ها برای اولين دفعه از كاليفرنيای جنوبی آغاز گرديد بطوريكه از اواسط دهه 1990 ميلادی در ايالات متحده آمريكا رواج يافتند. اولين كاربرد واژۀ ميكروگرين به مستندات سال های 1998 ميلادی بر می گردد لذا واژه ای بسيار جديد و نوپا محسوب می شود. البته محصولی كه امروزه بنام ميكروگرين خوانده مي شود از زمان های بسيار دورتر توسط كشاورزان بويژه همراه با نهار به مصرف می رسيدند و موسوم به گياهچه های جوان بودند. میکروگرین ها به گیاهان جوانی گفته میشود که در یک بستر اختصاصی، بدون خاک و سموم شیمیایی کاشته میشوند و در عرض یک الی دو هفته برگهای سوم و چهارم آنها نیز رشد میکند. میکرو گرین ها هنگام برداشت از پایین ترین قسمت ساقه بریده و مصرف میشوند در واقع ریشه آنها در بستر کشتشان باقی میماند و مصرفی ندارد. میکرو گرین ها اشکال کوچکی از انواع گیاهان خوراکی شامل سبزی ها، گیاهان دارویی و نظایر آنهاست که میتوانند به عنوان تقویت کننده طعم غذا مورد استفاده قرار گیرند. همچنین سرشار از عناصر غذایی هستند. مکرو گرین ها در طی 15 سال اخیر در اروپا و آمریکا مقبولیت زیادی یافته اند و همواره جزئی جدایی ناپذیر از برنامه غذایی آنان به شمار می آید. ميكروگرين ها مرحله گياهچه ای سبزيجاتی نظير: “كلم گل” يا “كلم بروكلی و ريحان هستند. كه حتی جوان تر از گياهچه هايی برداشت می شوند که در سالاد سبزيجات تازه مصرف می شوند. اندازه ميكروگرين ها از 6 الی 14 سانتیمتر با در نظر گرفتن ساقه ها و برگ هايشان متغير است. هر ميكروگرين دارای يك ساقه اصلی مركزی است كه آنرا در زمان برداشت دقيقاً از سطح زمين قطع می كنند. آنها دارای دو برگ لپه ای توسعه يافته و معمولاً دارای يك جفت از برگ های حقيقی كوچك و نسباً توسعه يافته اند. ميكروگرين ها با وجود چنين اندازه كوچكی از طعم های قوی برخوردارند آنچنانكه گياهان رشد يافته از چنين ويژگی هايی برخوردار نمی باشند.