فوکیا ادولیس

فوکیا ادلیس گونه ای از گیاهان دمی شکل از خانواده Apocynaceae است که بومی آفریقای جنوبی و نامیبیا است. در زبان آفریقایی این گیاه را برگبارو، برگکامبرو، کامبارو، کامبرو، کامبرو یا هاتنوتسواتلمون می‌گویند. فوکیا ادلیس گیاهی چند ساله، آبدار و بالارونده با شاخه هایی به طول تا 4 متر است که برای حمایت به دور گیاهان دیگر می پیچد اما بن سای آن مهار شده است.

گاهی اوقات ریشه خوراکی آن را برای استفاده محلی از طبیعت جمع آوری می کنند. این گیاه گاهی اوقات به عنوان یک گیاه زینتی رشد می کند، به ویژه به دلیل پایه ساقه متورم آن.

مشخصات ظاهری فوکیا ادلیس:

فوکیا ادلیس گیاهی چند ساله و نیمه برگریز با ریشه های خاکستری چاق و پیچ خورده است. شاخه های نازک آن ممکن است به طول 4 متر برسد و بر روی هر نوع تکیه گاه موجود بالا بروند. برگها سبز، کامل و مستطیلی هستند. گلها به رنگ سبز مایل به سفید و کمی معطر هستند.

شرایط اقلیمی بن سای فوکیا ادلیس:

این گونه در جنوب آفریقا و در مناطق گرم و خشک، ساواناهای خشک و دامنه های سنگی رشد می کند. کشت آن آسان است و زمانی که نسبتاً خشک نگهداری شود و فقط به اندازه ای آبیاری شود که غده چروکیده نشود، مقاوم است.

اگرچه در دوره زمستان(دی تا فروردین) فعالیت آن کاهش یافته است، اما هرگز به خواب کامل نمی رود و همیشه مقداری برگ دارد. فوکیا ادلیس میتواند یخبندان های سبک را با کاهش دما تا 2- درجه سانتی گراد تحمل کنند. اگر قاعده متورم ساقه (کودکس) درست در زیر سطح خاک مدفون شود، گیاه سریعتر رشد می کند

شرایط نگهداری بن سای فوکیا ادلیس:

فوکیا ادلیس که بومی آب و هوای خشک و نیمه گرمسیری است، گیاهی مقاوم به خشکی است. زمانی که خاک خشک می شود، در تابستان و به ندرت در زمستان به آبیاری احتیاج دارد. قبل از آبیاری کامل باید اجازه داد خاک آنها کاملاً خشک شود.

اگر ریشه شروع به چروک شدن کند، گیاه تشنه است. این گیاه در تابستان آب و کود معمولی مصرف می کند. فوکیا ادلیس مستعد پوسیدگی در زمستان است در بیشتر خاک ها به خوبی رشد می کند و فقط به زهکشی بسیار سریع نیاز دارد.

گیاهانی که در فضای باز رشد می کنند ممکن است زمستان های نسبتاً مرطوب و سرد بارانی را تحمل کنند. آفتاب یا سایه روشن را ترجیح می دهد، اما غده باید دائماً در سایه بماند. فوکیا ادلیس در فضای باز بدون آفت هستند، اما اگر در محیط های مرطوب گلخانه ای نگهداری شوند، مگس های سفید را جذب می کنند و ممکن است به نوعی کنترل نیاز باشد.

نکته:

اگرچه نام «ادولیس» نشان می‌دهد که این گیاه خوراکی است (این گیاه توسط جمعیت بومی آفریقای جنوبی خورده می‌شود)، اما برای از بین بردن آلکالوئیدهای موجود گیاه به یک روش پخت طولانی و پیچیده نیاز است.