فلفل چیلی

فلفل چیلی میوه گیاهانی از تیره Capsicum است که از خانواده گل شبدر است و میوه محسوب می شود نه سبزیجات. در بسیاری از غذاها به عنوان ادویه برای افزودن گرما به ظروف بسیار استفاده می شود. فلفل های چیلی از آمریکای جنوبی منشا گرفته اند، اما اکنون در سراسر دنیا رشد می کنند، زیرا از آنها به عنوان ادویه یا دارو استفاده می شود. فلفل های چیلی از مکزیک سرچشمه می گیرند.

بعد از بازار کلمبیا، بسیاری از ارقام فلفل چیلی در سراسر جهان پخش می شوند که هم برای غذا و هم برای طب سنتی مورد استفاده قرار می گیرند. اعتقاد بر این است که ارقامی که در آمریکای شمالی و اروپا رشد کرده اند، همه از گیاه Capsicum annuum گرفته شده و دارای میوه های سفید، زرد، قرمز یا بنفش تا سیاه هستند.

در سال 2016 تولید فلفل چیلی خام در جهان به 34.5 میلیون تن رسیده است که نیمی از آن در چین تولید شده است.

تاریخچه فلفل چیلی

میوه های فلفل چیلی از حدود 7500 سال قبل از میلاد مسیح بخشی از رژیم های غذایی بشر بوده و یکی از قدیمی ترین محصولات زراعی در قاره آمریکا است، زیرا ریشه های پرورش فلفل چیلی از حدود 6000 سال پیش در شمال شرقی مکزیک ردیابی می شود. آنها یکی از اولین محصولات خود گرده افشانی بودند که در مکزیک، آمریکای مرکزی و مناطقی از آمریکای جنوبی کشت می شدند.

پرو به عنوان کشوری با بالاترین تنوع فلفل چیلی کشت شده در نظر گرفته می شود. وقتی کریستوفر کلمبوس و خدمه اش به کارائیب رسیدند، آنها اولین اروپاییانی بودند که با گیاه Capsicum روبرو شدند و آنها را “فلفل” خواندند. زیرا آنها مانند فلفل سیاه از نژاد Piper که در اروپا شناخته شده است، برخلاف سایر غذاها طعم تند و تیزی دارند.

خواص فلفل چیلی

فلفل چیلی سرشار از ویتامین ها و مواد معدنی مختلف است. فلفل چیلی حاوی مقادیر زیادی از آنتی اکسیدان قوی است که برای ترمیم زخم و عملکرد ایمنی بدن مهم است. همچنین ویتامین K1 که به عنوان فیلوکینون نیز شناخته می شود، برای لخته شدن خون و سلامت استخوان ها و کلیه ها ضروری است. محتوای آنتی اکسیدانی فلفل چیلی (قرمز) بسیار بالاتر از فلفل نارس (سبز) است.

روش مصرف فلفل چیلی

غلاف فلفل قرمز چیلی از نظر فنی توت است. هنگامی که به صورت تازه استفاده می شود، غالباً مانند سبزیجات تهیه و خورده می شوند. غلافهای کامل را می توان خشک و یا خرد کرد و به صورت پودر چیلی که به عنوان ادویه یا چاشنی استفاده می شود، استفاده کرد.

چیلی ها را می توان خشک کرد تا ماندگاری آنها طولانی شود. فلفل خشک را باید قبل از بو دادن با پارچه مرطوب یا دستمال کاغذی تمیز کنید. در ماهیتابه خشک را روی حرارت متوسط ​​و کم قرار دهید و 2-4 دقیقه ادامه دهید تا معطر شود. مواظب باشید سیاه نشود، در غیر اینصورت مایل به خورشید تلخ می شود.

فلفل های شیلی را می توان با آب نمک زدن، غوطه ور شدن غلاف ها در روغن یا ترشی نیز حفظ کرد. بسیاری از چیلی های تازه مانند پوبلانو دارای پوست بیرونی سختی هستند که با پخت و پز خراب نمی شود. فلفل قرمز خشک شده ممکن است قبل از آسیاب شدن به حالت خمیر بازسازی شود.

نکته:

• فلفل چیلی را مانند هر ادویه دیگری در جای خشک و خنک نگه دارید.
• مطمئن باشید تا درب ظرف نگهداری فلفل چیلی محکم است و هیچ گونه رطوبتی به داخل آن نفوذ نمی کند، زیرا رطوبت سبب می شود تا دانه های فلفل جمع و چروکیده شوند.
• در بهترین شرایط نگه داری می توانید فلفل چیلی را 3 ماه در طرف دربسته نگه دارید.
• بانوان باردار و شیرده حتما قبل از مصرف فلفل چیلی با پزشک خود مشورت کرده و این محصول را با رعایت اصول سلامتی برای خود و کودکان مصرف کنند.
• در صورتی که مبتلا به بیماری های دستگاه گوارش مانند زخم معده هستید از مصرف این فلفل خودداری کنید.