فوت و فن کاشت گیاه گوجه فرنگی

ما هرگز نمی توانیم به اندازه کافی گوجه فرنگی باغی – یا نکاتی – در زمینه رشد محصول نهایی حیاط دریافت کنیم! در حالی که رشد گوجه فرنگی لزوماً دشوار نیست، برای جلوگیری از مشکلات رایج، دانش لازم است. در این راستا، در اینجا 10 ترفند اصلی ما برای پرورش گوجه فرنگی بدون مشکل، از جمله چند راز برای افزایش تغذیه گوجه فرنگی برای برداشت بیشتر، آورده شده است.

1. آیا واریته مناسب را انتخاب کرده اید؟

ممکن است بدیهی به نظر برسد، اما گونه هایی که پرورش می دهید باید متناسب با آب و هوای شما باشند. انواع مناطق با آب و هوای خنک را برای مناطقی که فصل رشد آنها کوتاه تر است و انواع آب و هوای گرم را برای مناطق بسیار گرم انتخاب کنید تا مطمئن شوید که آنها هنوز می توانند در تابستان میوه تولید کنند.

برخی از گوجه فرنگی ها بیشتر از بقیه مستعد ابتلا به بیماری هستند، بنابراین به توصیف گونه هایی که مقاومت خوبی در برابر بیماری هایی مانند بیماری زخم دارند، توجه کنید. شما همچنین ممکن است بخواهید به دنبال گونه هایی باشید برای برداشت زودهنگام، عملکرد سنگین و البته طعم برتر – یا همه موارد فوق!

بیایید چهار معیار را مرور کنیم:

آب و هوا:

اگر در آب و هوای سرد و شمالی زندگی می کنید، زمان قرمز شدن گوجه فرنگی شما محدود است. به دنبال واریته هایی باشید که برای آب و هوای خنک و فصول کوتاه مانند “Early Girl” (فقط 50 روز پس از کاشت بالغ می شود)؛ بیشتر انواع دیگر فصل کوتاه گوجه فرنگی گیلاسی هستند. انواع گوجه فرنگی نیز وجود دارد که در برابر حرارت مقاوم هستند و برای باغ های گرم جنوبی بهتر است مانند “Heatmaster” و “Arkansas Traveller”

انواع گوجه فرنگی:

آیا برای پاستا و سس گوجه می خواهید؟ یا برش بزرگ؟ یا اندازه نیش؟ رومی، آلو، یا گوجه فرنگی “رب” برای پخت و پز عالی است زیرا حاوی مقدار زیادی گوشت برای سس است. گوشت گاو بزرگ و آبدار است، بنابراین در سالاد و برگر هم عالی است. گوجه گیلاسی شیرین ترین طعم را دارد و به عنوان میان وعده و برای کودکان فوق العاده است.

عادت رشد گوجه فرنگی یا قطعی است یا نامعین

تفاوت را بیاموزید و به یاد داشته باشید که برای جلوگیری از بیماری باید موارد نامعلوم را زودتر قرار دهید!

گونه های تعیین شده یا “بوته ای” در ارتفاع حدود 90 سانتیمتر متوقف می شوند. این گیاهان فشرده یکباره میوه می دهند و برای تهیه سس یا کنسرو (زمانی که می خواهید گوجه فرنگی زیادی به طور همزمان بخواهید) مناسب هستند. اکثر گوجه فرنگی های بوته ای مانند قفس هستند و برخی دیگر برای گلدان مناسب هستند.

انواع نامشخص در طول فصل به تولید میوه ادامه می دهند تا زمانی که گیاه در اثر سرمازدگی از بین برود. این گیاهان بسیار بزرگ می شوند و مطمئناً به نوعی از تکیه گاه های بلند (حداقل 1.5 متر) نیاز دارند، بنابراین گیاهان قفس دار یا قفسی زود هنگام را احتیاج دارند. اگر میوه و شاخ و برگ در سطح زمین پراکنده شوند، بیشتر مستعد بیماری هستند و محصول شما تحت تأثیر قرار می گیرد. غذاهای نامعلوم برای سالاد و ساندویچ بسیار مفید هستند، زیرا میوه های کمتری را در یک زمان، اما برای مدت زمان طولانی تر تولید می کنند.

مقاومت در برابر بیماری:

نام گوجه فرنگی معمولاً با حروف بزرگ نشان داده می شود که نشان دهنده مقاومت در برابر برخی بیماری ها است. به این حروف توجه کنید، به خصوص اگر قبلاً یکی از این بیماری ها را در آب و هوای خود داشته اید. اگر در آب و هوای معتدل با رطوبت زیاد زندگی می کنید، گوجه فرنگی مقاوم در برابر زخم را در نظر بگیرید.

2. آیا گرما و آفتاب تهیه کرده اید؟

گوجه فرنگی عاشق گرما است. مراقب باشید گوجه فرنگی را زود در زمین نکارید. دمای خاک شما باید به طور مداوم بیش از 15 تا 18 درجه سانتی گراد باشد. چند هفته قبل از قصد کاشت، خاک را با پلاستیک سیاه گرم کنید. اگر هنوز مبهم است، با ورق یا روکش سطر از نهال ها در برابر سرما محافظت کنید.

گوجه فرنگی عاشق نور خورشید است! قرار گرفتن در معرض آفتاب کامل (یعنی به طور متوسط ​​حداقل شش ساعت در روز) در بیشتر مناطق بهترین نتایج را می دهد، اگرچه اگر در آب و هوای گرم هستید می توانید سایه های ناهنجار را دور بریزید.

اگر گوجه را از دانه کاشته اید تهیه نور قوی و مستقیم بسیار مهم است. (توجه: اگر بعد از تاریخ سرمازدگی شما باشد، برای کاشت گوجه فرنگی از بذر دیر شده است. به جای آن پیوند بخرید)

برای کاشت  نهال های جوان، باغداران باید از چراغ های رشد 14 تا 18 ساعت در روز استفاده کنند تا زودتر رشد کرده و به طور مستقیم ارتقا یابد. رشد بدون نور کافی، گیاهان شما اسپیندلی خواهند بود و شروع خوبی برای زندگی ندارند. با نحوه شروع گوجه فرنگی از بذر آشنا شوید.

کاشت نهال یا پیوند در زمین. اگر نهال های شما در داخل خانه یا در گلخانه رشد کرده اند، فقط بیرون نروید و آنها را در زمین خنک قرار دهید. گوجه فرنگی در فضای باز برای جلوگیری از شوک سرماخوردگی نیاز به سازگاری با شرایط بیرونی دارد. اگر گیاهان داخل گلخانه بوده اند، آنها را در مدت دو هفته سفت کنید. با ترک گیاهان فقط چند ساعت در روز شروع کنید و سپس به تدریج مدت زمان گذراندن آنها در خارج را افزایش دهید، از روزهای بادگیر جلوگیری کنید. در صورت تهدید کاهش دما به زیر 4 درجه سانتی گراد گیاهان را تحت پوشش قرار دهید. فقط بعد از گذراندن تمام خطر یخبندان در بیرون بوته کنید.

هنگام کاشت در زمین، آفتابی ترین مکان خود را با حداقل شش ساعت آفتاب مستقیم در روز انتخاب کنید. برای گوجه فرنگی، نور خورشید مانند آب است و آن را جذب کرده و میوه بیشتری تولید می کند! همچنین، مطمئن شوید که گوجه فرنگی های شما زیاد شلوغ نیستند تا نور خورشید به برگهای پایینی آنها برسد. نهال ها را بکارید (گیاه کوچک) با فاصله 70 تا 110 سانتیمتر، با ردیف هایی که 110 سانتیمتر از هم فاصله دارند.

3. آیا شرایط رشد مناسب را ارائه کرده اید؟

مقدار زیادی از مواد آلی را قبل از کاشت اضافه کنید. کمپوست باغی یا کود پوسیده خوب، که به وفور استفاده می شود، می تواند مواد مغذی کافی را برای کل فصل تأمین کند و به حفظ رطوبت کمک می کند – نجات دهنده در گرمای تابستان! دو هفته قبل از کاشت گیاهان گوجه فرنگی در فضای باز، آن خاک را تقویت کنید! خاک را در عمق 30 سانتیمتری عمق دهید و در کودهای دیررس یا کمپوست مخلوط کنید.

گیاهان گوجه فرنگی همچنین نیاز به فضا دارند – نه تنها برای رسیدن به پتانسیل کامل خود، بلکه برای تشویق جریان خوب هوا بین گیاهان، که باید به کاهش خطر بیماری کمک کند. در بیشتر موارد، این بدان معناست که بین گیاهان حداقل دو فوت (60 سانتی متر) فاصله بگذارید.

سرانجام: گوجه فرنگی را در تخت باغی که از یک خانواده گیاهی مشابه (مانند سیب زمینی، بادمجان یا فلفل) در دو سال گذشته رشد کرده است، نکارید.

4. آیا عمیقاً کاشتید و از آن حمایت کردید؟

بیشتر گیاهان باید در همان عمق کاشته شوند که به عنوان نهال یا گیاه جوان رشد می کردند. اما نه گوجه فرنگی! وقتی گوجه فرنگی می کارید، کمی عمیق تر از آنچه که در گلدان می آید بکارید، تا تمام برگ های پایینی! گوجه فرنگی در امتداد ساقه خود ریشه دارد، بنابراین این ترفند به آنها کمک می کند تا ریشه های قوی تری بسازند.

گوجه فرنگی را می توان بسیار عمیق تر کاشت زیرا می تواند ریشه های جدیدی را در هر جایی از ساقه خود ایجاد کند. با کاشت عمیق تر، می توانیم گیاهان قوی تر و مقاوم تری ایجاد کنیم که برای رشد آماده شده اند.

در هر مرحله عمیق بکارید:

هنگام انتقال نهال ها به گلدان های خود با فرو بردن آنها تا پایین ترین برگها، و دوباره هنگام کاشت آنها در آخرین نقاط رشد خود. از ریختن گیاهان به طور عمیق در حفره کاشت خود – یا برداشتن چند شاخه کم ارتفاع – نترسید. به نظر می رسد که این امر غیرقابل تصور است، اما به دلیل آن گیاهان فوق العاده ای خواهید داشت!

با پیوندهای پاشنه بلند، یک سنگر حفر کنید و ساقه را به پهلو قرار دهید و به آرامی به سمت بالا خم شوید. شاخه های پایینی را بکشید یا خرد کنید و تا اولین مجموعه برگها را با خاک بپوشانید. این رشد ریشه اضافی باعث می شود گیاه قوی تر و قوی تری تولید شود.

کاشت عمیق یکی از دلایلی است که کیسه های رشد و سایر ظروف کم عمق ایده آل نیستند – ممکن است حمایت کافی را ارائه ندهند. اگر از کیسه های رشد استفاده می کنید، حتماً کیسه های بزرگتر و خوب پر کنید. فقط یک یا دو گوجه فرنگی در هر کیسه (بسته به حجم آن) بکارید، نه سه مورد که اغلب توصیه می شود. و با استفاده از یک حلقه مخصوص کاشت یا با فشار دادن یک گلدان وسیع که قسمت زیرین آن را جدا کرده اید، عمق بیشتری از مخلوط گلدان را اضافه کنید.

گیاهان گوجه فرنگی به طور طبیعی پراکنده می شوند. این یکی از دلایلی است که آنها ریشه ها را از ساقه خود تولید می کنند – آنها را قادر می سازد تا رطوبت و مواد مغذی بیشتری را در هر کجا که به خاک دست می زنند، برای افزایش رشد جذب کنند. اما میوه هایی که در تماس با زمین باقی می مانند به زودی خراب می شوند، به همین دلیل است که ما آنها را از زمین آموزش می دهیم.

5. آیا گوجه فرنگی های خود را زیاد کرده اید؟

فراموش نکنید که یک روکش مالچ اضافه کنید! این به حفظ رطوبت کمک می کند (گوجه فرنگی آب خود را دوست دارد!) و از پاشیدن اسپورهای بیماری ناشی از خاک بر روی گیاهان جلوگیری می کند. بسیاری از مالچ های خوب برای انتخاب وجود دارد – پوست کاج خرد شده، کاه، برگ های خرد شده، بریده های چمن، برگ های کمپوست یا حتی یک لایه ضخیم روزنامه. به طرز عجیبی، پلاستیک قرمز نشان داده است که میوه گوجه فرنگی را 12 تا 20 درصد افزایش می دهد.

6. آیا شما برگها و مکنده ها را حذف کرده اید؟

شما قطعاً نمی خواهید انواع مشخص (بوته ای) را خرج کنید وگرنه فقط چند خوشه میوه خواهید داشت. از آنجا که تعیین کننده ها فقط در انتهای شاخه های خود میوه می دهند، هرگز آنها را جدا نکنید، در غیر این صورت شما هیچ میوه ای نخواهید گرفت!

با این حال، اکثر باغداران گوجه فرنگی نامعلوم (از نوع در حال رشد) را خرج می کنند. می توانید ساقه های جانبی یا مکنده ها را وقتی جوان و نرم هستند بکشید. بهترین زمان برای اولین بار در صبح است که گیاه ترجید است. فقط کافی است آنها را با انگشتان خود بردارید.

مزایای خرج کردن:

اکثر باغداران هر هفته نیشگون می گیرند و اجازه می دهند یک یا دو مکنده رشد کنند، بنابراین هر کدام با برگ، گل و میوه مخصوص خود به یک رهبر تبدیل می شوند. برخی از متخصصان، مانند مل بارتولومه (که “باغبانی مربع پا” را اختراع کرد)، تمام مکنده ها را حذف می کنند. بسیاری از منابع بر کشیدن مکنده های پایینی و قدیمی ترین برگ ها از پایین ساقه تأکید می کنند. این مسئله مشکلات قارچ را کاهش می دهد زیرا برگها معمولاً توسط بقیه گیاه و نزدیکترین خاک به سایه قرار می گیرند. به نظر می رسد که سم پاشی هفتگی با چای کمپوست نیز از بیماری قارچی جلوگیری می کند. در مورد چای کمپوست بیشتر بدانید.

معایب خرج کردن:

گیاهان پیچ خورده دارای گوجه فرنگی بزرگتر و زودرس هستند، اما در کل گوجه فرنگی کمتری نیز دارند. هرس بیش از حد می تواند باعث آفتاب سوختگی شود – یک تکه زرد آفتاب سوخته که در نهایت تاول می زند. گیاهان بدون هرس تقریباً دو برابر میوه های هرس شده میوه می دهند، اما رسیدن میوه بیشتر طول می کشد. هرس بر طعم نیز تأثیر می گذارد. هرچه شاخ و برگ گیاه بیشتر باشد، فتوسنتز بیشتری انجام می شود که باعث تولید قندهای بیشتری در میوه می شود. شاخ و برگهای اضافی میوه را سایه می زند و آن را از گرمای تابستان عایق می کند و باعث می شود که دیرتر رسیده شود و طعم آن بهبود یابد.

خط پایین:

آزمایش. البته، اگر شاخ و برگ گیاهان شما آنقدر ضخیم باشد که هیچ هوای تازه ای نتواند به مرکز گیاه برسد، قطعاً نیاز به سفت شدن دارد. اگر ستاره های نامعلوم شما به دنبال ستاره ها هستند، می توانید آنها را بالای بالاترین شکوفه ها قرار دهید تا در محدوده نگه داشته شوند و میوه سبز را به رسیدن تشویق کنید.

7. آیا به طور مداوم آبیاری می کردید؟

آبیاری یکی از ناحیه هایی است که به درستی انجام آن اهمیت دارد! گیاهان گوجه فرنگی آبدار به 2 تا 5 سانتیمتر آب در هفته نیاز دارند. اما نه به یکباره. با رسیدن گیاهان به رطوبت یکنواخت بپردازید و سپس، هنگامی که شروع به میوه دادن کردند، بگذارید خاک یا گلدان تقریباً بین دو آبیاری خشک شود. اشکالی ندارد شاخ و برگ قبل از آبیاری علائم اولیه پژمردگی را نشان دهد، اما آن را زیاد پیش نگیرید.

آبیاری ناسازگار – سر و صدا بین خاک خشک و غبارآلود – آب را تشویق می کند تا به سرعت به میوه های رسیده برسد و باعث شکافتن آنها شود. گیاهان دارای تنش آبی کلسیم را از میوه خارج کرده و به ساقه ها می فرستند تا گیاه رشد کند. همراه با رطوبت ناهموار، نیتروژن زیاد و اسیدیته بالای خاک به پوسیدگی انتهای شکوفه کمک می کند، یک مشکل بسیار رایج گوجه فرنگی.

بهترین زمان آبیاری صبح است، زمانی که گیاهان بیشترین رطوبت را دارند. عمیق آب دهید. یک شیلنگ خیس کننده یک راه حل کارآمد است. فقط شلنگ را در باغ قرار دهید و مالچ را بالا و روی شلنگ قرار دهید.

8. آیا به خوبی از آنها تغذیه کرده اید؟

خوشمزه ترین گوجه فرنگی از گیاهانی گرفته می شود که به تمام مواد مغذی مورد نیاز خود دسترسی دارند. علاوه بر آماده سازی خاک با مواد آلی (کمپوست)، اکثر باغداران همچنین کود آلی با رطوبت آهسته را هنگام کاشت روی خاک قرار می دهند، یا از غذاهای مایع معمولی با استفاده از محصول مخصوص گوجه فرنگی (که اغلب دارای کلسیم اضافی است) استفاده می کنند.

یکی از باغبانانی که من می شناسم یک مشت گوشت گوسفندی به خاک اضافه می کند (که فسفر و کلسیم اضافه می کند)

توجه: آزمایش pH مهم است زیرا اگر pH شما در خاک 7 یا بیشتر باشد، پودر استخوان نسبتاً بی اثر خواهد بود. پودر استخوان با مواد افزودنی خاک ازت بالا نیز می تواند به متعادل سازی کودهای دارای نیتروژن بالا مانند کود پوسیده کمک کند.

باغبان دیگری پوسته تخم مرغ را خرد کرده و آنها را به منظور افزایش کلسیم و جلوگیری از پوسیدگی انتهایی شکوفه، داخل و اطراف سوراخ های کاشت شما اضافه می کند.

یکی دیگر از ترفندهای رایج این است که کمی نمک Epsom به خاک اضافه کنید. نمک اپسون که در اوایل فصل اضافه می شود، می تواند جوانه زنی، رشد اولیه ریشه و سلول، فتوسنتز، رشد گیاه را افزایش دهد و همچنین از پوسیدگی انتهای شکوفه جلوگیری کند. برای اشنایی بیشتر می توانید مقاله نحوه استفاده از نمک اپسوم را مطالعه فرمایید

برخی از افراد به گیاهان دوز جلبک دریایی مایع یا امولسیون ماهی می دهند یا به گوجه فرنگی خود چای کمپوست می دهند تا گیاهان گوجه فرنگی پرخور را خوشحال نگه دارد. یک قسمت کمپوست ارگانیک را در یک قسمت آب خیس کنید، بگذارید 24 ساعت بماند، “چای” را فیلتر کرده و برای تغذیه گیاهان استفاده کنید.

فقط از کودهای با نیتروژن زیاد خودداری کنید مگر اینکه گیاهان شما دارای برگ های زرد رنگ باشند. نیتروژن زیاد باعث رشد شاخ و برگ می شود اما میوه کمی به شما می دهد یا اصلا میوه نمی دهد. اگر برگ های گیاه شما بنفش هستند، نیاز به فسفر بیشتری دارند. این مهمترین ماده مغذی برای تولید میوه است.

9. آیا شما در برابر بیماری ها از گیاه دفاع کردید؟

پوسیدگی انتهای شکوفه یک شکایت رایج است که معمولاً به دلیل کمبود کلسیم در میوه ایجاد می شود. اما اغلب، علت ساده پوسیدگی انتهای شکوفه آبیاری نامنظم است، که باعث می شود گیاهان نتوانند همه مواد مغذی مورد نیاز خود را جذب کنند. برای افزایش محتوای کلسیم در خاک خود، از پوسته تخم مرغ که سرشار از کلسیم است استفاده کنید. ابتدا پوسته ها را با قرار دادن آنها در فر گرم به مدت 20 دقیقه، یا مایکروویو با قدرت کامل به مدت دو دقیقه استریل کنید. آنها را خرد کنید، سپس آنها را داخل و اطراف حفره های کاشت خود اضافه کنید. شکستن پوسته ها مدتی طول می کشد، اما می توانید با آسیاب کردن آنها سطح خود را افزایش دهید یا حتی خاک را در زمان کاشت در آب حل کنید. برای هر بوته حدود دو پوسته تخم مرغ را هدف بگیرید.

حملات هوایی تهدید جدی تری است. این بیماری می تواند ظرف چند روز کل محصول را از بین ببرد. جریان خوب هوا به کاهش مشکلات و همچنین آبیاری در پایه گیاهان برای جلوگیری از خیس شدن برگ ها کمک می کند. بسیاری از باغداران حتی برای بهبود جریان هوا و به حداقل رساندن splashback هنگام آبیاری، پایین ترین برگها را جدا می کنند. قرار دادن مالچ مواد آلی خشک و تمیز مانند نی نیز می تواند اسپل بک را کاهش دهد. اگر بیماری زخم همیشه در منطقه شما مشکل ساز است، ممکن است متوجه شوید که فقط می توانید گوجه فرنگی را با موفقیت در گلخانه یا تحت حفاظت دیگر پرورش دهید.

سپس کرم های شاخ گوجه فرنگی وجود دارد! آنها می توانند شاخ و برگ را با کارایی بی رحمانه از بین ببرند. آنها همچنین در استتار به طرز آزار دهنده ای خوب عمل می کنند! هر کاری که می توانید انجام دهید تا آنها را کنار بگذارید یا یکبار برای همیشه با آنها کنار بیایید و شبها با یک چراغ سیاه یا اشعه ماوراء بنفش بیرون بروید، که آنها را به وضوح روز نشان می دهد – یا بهتر بگویم، روشن تر از روز !

نکته حرفه ای: با آسپرین در برابر بیماری دفاع کنید! این قرص کوچک پاسخ ایمنی را تحریک می کند. تقریباً 600 میلی گرم آسپرین را برای هر گالن آب حل کنید و سپس آن را روی گیاهان خود اسپری کنید. آنها فکر می کنند که مورد حمله قرار گرفته اند و تا پایان عمر دفاع خود را تقویت می کنند و این امر باعث می شود کمتر در برابر حملات واقعی، از جمله زخم، مستعد شوند! نه تنها این، بلکه اسپری آسپرین روی گوجه فرنگی ها طعم و حتی ویتامین C آنها را بهبود می بخشد. حتی باعث تحمل بیشتر گیاهان در برابر خشکسالی و سرما می شود.

همانطور که گوجه فرنگی خود را پرورش می دهید، ممکن است با مشکلات دیگری روبرو شوید. گوجه فرنگی آفات و بیماریها را به خود جذب می کند اما اگر مراقب آنها باشید، می توانید از بسیاری مشکلات جلوگیری کنید. درباره بیماری ها و اختلالات گوجه فرنگی بیشتر بدانید. و همچنین ببینید چگونه می توانید از قبل فکر کنید و مشکلات گوجه فرنگی را برطرف کنید.

10. آیا برای طعم حداکثر برداشت و ذخیره کرده اید؟

برداشت گوجه فرنگی به خودی خود یک هنر است. هنگامی که گوجه فرنگی قرمز شد و کمی به لمس آن رسید، می توانید آن را برداشت کنید. منتظر نمانید تا نرم شود! یا در واقع می توانید زودتر برداشت کنید وقتی گوجه فرنگی نیمه سبز و نصف آن صورتی مایل به قرمز است (مرحله شکستن نامیده می شود) و بدون از دست دادن طعم، کیفیت و تغذیه، انگور را رسیده است.

اگر یک گوجه فرنگی رسیده برداشت می کنید، اگر می توانید بعد از ظهر آن را بردارید. گرمای خورشید همه آن عطرهای غنی را ایجاد کرده است، و اگر صبح آبیاری کرده باشید، میوه ها وقت خواهند داشت که واقعاً این طعم را متمرکز کنند.

اگر زودتر در مرحله شکن برداشت کنید، این می تواند بار میوه را روی گیاه سبک کرده و احتمال ترک خوردن میوه را کاهش دهد. این ممکن است در مناطقی با گرمای شدید مفید باشد. گوجه فرنگی هایی که در دمای خنک تر نگهداری می شوند، اگر نمی خواهید همزمان تعداد زیادی از آنها را برداشت کنید (و بخورید)، دیرتر رسیده می شوند. شما می توانید با بالا بردن درجه حرارت به حداکثر هشتاد و پنج درجه یا پایین آوردن حداقل پنجاه درجه، روند را تسریع یا کند کنید.

گوجه فرنگی را در یخچال نگهداری نکنید – این فقط طعم را از بین می برد. در دمای اتاق، گوجه فرنگی 4 تا 7 روز نگهداری می شود. گوجه فرنگی های تا حدی رسیده نیز نباید در یخچال نگهداری شوند. تبرید روند رسیدن را متوقف می کند. آنها را روی میز نگه دارید و در چند روز آینده بخورید، بپزید یا آنها را پردازش کنید!