روش کاشت گیاه خاکشی (خاکشیر)

خاکشیر یک علف هرز یکساله یا دوساله از تیره شب بویان محسوب می شود و اغلب در خاک چمنزارهای قهوه ای تیره و چمنزارها رشد می کند (برای رشد در محیط های خشک سازگار است). این گیاه در نواحی اروپا، هندوستان، پاکستان و چین پراکندگی دارد. در ایران بیشتر در مناطق شمالی مخصوصاً در رشته جبال البرز یافت می‌شود. ایران، هندوستان و پاکستان از صادرکنندگان اصلی خاکشیر در جهان هستند.

بذر خاکشیر

مشخصات ظاهری خاکشیر:

ساقه آن قائم، منشعب و با ارتفاع 90 سانتی متر است. این گیاه دارای برگ‌هایی با بریدگی‌های نامنظم و گل‌های کوچک و به رنگ زرد است. دانه‌های خاکشیر به رنگ زرد مایل به قهوه‌ای می‌باشد. قسمت مورد استفاده این گیاه دانه‌ی آن است ولی گاهی از برگ و ساقه گلدار آن نیز استفاده می‌شود. برگ و یا ساقه کامل گلدار این گیاه را از خرداد تا شهریور ماه می‌چینند و دانه‌های آن را در مرداد و شهریور ماه محصول برداری می‌نمایند.

خواص دارویی خاکشیر:

در ایران به بذر خاک شیر (خاکشیر) گفته می شود و نوشیدنی های خاک شیر به طور سنتی به عنوان رفع کننده تشنگی در روزهای گرم تابستان مورد علاقه است. خاکشیر همچنین در داروهای سنتی ایران به عنوان یک ماده دارویی در نظر گرفته می شود که در ترکیبات مختلف با سایر گیاهان و مواد دیگر مصرف می شود تا از داروهای ضد ادرار گرفته تا داروهای ضد تبخال تا اثرات دارویی به دست آورد.

در قرن هجدهم انگلستان اعتقاد بر این بود که گیاه شار درمانی برای شار یا اسهال خونی است و معمولاً برای افراد مبتلا به اسهال تجویز می شود. در چین این گونه یکی از چندین ماده مورد استفاده در تهیه سیگارهای دارویی است. این ماده همچنین در مخلوط گیاهان چینی برای جلوگیری از سرطان ریه استفاده می شود.

علاوه بر این، از خمیر تهیه شده از برگ های خرد شده در تهیه ماسک های ترمیم کننده پوست استفاده می شود. در گذشته از بذرها برای درمان سیاتیک استفاده می شد، در حالی که از آب گیاه برای درمان سرفه های مزمن، گرفتگی صدا و گلودرد زخمی استفاده می شد.

شرایط اقلیمی گیاه خاکشیر:

این گیاه معمولاً در حاشیه جاده ها، در محل های شستشو، زباله ها، سوختگی زودرس، مراتع، مناطق زیر کشت و مزارع قدیمی رشد می کند. تکثیر آن از طریق کاشتن بذر گیاه در پاییز یا در بهار صورت می‌گیرد. جوانه زنی معمولاً در زمستان یا اوایل بهار شروع می شود، بسته به عرض و ارتفاع و گیاهان آزاد یکی از اولین گیاهانی است که در بهار ظاهر می شود.

دوره شکوفایی از اواخر بهار تا اواسط تابستان اتفاق می افتد و حدود 2 ماه طول می کشد. میوه ها در تابستان یا اوایل پاییز رسیده و گیاهان در آن زمان خشک می شوند و می میرند. با خشک شدن گیاه میوه ها می ترکند و پراکنده می شوند. به طور متوسط ​​75-650 بذر در هر بوته تولید می کند.

یک گیاه بزرگ ممکن است بیش از 700000 بذر تولید کند. باد، آب، ماشین آلات و حیوانات بذر خوش خوراک را حمل می کنند، اگرچه بیشتر دانه ها در نزدیکی گیاه اصلی قرار می گیرند. بذرهای جوانه زننده پاییز به صورت گل رز زمستان گذرانی می کنند.

روش کاشت خاک شیر:

برای این کار، بذرهای رسیده را در زمین سبک و نسبتاً مرطوب می‌پاشند. سپس فاصله آن ها را به مقدار کافی در نظر می‌گیرند و یا آن که این کار را در امتداد خطوطی با فواصل معین، انجام می‌دهند و سپس فاصله هر گیاه را از دیگری، با خارج کردن پایه‌های اضافی، مرتب می‌نمایند.

رعایت مراقبت‌های لازم از قبیل کندن علف‌های هرز، کود دادن زمین و غیره طبق معمول باید انجام گیرد. پس از برداشت محصول، خشک کردن خاکشی یا به طور طبیعی در سایه و در محلی از انبار که هوا به خوبی جریان داشته باشد صورت می‌گیرد و یا به طور مصنوعی در حرارت ۴۰ تا۵۰ درجه انجام می‌گیرد. پس از خشک کردن، بذرها را در گونی‌های ۵۰ کیلوگرمی ‌بسته بندی و وارد بازار تجارت می‌نمایند.