هلو یا شلیل، کدامیک بهتر است

هیچ چیزی لذت بخش تر از قطرات آب هلویی که در تابستان در گلویمان سر می خورد و پایین می رود نیست. با این وجود، ممکن است بخواهیم بدانیم چه چیزی هلو را از شلیل متمایز می کند. هلو و شلیل به دلیل آبدار بودن، طعم، جذابیت بصری و محتوای تغذیه ای، در سراسر جهان بسیار مورد استقبال قرار می گیرند. شباهت این دو میوه بسیار نزدیک است، اما دو میوه متمایز با تفاوت های ژنتیکی و آشپزی هستند. در این مقاله محتوای تغذیه ای، طعم، بافت و کاربردهای آشپزی هلو و شلیل را مقایسه می کنیم.

شباهت ها و تفاوت های هلو با شلیل:

هلو و شلیل؛ میوه های سنگی در خانواده گل سرخ هستند. میوه های سنگی با هسته های بزرگ و سخت مشخص می شوند.

هلو:

هلو که در یونانی به آلوی ایرانی می شناختندش، (Prunus persica) می تواند در آب و هوای مختلف از گرمسیری تا معتدل رشد کند و به سه گروه تقسیم می شود:

• هسته جدا
• هسته چسب
• هسته نیمه آزاد

هلوهای هسته جدا، حاوی هسته هایی بوده که به راحتی زدوده می شوند، در حالی که هسته های هلوهای چسب به سختی از گوشت جدا می شوند. هلوهای نیمه آزاد ترکیبی از دو مورد هستند. هلو دارای گوشت سفید یا زرد و پوست پرز داری است.

شلیل:

شلیل (Prunus persica var. nucipersica) نوعی هلو است که با یک جهش ژنتیکی متمایز می شوند که به آنها پوست صاف می دهد. در غیر این صورت، هر دو از نظر ژنتیکی تقریباً یکسان هستند. مانند همه هلوها، شلیل می تواند دارای هسته آزاد، سنگ چسبناک یا نیمه آزاد و همچنین گوشت زرد یا سفید می باشند.

 خلاصه:

هلوها میوه های سنگی با پوست پرزدار هستند. شلیل نوعی هلو است که پوستی صاف و صیقلی دارد. هر دو دارای هسته جدا، هسته چسب یا نیمه آزاد هستند، به علاوه اینکه بافت گوشتی زرد یا سفید دارند.

مقایسه مواد مغذی هلو با شلیل:

هلو و شلیل حاوی خواص بسیاری هستند. جدول زیر مواد مغذی موجود در یک هلو (150 گرم) و یک شلیل (140 گرم) را مقایسه می کند. در صورت خشک شدن این مقادیر تا هفت برابر بیشتر می شود.

هلو به نسبت شلیل کمی کالری، کربوهیدرات و قند بیشتری دارد. با این حال، این میوه ها دارای مواد مغذی قابل توجهی هستند. هر دو دارای قند طبیعی نسبتاً بالا، حاوی مقدار مناسبی فیبر و مقادیری از ریزمغذی ها مانند پتاسیم و ویتامین A، C و E می باشند.

 خلاصه:

هلو و شلیل دارای مشخصات مغذی مشابهی هستند. آنها حاوی قندهای طبیعی، فیبر و انواع ویتامین و مواد معدنی هستند.

تفاوت طعم و بافت و اندازه هلو و شلیل

میانگین اندازه شلیل کوچکتر از هلو است. شلیل همچنین دارای پوست نازک و صاف و بافت گوشت سفت تری است. هلوها پوست ضخیم تر، پرزی و گوشت نرم تری دارند. در زبان انگلیسی به شلیل (شهد) می گویند که اصطلاح شهد به مایعات شیرین ترشح شده از این میوه اشاره دارد.

از این رو، بسیاری از مردم ادعا می کنند که شلیل شیرین تر از هلو است، البته با وجود قند طبیعی کمتر که این موضوع در میوه ی خشکش هم حس می شود وقتی صحبت از شیرینی می شود، نوع بافت گوشتی و رسیدگی کلی اهمیت بیشتری دارد. هلو سفید و شلیل سفید به دلیل اسیدیته پایین تر از انواع زرد خود شیرین تر هستند. علاوه بر این، شیرینی آنها با رسیده شدن افزایش می یابد. هلو و شلیل رسیده در لمس کمی نرم هستند.

خلاصه:

شلیل دارای پوست براق در حالی که هلو دارای پوست مات است است. قابل توجه است که شلیل و هلو سفید شیرین تر از انواع زرد هستند. میزان شیرینی آنها نیز با رسیدن میوه ها افزایش می یابد.

شلیل خشک

استفاده آشپزی از هلو و شلیل خشک:

هلو خشک و شلیل خشک برای میان وعده عالی و خوشمزه هستند. اگر می خواهید خلاقیت بیشتری به خرج دهید، می توانید با آنها آجیل شیرین یا تارت درست کنید. هر دو به دلیل بافت و مزه در طیف وسیعی از کاربردهای آشپزی می توانند مصرف شوند. شلیل میوه ای سفت تر است اما میوه خشک آن چندان تفاوت بافتی ندارد.، شلیل پخته یا کبابی را می توان به سالاد یا دسرها اضافه کرد یا در ماست ریخت و خورد. در همین حال، هلو برای پخت و غذاهای با بافت نرم مانند پای، سالسا، مربا و سس ترجیح داده می شود. انواع سفید شیرین تر هستند، بنابراین اگر آنها را به وعده های غذایی یا هر خوراکی دیگر اضافه می کنید این را در نظر داشته باشید.

خلاصه:

هلو و شلیل میوه های همه کاربردی تابستانی هستند که می توانند به صورت خام مصرف شوند، به سالادها و دسرها اضافه شوند یا مربا و سس تهیه شوند.

هلو خشک

نتیجه نهایی:

هلو و شلیل میوه های سنگی (هسته دار بزرگ) می باشند. شلیل را می توان نوعی هلو بدون پوست پرزی دانست. آنها از نظر خواص تغذیه ای مشابه هستند و دارای مقادیر قابل مقایسه ای از قندهای طبیعی، فیبر و ریزمغذی ها می باشند. در حالی که هلو برای پخت و دستورهای بافت نرم تر مناسب است، شلیل برای پخت ثابت می ماند.