دنیای طعم های عربی

گیاهان و ادویه ها غذاهای یک کشور را تعریف می کنند:به ایتالیا فکر کنید ، و ریحان و پونه کوهی را تصور کنید. چین؟ زنجبیل به ذهن شما خطور می کند. تایلند باید لیمو باشد. پس ادویه ها و گیاهان می توانند معرف یک کشور باشند.

ادویه های عربی نیز مانند هر منطقه دیگری معرف دنیای عرب است. دنیای عرب که بسیار گسترده و وسیع است از مراکش و لیبی و مصر آغاز می شود تا شبه جزیره عربستان و عمان و قطر. ادویه های دنیای عرب نشات گرفته از ادویه ها و سبک اشپزی ایرانی و هندی و اسپانیایی است. ترکیبی خوش عطر و خوش بو متناسب با آب و هوا و سبک و سیاق این منطقه. آنچه مسلم است ادویه های دنیای عرب نشان دهنده تجارت و قدمت این منطقه است.

بد نیست بدانید در کتاب های آشپزی دنیای عرب را به سه منطقه مغرب ، هلال بارور و شبه جزیره عربستان تقسیم میکنند که هر سه منطقه شباهت ها و تفاوت های جالبی دارند. این ویژگی ها تحت تأثیر آب و هوا ، امکان پرورش گیاهان و همچنین تجارت در هر منطقه است. عرب ها نیز مانند ایرانیان بسیار مهمان نواز هستند و زمان که مهمان دارند تلاش بسیاری جهت رفاه حال او میکنند. وعده اصلی در جهان عرب ، وعده شام است که با سخاوت تمام از گوشت گوسفند، قهوه و چای عربی در یک بشقاب بزرگ و مشترک تشکیل می شود.

غذاهای عرب از غذاها و ادویه های خاص و گاه بی نظیری استفاده می کنند. چای مطمئناً همراه غذا است، زیرا تقریباً به طور مداوم مصرف می شود.

برخی از این غذاهای عربی عبارتند از:

گوشت:

گوشت گوسفند و مرغ بیشترین استفاده را دارند و به دنبال آن گوشت گاو و بز قرار می گیرند. طیور دیگر در برخی مناطق استفاده می شود و از ماهی در مناطق ساحلی از جمله دریای مدیترانه ، اقیانوس اطلس یا دریای سرخ استفاده می شود. گوشت خوک برای اعراب مسلمان کاملاً ممنوع است ، که هم تابو فرهنگی است و هم مذهبی (حرام) و طبق قوانین اسلامی ممنوع است. بسیاری از عربهای مسیحی نیز گوشت خوک نمی خورند.

فراورده های لبنی:

لبنیات به ویژه در ماست، کره و پنیر سفید کاربرد زیادی دارد. کره و خامه نیز بسیار استفاده می شود.

گیاهان و ادویه ها برای طعم های عربی:

مقادیر و انواع استفاده شده معمولاً از منطقه ای به منطقه دیگر متفاوت است. گیاهان و ادویه جات عبارتند از: کنجد ، زعفران ، فلفل سیاه ، آلفا ، زردچوبه ، سیر ، زیره ، دارچین ، جعفری ، گشنیز و سماق. ادویه های ترکیبی هم مانند باهارات ، راس ال حانوت ، زعتر و هریسا است.

خرید ادویه

نوشیدنی ها:

نوشیدنی های گرم بیشتر از نوشیدنی های خنک سرو می شوند ، قهوه در بالای لیست در کشورهای خاورمیانه و چای در بالای لیست کشور مغرب است. در اردن ، فلسطین ، مصر ، برخی از مناطق سوریه ، مراکش و الجزایر ، چای به عنوان یک نوشیدنی بسیار رایج است. از دیگر نوشیدنیهای عربی می توان به هورچاتای آندلس و اسموتی آووکادو مغربی اشاره کرد.

غلات برای طعم های عربی:

برنج اصلی است و برای بیشتر وعده ها استفاده می شود. گندم منبع اصلی نان است. بلغور و سمولینا نیز به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرد. طبق دستور العمل های تاریخی شناخته شده از کتابهای آشپزی عربی ، از غلات برای تهیه فرنی و ماکارونی در غذاهای عرب تا قرن دوازدهم استفاده می شد.

در جهان عرب دو نوع ماکارونی شناخته شده است: itriya ، یک نودل خشک کوتاه با منشا یونانی شبیه به orzo ، و rishta(رشته) ، یک دست ماکارونی تازه که با منشأ فارسی بریده شده است. تا قرن سیزدهم ، tutmaj به سبک ترکی و نودل سلما وارد آشپزخانه شده بودند.

حبوبات:

عدس به طور گسترده ای در همه رنگ ها و همچنین لوبیا های فوا ، بادام زمینی ، نخود (لوبیا گاربانو) ، لوبیا دونده اسکارل ، نخود سبز ، لوبیای لوپینی ، لوبیای سفید و لوبیای قهوه ای استفاده می شود.

صیفی جات:

غذاهای عرب از سبزیجاتی مانند هویج ، بادمجان ، کدو سبز ، کنگر فرنگی ، بامیه ، پیاز و زیتون استفاده می کنند. سیب زمینی نیز به عنوان سبزیجات در فرهنگ عربی خورده می شود.

میوه ها:

غذاهای عرب از میوه هایی مانند انار، خرما، انجیر، پرتقال، مرکبات، هندوانه، طالبی، هندوانه، انگور، هلو، و شهد میوه استفاده می کنند.

آجیل:

بادام ، آجیل کاج ، پسته و گردو اغلب در وعده های غذایی گنجانده شده و یا به عنوان میان وعده خورده می شوند.

سبزیجات:

جعفری ، گشنیز و نعناع به عنوان چاشنی در بسیاری از غذاها محبوب هستند ، در حالی که از اسفناج و مارچویه (برگهای گیاه جنس Corchorus) در ظروف پخته شده استفاده می شود.

چاشنی ها و سس ها برای طعم های عربی:

محبوب ترین چاشنی شامل ترکیبات مختلف روغن زیتون ، آب لیمو ، جعفری یا سیر و همچنین تاینی (رب کنجد) است. Labaneh (ماست تفت داده شده) اغلب با نعنا ، پیاز و یا سیر چاشنی می خورد و به عنوان سس با غذاهای مختلف سرو می شود.

تفاوت در خرده فرهنگ ها:

اختلافات منطقه ای زیادی در غذاهای عرب وجود دارد. به عنوان مثال ، فرهنگ غذایی مردم در سوریه و لبنان با اردن و فلسطین متفاوت است. بعضی از ظروف مانند مانساف (غذای ملی اردن) بومی بعضی از کشورها هستند و به ندرت ، در سایر کشورها ظاهر می شوند. برخلاف بیشتر دستور العمل های غربی ، دارچین در غذاهای گوشتی و همچنین در شیرینی هایی مانند باقلوا استفاده می شود. ظروف از جمله تاجین و کوسکوس می توانند از مراکش تا لیبی متفاوت باشند ، هر کدام آماده سازی منحصر به فرد خود را دارند.