رایج ترین درختان چوب سخت
درختان چوب سخت، معمولاً برگ های پهن و مسطحی دارند و در مقابل درختانی با برگ های مخروطی، سوزنی و یا فلس دار، قرار می گیرند. نام دیگر درختان چوب سخت، پهن برگ است. شما به راحتی خواهید توانست که یک درخت چوب سخت را از یک درخت سوزنی برگ تشخیص دهید.
اکثر درخت های چوب سخت، اما نه همه آنها، گیاهانی برگریز و چند ساله هستند که به طور معمول، برای مدتی در طول سال بدون برگ می مانند. ماگنولیاهای همیشه سبز و درختان مقدس آمریکایی، جزو محدود استثناهای قابل توجه در این گروه هستند که برگ های خود را بیش از یک سال روی شاخه ها، نگه می دارند.
اگرچه این درختان را اغلب چوب سخت می نامند، اما میزان سختی چوب آنها در میان گونه های مختلف این تیره، باهم تفاوت دارد. چوب برخی از این درخت ها ممکن است از چوب بسیاری از درخت های مخروطی نیز نرمتر باشد.
حال بیایید در این مقاله، نگاهی به رایج ترین انواع نهاندانه ها (گیاهانی که بذر آنها در تخمدان قرار دارد) (angiosperms) بیندازیم، که با عنوان درخت های چوب سخت برگریز، شناخته می شوند.
گل آذین دم گربه ای قرمز آلدر نر، با گل آذین دم گربه ای ماده در بالای آن و یک جوانه رویشی در سمت چپ. Walter Siegmund/Wikimedia Commons/CC BY 2.5
توسکا قرمز، بزرگترین گونه توسکا ها، بومی آمریکای شمالی است که محدوده آن، در غرب ایالات متحده و کانادا است. همچنین این گونه، در بین گونه های بومی دیگر توسکا ها، بیشترین استفاده را دارد. درختان توسکا قرمز در مناطق پاکسازی شده و یا مناطقی که در آنها آتش سوزی شده بوده، حمله کرده و جنگل های موقتی را تشکیل می دهند.
با گذشت زمان، توسکا های قرمز خاک را با ریشه های فراوان خود اشغال کرده و آن را با ترکیبات نیتروژن دار تشکیل شده توسط باکتری های همزیست خود که روی ریشه‌های آنها زندگی می کنند، غنی می کنند. زیستگاه درختان توسکا قرمز در نهایت توسط درختان صنوبر Douglas، شوکران غربی و صنوبر Sitka اشغال و جایگزین می شود.
درخت زبان گنجشک
برگ ها و میوه. Jerzy Opioła/Wikimedia Commons/CC BY-SA 3.0
درخت زبان گنجشک سبز، بیشترین فراوانی را در بین درختان زبان گنجشک آمریکایی دارد. این گیاه به طور طبیعی، در مناطق ساحلی مرطوب یا کنار رودخانه های مرطوب به خوبی رشد می کند، و در برابر آب و هوای بسیار سخت، مقاوم است. دانه های بزرگ این درخت، غذای انواع مختلفی از حیوانات حیات وحش را تأمین می کند. درخت زبان گنجشک سبز در برخی مناطق، به ویژه میشیگان، توسط نوعی سوسک سوراخ کن به رنگ سبز زمردی، که به طور تصادفی از قاره آسیا وارد این منطقه شده، و در برابر آن مقاومت طبیعی ندارد، تهدید می شود.
شاخ و برگ پاییزی. Famartin/Wikimedia Commons/CC BY-SA 4.0
نام درخت زبان گنجشک سفید، از برگ های آبی مایل به سفید رنگ این گیاه گرفته شده است. این درخت از نظر ظاهری شبیه درخت زبان گنجشک سبز است و این مسئله، شناسایی و تمییز این دو درخت را از هم دشوار می کند. درخت زبان گنجشک سفید به عنوان یک درخت زینتی زیبا، به طور گسترده ای در آمریکای شمالی رشد می کند. رنگ های برتری که در فصل پاییز برای این درخت انتخاب شده اند عبارتند از: ” Applause پاییزی” و “بنفش پاییزی”.
گل آذین دم گربه ای صنوبر لرزان در فصل بهار. Famartin/Wikimedia Commons/CC BY-SA 4.0
نام درخت صنوبر لرزان، اشاره به لرزش یا تکان خوردن برگ هایی دارد که به دلیل داشتن دمبرگ های پهن، حتی در نسیم بسیار ملایم هم تکان می خورند. صنوبر لرزان بذر تولید می کند؛ اما به ندرت از طریق بذر رشد می کند. این درخت در درجه اول از طریق ریشه تکثیر می شود و بعد از آن از طریق پیوند ایجاد می گردد. این درخت چوب سخت در سرتاسر ایالت های آمریکای غربی یافت می شود و در پاییز بسیار زیبا است.
Dcrjsr/Wikimedia Commons/CC BY 3.0
درخت راش آمریکایی، گونه ای مقاوم است و سایه را به خوبی تحمل می کند و بیش از درختان دیگر، می تواند در شرایط سایه زنده مانده و رشد کند و معمولاً در جنگل ها، در عمق آخرین ردیف های درختان به نام اوج جنگل، یافت می شود. اگرچه چوب درخت راش آمریکایی سنگین، محکم، سخت و خشن است، اما به طور معمول قطع نمی شود و همچنان به رشد خود ادامه می دهد. در نتیجه، امروزه در بسیاری از مناطق، نخلستان های وسیعی از راش های قدیمی وجود دارند که همچنان دست نخورده باقی مانده اند.
W.D. Brush/ کتابخانه ملی کشاورزی / ویکی مدیا
درخت باس آمریکایی در انجمن maple-basswood به عنوان یکی از رایج ترین درختان در غرب ویسکانسین و مینه سوتای مرکزی محسوب می شود. این درخت ها از شرق نیوانگلند تا جنوب استان ‘کبک’، در زیستگاه های مسیک با خاکی با pH نسبتاً بالا، گسترش یافته و بهترین رشد خود را دارند. باس، درختی است که به سرعت جوانه می زند و کنده های فراوانی تولید می کند. گل های این درخت، جاذب زنبورها و سایر حشرات هستند. به آن “درخت زمزمه” نیز گفته می شود.
انواع درختان گلدار
پوست های کاغذی درخت توس. Dhatier/Wikimedia Commons
درخت توس کاغذی یکی از گونه های پیشگام در میان گیاهان دیگر است و اولین درختی است که در جنگل می روید. این درخت برای رشد به خاکی با مواد مغذی زیاد و نور خورشید بسیار نیاز دارد. پوست آن در برابر شرایط مختلف آب و هوایی، بسیار مقاوم است. چوب این درخت غالباً دور از پوست کاغذی خود ریشه می زند و پوسته توخالی خود را دست نخورده رها می کند. پوسته ی کاغذی این درخت که به راحتی قابل تشخیص می باشد، در فصل زمستان غذای گوزن های گرسنه را تامین می کند، با اینکه از ارزش غذایی بالایی برخوردار نیست. پوست این درخت به دلیل فراوانی زیاد آن، در زمستان برای گوزن ها بسیار مهم و حیاتی است.
بذر ها و برگ های درخت توس رودخانه. Googoo85 / Wikimedia Commons / CC BY-SA 3.0
زیستگاه بومی درخت توس رودخانه، مناطق مرطوب است، اما با این حال، در زمین هایی با ارتفاع بالاتر نیز رشد می کند. پوست این درخت کاملاً مشخص است، و آن را به یک درخت زینتی محبوب برای زینت بخشیدن به مناظر گوناگون، تبدیل می کند. انواعی از این درخت ها، پوست بسیار جذابی دارند و به همین دلیل، آنها را در باغ ها می کارند. از جمله این درخت ها “Heritage” و “Dura Heat” هستند. بومیان آمریکایی، از شیره جوشانده شده درخت توس وحشی، یک نوع شیرین کننده شبیه شربت افرا تهیه می کردند و از پوسته داخلی آن به عنوان یک ماده غذایی در شرایط بحرانی، بهره می بردند.
Keith Kanoti/Wikimedia Commons/CC BY 3.0
نام “درخت توس زرد”، نشان دهنده رنگ پوست خاص و مشخص این درخت است. Betula alleghaniensis که نوعی درخت استان کبک است، جایی که به طور معمول merisier نامیده می شود، در فرانسه از این نام برای گیلاس وحشی استفاده می شود. توس زرد در مزارع جنگلی مرطوب رشد می کند و اغلب ریشه های آن از داخل خاک بیرون زده و نمایان است. این گیاه بیشتر از طریق کاشت نهال و یا تولید پاجوش، رشد می کند و تکثیر می شود.
گلدهی درخت افرا بوکسلدر. Katja Schulz/Wikimedia Commons/CC BY 2.0
نام های “Box Elder” و “Boxelder Maple” روی این درخت، بر اساس شباهت چوب سفید آن با چوب شمشاد، و شباهت برگ های مرکب آن با بعضی از گونه های درختان کهنسال است. این نوع افرا، از “اهمیت و احترام” کمتری در طبیعت برخوردار است، زیرا تنه آن به سرعت پوسیده می شود، بسیار حاصلخیز است و سرعت جوانه زنی بالایی دارد و شاخه هایش بسیار می ریزد؛ به همین دلیل منظره ی زیبایی ندارد و کاشت آن در مناظر در دیدرس ناظران، چندان مطلوب نیست. این درخت به دلیل سرعت رشد بالایش، عموماً در شهرها و مزارع کاشته می شود.
درخت و برگهای زیبا
درخت گردوی سفید. Bill Cook/ دانشگاه ایالتی میشیگان / Bugwood.org/CC BY 3.0 US
Juglans cinerea که معمولاً با عنوان درخت گردوی سفید یا گردو سفید (white walnut) شناخته می شود، گونه ای از گردوهای بومیِ شرق ایالات متحده و جنوب شرقی کاناداست. این گردو در گذشته به وفور یافت می شد، اما امروزه به ندرت دیده می شود. اگر بتوانید این گونه از گردو را بیابید، در حقیقت یک منبع غذایی فوق العاده پیدا کرده اید که بیشترین مقدار روغن و بیشترین ارزش غذایی را در بین تمام مغزها و گردوهای آمریکایی دارد. درخت گردوی سفید به طور جدی توسط نوعی شته یا کرم، به نام Melanconis تهدید می شود. در برخی مناطق، ۹۰٪ از درختان گردوی سفید توسط این بیماری از بین رفته است و تنها چند درخت تک و منفرد، سالم باقی مانده است.
Botteville / Wikimedia Commons
درخت گیلاس سیاه گونه ای پیشگام در میان گیاهان دیگر است. در غرب میانه، در بیشتر مزارع قدیمی، این درخت در کنار سایر گیاهان عاشق نور خورشید، مانند گردو سیاه، اقاقیای سیاه و گیاه هکبری رشد و پرورش می یابد. این درختی با عمری متوسط، تا ۲۵۸ سال شناخته شده است. درخت گیلاس سیاه به شدت در برابر طوفان ها آسیب پذیر است و شاخه های آن به راحتی می‌شکنند، اما در برابر آسیب پوسیدگی مصون است، زیرا هرگونه پوسیدگی روی آن، به کندی رشد خواهد کرد. این گونه خاص، بزرگترین درخت گیلاس بومی بوده و یکی از فراوان ترین درختان میوه وحشی به حساب می آید.
گل آذین دم گربه ای نر و جوانه برگ ها. Sherwood, Oregon. Thereidshome/Wikimedia Commons
درخت چوب پنبه سیاه، که به آن صنوبر غربی (western balsam poplar) یا صنوبر کالیفرنیا (California poplar) نیز گفته می شود، یک گونه درخت برگ پهن و برگ ریز، بومیِ شمال غربی آمریکای شمالی است. این درخت، بزرگترین گونه از درخت های آمریکای شمالی و از خانواده بیدها است و اولین گونه درختی بوده که توالی ژن داشته است. درخت صنوبر Balm-of-Gilead یک نوع درخت زینتی و زیباست که ترکیبی از این درخت می باشد.
(R. A. Nonenmacher/Wikimedia Commons/CC BY-SA 4.0)
درخت چوب پنبه شرقی به طور معمول بین ۷۰ تا ۱۰۰ سال عمر می کند. این درختان با ژنتیک برتر خود، اگر در یک محیط و شرایط مناسب قرار گیرند، به خوبی رشد می کنند و به طور بالقوه می توانند بین ۲۰۰ تا ۴۰۰ سال زندگی کنند. برگ های این درخت بی نظیر است، برخی می گویند مانند “اهرم مصر، با دندانه های درشت مانند پله های سنگی” به نظر می رسند. درخت چوب پنبه شرقی به سرعت رشد می کند و سیستم ریشه ای وسیع خود را به سرعت پخش می نماید که سبب جلوگیری از فرسایش خاک می شود، اما اگر سر راهش آسفالت قرار گیرد، فاضلاب را مسدود می کند. این درخت به طور معمول، در امتداد رودخانه های بزرگ، دیده می شود.
(Huhulenik/Wikimedia Commons/CC BY 3.0)
درخت مگنولیای خیاری یکی از بزرگترین انواع ماگنولیاها و یکی از مقاوم ترین انواع آن در برابر سرماست. این درخت جنگلی در مناطق شمال شرقی ایالات متحده و جنوب شرقی کانادا (انتاریو) بسیار بزرگ و غول پیکر است، اما در محدوده جنوبی کوچکتر میشود. این درخت به صورت منفرد و پراکنده رشد می کند و در کنار درختان همسان خود در یک نخلستان، رشد خوبی نخواهد داشت. درخت Cucumbertree درختی است که سایه ای عالی برای پارک ها و باغ ها ایجاد می کند و نام رایج خود را بخاطر رنگ و فرم میوه های منحصر به فرد خود، که شبیه خیار است، بدست آورده است.
درختان بسیار زیبا زرد
برگ ها و توت های درخت چوب سگ گلدار. Koba-chan/Wikimedia Commons/CC BY 2.5
درخت چوب سگ گلدار یکی از محبوب ترین انواع درختان زینتی در شرق آمریکای شمالی است. این درخت ها معمولاً در زیر درخت های بلوط و یا کاج‌های بزرگ، چه در طبیعت و چه به عنوان یک گیاه زینتی، کاشته شده و به نمایش در می آیند. درخت چوب سگ گلدار، جزو اولین درخت هایی است که در فصل بهار، گل می دهد. این درخت با تاج متراکم خود، سایه خوبی ایجاد می کند و به دلیل کوتاه بودن ارتفاعش، برای کاشت در حیاط های کوچک، بسیار مناسب است. این درخت محبوب، بومیِ ایالت میسوری، کارولینای شمالی و ویرجینیا است.
Matt Lavin/Wikimedia Commons/CC BY-SA 2.0
نارون آمریکایی، از مدت ها قبل یک درخت خیابانی بسیار محبوب بوده است؛ اما واقعاً هیچگاه داخل پارک ها و شهرها کاشته نشد. امروزه درختان بهتری مانند درخت London planetree (Platanus X acerfolia) و zelkova ژاپنی (Zelkova serrata) جایگزین این نوع درخت شده اند. در گذشته، این درخت ها برای سایه دهی بی نظیرشان کاشته می شدند، اما بعد از مدتی، بیماری نارون هلندی، به یکباره بسیاری از آنها را از بین برد. لذا به نظر می رسد که درختان منفرد و تک، کمتر در معرض این بیماری قرار دارند؛ در حالی که کاشت انبوه آنها در کنار هم، موجب تشدید مشکلات و گسترش بیماری می شود.
Ronnie Nijboer/Wikimedia Commons/CC0
درخت نارون سنگی یا نارون چوب پنبه ای، یک نوع درخت برگریز بومی است که در درجه اول، در غرب میانه ایالات متحده و در امتداد لبه چمنزار ها و لبه ها جنگل، یافت می شود. چوب این درخت، از سخت ترین و سنگین ترین چوب ها در میان سایر نارون هاست. همچنین بسیار محکم و بسیار صیقل پذیر است و کاربردهای گسترده ای در صنایع مختلف، از جمله کشتی سازی، مبلمان، ساخت ابزارهای کشاورزی و آلات موسیقی دارد.
شاخه و گل های نارون لغزان. اداره منابع طبیعی اوهایو / Wikimedia Commons
درخت نارون لغزان، نسبت به سایر نارون های آمریکای شمالی، مقاومت بهتری در برابر بیماری نارون هلندی دارد؛ اما در برابر سوسک برگ نارون، به شدت آسیب پذیر است. درخت نارون لغزان، یکی از کوچکترین نارون های بومی آمریکای شمالی است؛ اما یکی از بزرگترین برگها را دارد. این درخت هرگز در منطقه ای بکر و خالی از سکنه رشد نمی کند. پوسته داخلی این گیاه لغزنده (لغزان) بوده، طعم آن مانند شیرین بیان است و تا حدی، ارزش غذایی و ارزش دارویی دارد.
برگ ها و میوه درخت هکبری. KENPEI/Wikimedia Commons/CC BY-SA 3.0
درخت هکبری، با پوست چوب پنبه ای مانند خود و برجستگی های زگیل مانند روی آن، به راحتی قابل تشخیص است. برگ های این درخت کاملاً نامتقارن بوده و بافت درشتی دارند. توت هایی کوچک (خوراکی) تولید می کند که در ابتدا به رنگ قرمز نارنجی بوده و سپس به بنفش تیره تبدیل می شود. چوب درخت هکبری، همانند درخت نارون است، اما مشکلات زیادی دارد، از جمله اینکه به راحتی می پوسد و برای کاشت در دیدرس منظره، اصلا مناسب نیست.
درخت گردوی امریکایی
شاخه درخت گردوی امریکایی تلخ، با گردوهای درحال رشد. Tom Nagy/Wikimedia Commons/CC BY-SA 3.0
درخت گردوی امریکایی تلخ، احتمالاً فراوان ترین و رایج ترین نوع، در بین تمامی درخت های گردو است. این درخت در دره های کوهستانی مرطوب در امتداد ساحل رودخانه ها و باتلاق ها رشد می کند. اگرچه این گیاه معمولاً در مناطق خاکی مرطوب یافت می شود، اما در مناطق خشک نیز رشد می کند و همچنین در خاک های فقیر با مواد مغذی کم نیز، زنده خواهد ماند. از آنجایی که چوب درخت گردوی امریکایی تلخ، بسیار بادوام و محکم است، لذا عموماً از آن برای ساخت انواع مبلمان، تابلو، رولپلاک، دسته ابزار و نردبان استفاده می شود.
گردوهای درخت گردوی امریکایی موکرنوت. آزمایشگاه گیاه شناسی و قارچ شناسی سیستماتیک ARS / Wikimedia Commons
درخت گردوی امریکایی موکرنوت در جنوب ایالت های ویرجینیا، کارولینای شمالی و فلوریدا به وفور و فراوانی یافت می شود، اما از ماساچوست جنوبی تا شمال فلوریدا، و از غرب کانزاس و تگزاس تا آیووا به خوبی رشد می کند. این درخت در حوضه پایین رودخانه اوهایو، به بزرگترین اندازه خود می رسد. تقریباً ۸۰ درصد از درختان گردوی امریکایی موکرنوت، برای تولید دسته ابزار قطع می شوند، زیرا چوب این درختان بسیار محکم، مقاوم، سفت و با دوام است.
گردوهای درخت گردوی امریکایی پگنوت. پایگاه داده های گیاهی Steve Hurst/USDA-NRCS /Wikimedia Commons
درخت گردوی امریکایی پگنوت (Carya glabra) گونه ای رایج اما نه فراوان، در جنگل oak-hickory در شرق ایالات متحده است. طیف وسیعی از درختان گردوی امریکایی پگنوت تقریباً در تمامی مناطق شرقی ایالات متحده یافت می شوند. این درخت اغلب در مناطقی با خاک خشک و دامنه های کوهستانی به خوبی رشد می کند؛ اما در مناطق مرطوب، به ویژه در کوه ها و ناحیه پیدمونت (ناحیه ای در شمال غربی ایتالیا) نیز یافت می شود.
گردوهای درخت گردوی امریکایی شگابار. Abrahami/Wikimedia Commons/CC BY-SA 2.5
درخت گردوی امریکایی شگابار، (Carya ovata) گونه ای رایج در شرق ایالات متحده و جنوب شرقی کانادا است. این درخت به دلیل داشتن پوستی شل و سست، متمایزترین و قابل تشخیص ترین نوع درخت های گردو محسوب می شود. گردوهای شگابار خوردنی است و طعم بسیار شیرینی دارد. از چوب این درخت عموماً برای دودی کردن گوشت استفاده می شود و در گذشته، برای ساختن کمان های بومیان آمریکای شمالی، مورد استفاده قرار می گرفت.
تنه درخت تکه شده
(Robert H. Mohlenbrock/USDA SCS/Wikimedia Commons)
درخت گردوی امریکایی شلبرک، بزرگترین گردوها را در بین سایر درخت های گردو داراست، و گردوهای آن، خوردنی و شیرین است. این گردو ها یا توسط حیوانات مختلف موجود در حیاط وحش خورده می شوند، و یا مردم آنها را برداشت و استفاده می کنند. گردوهای باقی مانده نیز روی زمین می افتند و به راحتی، نهال های جدیدی تولید می کنند. این درخت با برگ ها و گردوهای بزرگ خود و شاخه های نارنجی رنگش، از سایر درخت های گردو، متمایز میشود.
(کتابخانه تصویری گیاهی/Wikimedia Commons/CC BY-SA 2.0)
درخت خاس آمریکایی، به طور معمول به عنوان یک درختچه کوتاه، در زیر درختان بزرگتر در جنگل، رشد می کند. این گیاه در شمال دامنه آن (نیوانگلند و نیویورک)، به عنوان درختی نادر شناخته می شود و بسیار کوچک است. اما در جنوب سواحل جنوبی و در کشورهای حوزه خلیج فارس به وفور یافت می شود و بیشترین اندازه خود را، در مناطق جنوب آرکانزاس و شرق تگزاس دارد. شاخه ها و برگ های این درخت، جزو تزئینات محبوب کریسمس به حساب می آید و به طور جداگانه با فصل کریسمس ارتباط مستقیمی دارد. درخت خاس آمریکایی، درختی است که برای تزئین خانه ها و کلیساها استفاده می شود و بومیِ ایالت Delaware است.
(Linnaeus/Wikimedia Commons/CC BY-SA 3.0)
درخت اقاقیا سیاه، روی ریشه های خود باکتری های تثبیت کننده ازت دارد. به همین دلیل، می تواند در خاک های ضعیف نیز به خوبی رشد کند، حاصلخیزی خاک را افزایش دهد و مناطق خشک و بیابانی را سرسبز نماید. چوب این گیاه فوق العاده سخت، مقاوم در برابر پوسیدگی و با عمر طولانی است و برای ساخت حصارهای چوبی و اسباب بازی های آبی، بسیار مناسب است. گزارش شده است که آبراهام لینکلن در زمان جوانی خود، زمان زیادی را صرف ساخت نرده ها و حصارکشی مناطق مختلف، با چوب اقاقیای سیاه کرده است. این گیاه، زنبورها را به خود جلب می کند و یکی از گیاهان حیاتی و مهم، برای تهیه عسل در شرق ایالات متحده محسوب می شود. این گیاه پس از منتقل شدن به کشور فرانسه، از مهمترین و اصلی ترین منبع تولید عسل مشهور monofloral فرانسه، به حساب می آید.
(DavetheMage / Wikimedia Commons / CC BY 3.0)
مگنولیای جنوبی یا bull bay، یک گونه ماگنولیای بومیِ جنوب شرقی ایالات متحده است، و از جنوب ساحلی ویرجینیا تا مرکز فلوریدا و از غرب تا شرق تگزاس به وفور یافت می شود. این گیاه، یک درخت تزئینی بسیار محبوب در سراسر جنوب شرقی ایالات متحده است که به دلیل شاخ و برگ و گلهای جذابش، کشت و پرورش می یابد. مگنولیای جنوبی، در حقیقت درخت ایالت می سی سی پی و لوئیزیانا محسوب می شود.
برگ Acer macrophyllum، Chirico Trail, Washington, USA. “با نگاه به این درخت، متوجه می شوید که چرا آنها را بزرگ برگ می نامند”. (Peter Stevens/Wikimedia Commons/CC BY 2.0)
درخت Acer macrophyllum (افرا بزرگ برگ یا افرا اورگان) یک درخت برگریز بزرگ از تیره افرا ها (Acer) است. این گیاه بومی غرب آمریکای شمالی است و بیشتر در نزدیکی سواحل اقیانوس آرام، از جنوبی ترین منطقه آلاسکا در جنوب، تا جنوب کالیفرنیا یافت می شود. درخت افرا بزرگ برگ، تنها گونه افرای تجاری در منطقه ساحل اقیانوس آرام محسوب می شود.
انواع چوب سخت درخت
گلهای نر درخت افرا قرمز. Famartin/Wikimedia Commons/CC BY-SA 4.0
درخت Acer rubrum یا افرا قرمز، یکی از رایج ترین و گسترده ترین درختان برگریز خاوری شرق آمریکای شمالی است. این نوع درخت، شاید بیش از هر درخت دیگری در شرق آمریکای شمالی، با هرگونه شرایط محیطی و آب و هوایی، خود را سازگار می کند. این گیاه به دلیل توانایی تولید ریشه های فراوان و قوی از همان دوران جوانی خود، می تواند در تعداد زیادی از زیستگاه های مختلف، به خوبی رشد و پرورش یابد. درخت افرا قرمز را به طور گسترده، به عنوان یک درخت زینتی و زیبا، در پارک ها و منظره های در دیدرس، می کارند. ده ها گونه مختلف از درخت افرا قرمز در دنیا وجود دارد که به دلیل داشتن رنگ های پاییزی و زیبای خود، بسیار ارزشمند هستند.
Derek Ramsey/derekramsey.com/Wikimedia Commons/GFDL 1.2
درخت افرا نقره ای، درختی ضعیف و سست است؛ اما اغلب باعث ترس بسیاری از کسانی که آن را کاشته اند می شود، به همین دلیل بهتر است که در مناظری در دیدرس افراد کاشته نشود. می توان این درخت را برای کاشت در مناطق مرطوب، و یا کاشت در مناطقی که هیچ گیاه دیگری در آنجا قادر به حیات نیست، نگه داشت. این گیاه، درختی مهاجم است که به منطقه ای پر از کثیفی و آلودگی تبدیل می شود و به لوله های آب و فاضلاب خسارت وارد می کند. افرا نقره ای با افرا قرمز ارتباط نزدیکی دارد و می تواند با آن ترکیبی شود؛ این ترکیب، گیاهی با عنوان افرا فریمن (Acer x freemanii) تولید می کند. افرا فریمن یک درخت زینتی محبوب است که عموماً در پارک ها و باغ های بزرگ کاشته می شود. این گیاه نسبت به افرا نقره ای، رشد سریع تری دارد و ضخامت و دوام چوب آن نیز بیشتر است.
شاخ و برگ پاییزی درخت افرا شکری. Famartin/Wikimedia Commons/CC BY-SA 4.0
درخت افرا شکری، گونه ای از افرا ها بومی جنگل های چوب سخت شمال شرقی آمریکای شمالی است که از Nova Scotia در غرب تا جنوب انتاریو، و از جنوب تا جورجیا و تگزاس یافت می شود. افرا شکری، گونه ای فوق العاده مهم برای در تعادل نگه داشتن اکولوژی بسیاری از جنگل های آمریکای شمالی محسوب می شود. این درخت، یک سیستم “بالابر هیدرولیکی” دارد که آب را از عمق لایه های پایینی خاک بیرون می کشند و آن را به لایه های بالاتر و خشک تر خاک منتقل می کند. این مسئله، نه تنها به سود خود درخت است، بلکه به گیاهان دیگری که در اطراف آن رشد می کنند نیز کمک کرده و برای آنها نیز بسیار سودمند می باشد. درخت افرا شکری، منبع اصلی گرفتن شیره برای تهیه شربت افرا است و از آن برای ساخت انواع مبلمان و کفپوش، استفاده می شود.
Willow/Wikimedia Commons/CC BY 2.5
درخت بلوط سیاه، به راحتی با سایر درخت های بلوط قرمز ترکیب می شود؛ زیرا حداقل یکی از دو گونه بلوط ها، والد این نوع درخت محسوب می شود. این درخت تنها با گونه Quercus سازگاری ندارد. از درخت بلوط سیاه به ندرت برای محوطه سازی استفاده می شود. پوست داخلی بلوط سیاه، حاوی رنگدانه ای زرد رنگ به نام کوئریترون است که تا دهه ۱۹۴۰ در اروپا به صورت تجاری فروخته می شد.
(وزارت کشاورزی ایالات متحده / Wikimedia Commons)
درخت بلوط خادار، Quercus macrocarpa، که گاهی اوقات آن را به صورت burr oak نیز هجی می کنند، گونه ای از بلوط ها در گروه بلوط های سفید است. درخت بلوط خادار به طور معمول در فضاهای باز و به دور از پوشش جنگل رشد می کند. به همین دلیل، درختی مهم در چمنزارهای شرقی محسوب می شود و اغلب در مجاورت آبراهه ها و در مناطق جنگلی، در جاهایی که سایبانی از گیاهان مختلف تشکیل شده است، یافت می شود. این درخت، یک منظره حیرت انگیز ایجاد می کند.
درختان سبز زیبا
درخت بلوط Cherrybark منطقه Illinois، در منطقه طبیعی ایالت Cache River (Quercus pagoda). Miguel Vieira/Flickr/CC BY 2.0
درخت بلوط Cherrybark (Q. pagodifolia)، یک درخت بزرگ نسبتاً رایج بومیِ جنگل های bottomland است و به درخت بلوط قرمز جنوبی (Q. falcata)، که قبلاً راجع به آن صحبت کردیم، شباهت زیادی دارد. درخت بلوط Cherrybark دارای چوبی محکم و سنگین است و از نظر تجاری، یک درخت مطلوب محسوب می شود.
برگ ها، شاخه ها و بلوط های درخت بلوط Laurel. بایگانی اینترنتی کتاب تصاویر/ Wikimedia Commons
درخت بلوط (Oak) یا (Quercus laurifolia) به دلیل رشد سریع و ظاهر دلپذیر اش، معمولاً به عنوان یک درخت زینتی در محوطه سازی استفاده می شود. این گیاه به توجه و مراقبت کمی نیاز دارد. لغت “laurifolia” کلمه ای لاتین به معنی برگ بویایی، یا برگ هایی به شکل برگ بو است. درخت بلوط باتلاقی Laurel، به سرعت رشد می کند و معمولاً بعد از گذشت ۵۰ سال بالغ می شود، که همین امر سبب شده که از آن به عنوان گیاهی تزئینی در محوطه سازی بصورت گسترده ای، استفاده شود.
خیابانی سرتاسر پر از درخت های بلوط زنده در واچری، لوئیزیانا، که در اوایل قرن هجدهم کاشته شد. امیلی ریچاردسون / Wikimedia Commons/CC BY-SA 3.0
درخت بلوط زنده، درختی نمادین در مناطق جنوبی است. درخت Quercus virginiana دارای فرمی چمباتمه زده و خم، با یک تنه مخروطی با قطری بزرگ است. بلوط آنجل (Angel) در نزدیکی Charleston، کارولینای جنوبی، یک بلوط زنده است که از قدیمی ترین درختان شرق ایالات متحده در ۱۴۰۰ سال گذشته به حساب می آید. بلوط زنده، درختی بومیِ ایالت جورجیا است و برای تزئین چشم اندازهای ساحلی، فوق العاده است.
J Brew / Wikimedia Commons / CC BY-SA 2.0
درخت بلوط سفید اورگان، تنها درخت بلوط بومیِ بریتیش کلمبیا و واشنگتن بوده و از اصلی ترین درخت های اورگان محسوب می شود. این درخت در بریتیش کلمبیا با نام درخت Garry oak شناخته می شود، اما در جاهای دیگر آن را معمولاً بلوط سفید (white oak)، بلوط post، بلوط اورگان، بلوط Brewer و یا بلوط shin می نامند. نام علمی آن توسط دیوید داگلاس، به پاس احترام و بزرگداشت نیکلاس گاری، دبیر و معاون فرماندار شرکت خلیج هادسون، در سالهای ۱۸۲۲ تا ۱۸۳۵ انتخاب شد.
تنه چوبی درختان
درخت بلوط Overcup، همراه با بلوط های بزرگ اش. USDA / Wikimedia Commons
درخت بلوط Overcup یک نوع درخت بلوط برگریز با اندازه متوسط است که به عنوان یک درخت “بلوط سفید” شناخته می شود. این گیاه، درختی تجاری محسوب می شود و انواع مختلفی دارد، که از نظر میزان آسیب دیدگی توسط آتش، حشرات و پوسیدگی با یکدیگر بسیار متفاوت هستند. این درخت، یک نوع درخت بلوط کاملاً منحصر به فرد است و بلوط هایی خاص دارد. بلوط های بزرگ این درخت به کمک پوست سخت فنجانی شکل اش که تمام یا بیشتر قسمت های مغز را در بر می گیرد، قابل تشخیص است.
Wikimedia Commons / CC BY-SA 3.0
بلوط Pin، یکی از پر استفاده ترین بلوط های موجود در غرب میانه و شرق ایالات متحده است. این درخت به دلیل فرم جذاب هرمی شکل، تنه ی قائم و برجسته، و در زمان های گذشته به دلیل در دسترس بودن اش، بسیار محبوب است. البته میزان بسیار زیادی از این محبوبیت را به دلیل کلروز فقر آهن، برگهای قهوه ای رنگ همیشگی اش تا فصل زمستان و ظاهری ناهموار و شلخته با شاخه هایی زبر و ریشه دار اش به شکل “سنجاق” که برای برخی از افراد ناخوشایند است، از دست داده است.
Wikimedia Commons
نام بلوط Post، به استفاده از چوب این درخت برای ساخت تیرهای حصار اشاره دارد. چوب آن، مانند چوب درخت های بلوط سفید دیگر، سخت، محکم و مقاوم در برابر پوسیدگی است. فرم برگ های این گیاه که به شکل “صلیب مالت” است، این درخت را از سایر درخت ها متمایز کرده و یک شناسه اصلی برای آن به حساب می آید. هم درخت بلوط Post و هم درخت بلوط blackjack، از بزرگترین و اصلی ترین درختان منطقه “Cross Timbers” در تگزاس و اوکلاهما محسوب می شوند. این منطقه همانند مرزی است که درختان را به چمنزار کنارش، پیوند می دهد.
Leo Michels/Wikimedia Commons/CC0
هر نوع درخت بلوطی که برگ هایی نوک تیز با انتهای زبر و محکم داشته باشد، متعلق به گروه بلوط های قرمز، از جمله بلوط قرمز شمالی است. درخت بلوط قرمز، سریعترین رشد را در میان انواع دیگر بلوط ها دارد و اگر در منطقه و شرایط مساعدی قرار داشته باشد، از بزرگترین و با دوام ترین آنها است. بلوط قرمز شمالی درختی است که به راحتی پیوند زده می شود و بسیار محبوب است و فرم شاخ و برگ های آن بسیار زیبا و متراکم است. بلوط قرمز شمالی به خوبی با آتش سوزی هایی که بصورت دوره ای در جنگل ها اتفاق می افتند، سازگار است.
Franklin Bonner/USFS (ret.)/Bugwood.org/CC BY 3.0 US
درخت بلوط Nuttall (Quercus nuttallii) که تا سال ۱۹۲۷ گونه ای ناشناخته بود، با نام های بلوط قرمز، بلوط قرمز رودخانه و بلوط سوزنی نیز شناخته می شود. این درخت، یکی از معدود گونه های مهم تجاری است که در خاک های فقیر با تخلیه مناسب، در پایین دشت های ساحلی خلیج فارس و در شمال، در دره های می سی سی پی و کنار رودخانه سرخ یافت می شود. وجود بلوط ها و یا جوانه های زمستانی، یکی از راه های تشخیص این نوع درخت است که ممکن است به راحتی با بلوط pin (Q. palustris) اشتباه گرفته شود. چوب این درخت اغلب برش داده شده و به عنوان چوب درخت بلوط قرمز فروخته می شود. درخت بلوط Nuttall به دلیل تولید انبوه و فوق العاده زیاد مغز و “بلوط” اش، گونه مهمی برای بقاء حیات وحش محسوب می شود.
درخت با میوه های زیبا
شاخ و برگ پاییزی درخت بلوط اسکارلت. Famartin/Wikimedia Commons/CC BY-SA 4.0
درخت بلوط اسکارلت (Quercus coccinea) بیشتر به دلیل رنگ درخشان و پاییزی اش شناخته می شود. این درخت بزرگ، به سرعت رشد می کند و بومیِ شرق ایالات متحده است که در انواع جنگل ها با خاک های مختلف، به ویژه در دشت ها و دامنه های مرتفع با خاک شنی و ماسه ای یافت می شود. این نوع درخت در حوضه رودخانه اوهایو بهترین رشد و فراوانی را دارد. درخت بلوط اسکارلت یک درخت سایه دار محبوب است و به طور گسترده ای در ایالات متحده و اروپا کاشته شده است.
D. Richards / Flickr / CC BY-SA 2.0
بلوط شومارد (Quercus shumardii) یکی از بزرگترین بلوط های قرمز جنوبی است. نام های دیگر این درخت، بلوط خالدار، بلوط Schneck، بلوط قرمز Shumard، بلوط قرمز جنوبی و بلوط قرمز باتلاقی است. این نوع درخت، مخصوص دشت ها است و به همراه درختان سخت چوب دیگر در خاک های مرطوب و زهکشی شده، در کنار نهرهای بزرگ و کوچک به طور پراکنده رشد می کند. روند رشد این گیاه، سرعت متوسطی دارد و هر ۲ تا ۴ سال یکبار، بلوط تولید می کند که یک منبع غذایی برای حیوانات وحشی محسوب می شود. این درخت، سایه بسیار خوبی دارد.
Katja Schulz / Wikimedia Commons / CC BY 2.0
تمام گونه های مختلف بلوط قرمز، از جمله بلوط قرمز جنوبی، از با ارزش ترین گونه های چوب سخت ها در ایالات متحده محسوب می شوند. با چوب این نوع درخت می توان تقریباً هر آنچه بشر از چوب بهره می برد را، از ساخت الوار گرفته تا تهیه مواد غذایی برای انسان و حیوانات، سوخت، ساخت ابزارهای آبخیزداری، لذت بردن از سایه و زیبایی درخت، ساخت تانین و گرفتن عصاره آن، به دست آورد.
Wikimedia Commons
درخت بلوط آبی را با نام های بلوط possum و بلوط خالدار نیز می شناسند. زیستگاه این گونه بلوط معمولاً در امتداد رودخانه ها و مسیل های جنوب شرقی آمریکای شمالی و مناطق کم ارتفاع، با خاک رسی لجنی و لومی می باشد. درخت بلوط آبی، یک درخت با اندازه متوسط، اما با رشد سریع است و در زمین های لخت و خالی از سکنه نیز، بیشترین فراوانی را دارد. درخت بلوط آبی را به طور گسترده ای در امتداد خیابان ها و به منظور استفاده از سایه آن در مناطق جنوبی، می کارند.
خیابانی در آمریکای شمالی
Dcrjsr/Wikimedia Commons/CC BY 3.0
تیره ی بلوط های سفید، شامل درخت بلوط خاردار، شاه بلوط و بلوط سفید اورگان می شود. این نوع درخت ها، بلافاصله به واسطه برگ های گرد و نوک تیزشان تشخیص داده می شوند، به علاوه اینکه نوک برگ های این درخت ها، همانند بلوط های قرمز، پرز ندارد. بلوط های سفید نسبت به بلوط های قرمز، از محبوبیت کمتری برخوردار اند، زیرا پیوند زدن آنها دشوار بوده و سرعت رشد آنها نیز کند است.
Michael Wolf / Wikimedia Commons / CC BY-SA 3.0
درخت بلوط Willow، اندازه ای متوسط تا بزرگ دارد و شاخ و برگ های آن بسیار منحصر به فرد و همانند درخت بید است و به دلیل رشد سریع و طول عمر زیاد، از محبوبیت فوق العاده ای برخوردار است. این درخت، سایه بی نظیری ایجاد می کند و به طور گسترده، به عنوان یک گیاه زینتی کاشته می شود. همچنین برای کاشت در حاشیه مخازن آب، گزینه بسیار خوبی است.
میوه درخت پرتقال اوسیج، Maclura pomifera. Winfield IL USA. Bruce Marlin/Wikimedia Commons/CC BY-SA 2.5
درخت پرتقال اوسیج، سایبان متراکمی ایجاد می کند و از آن، به عنوان بادگیر استفاده می کنند. فرم این نوع درخت به شکل یک هرم قائم است و میوه های منحصر به فرد آن، بافتی خشن و سنگین داشته و به رنگ سبز است که در ماه های اکتبر و نوامبر رسیده شده و به رنگ سبز – زرد در می آید. برگهای بزرگ این درخت، به طول 8 تا 15 سانتی متر، و عرض 5 تا 8 سانتی متر، براق و به رنگ سبز تیره است که در فصل پاییز، به رنگ زرد روشن تبدیل می شود و در شمال شرقی ایالات متحده، خودنمایی می کند.
چوب درختان آمریکای شمالی
درخت پالونیا – میوه های سال گذشته. Meneerke bloem/Wikimedia Commons/GFDL
درخت پالونیا رویال، یک گیاه زینتی محبوب است که در آمریکای شمالی به وفور یافت می شود. از این درخت با عنوان های “درخت پرنسس”، درخت امپراطور یا درخت پالونیا نیز یاد می شود. این درخت، ظاهری گرمسیری با برگهایی بسیار بزرگ مانند گل مینا دارد، با اینکه کوچکترین ارتباطی با آن ندارد.
Scott Bauer/USDA Agricultural Research Servic/Bugwood.org/CC BY 3.0 US
درخت گردوی آمریکای مرکزی، از نظر اقتصادی مهمترین درخت تیره ی درخت های گردوی آمریکایی بوده و از خانواده Carya ها محسوب می شود. کاشت و پرورش این درخت، یک تجارت چند میلیون دلاری و گردوی آن، یکی از محبوب ترین مغزها در آمریکای شمالی است. درخت Carya illinoensis یک درخت چند منظوره و بی نظیر برای کاشت در باغ ها، به منظور ایجاد یک منظره زیباست، زیرا در عین واحد، هم منظره ای فوق العاده و هم گردوهای بسیار خوش طعمی، تولید خواهد کرد.
گردوی سیاه
شهر نانیو، یاماگاتا، ژاپن. Geomr/Wikimedia Commons/CC BY-SA 3.0
درخت خرمالو، یک نوع درخت با اندازه کوچک تا متوسط و بسیار جالب است که بومی بوده و فرم آن تا حدودی نامنظم است. پوست درخت خرمالو به رنگ خاکستری یا سیاه بوده و بسیار مشخص است، و فاصله بین ترک های موجود روی تنه ی آن، نارنجی رنگ می باشد. بجز تمیز کردن میوه های له شده این درخت که روی زمین پاسیو، یا پیاده رو افتاده اند، نگهداری از درخت خرمالو بسیار آسان است و می توان تعداد زیادی از آنها را در کنار هم کاشت. این درخت را در محلی بکارید که میوه های آن روی پیاده رو نریزد و باعث لغزش و زمین خوردن افراد نشود.
Wikimedia Commons/CC BY-SA 3.0
ارغوان، درخت کوچکی است که در اوایل فصل بهار (یکی از اولین گیاهانی است که در بهار گل می دهد) با شاخه های بی برگ و جوانه های سرخابی رنگ و گل های صورتی خود، می درخشد. به سرعت به دنبال رویش گلها روی شاخه ها، برگ های سبز جدیدی پدیدار می شوند که به رنگ سبز تیره یا سبز – آبی در می آیند و منحصراً به شکل قلب هستند. درخت Cercis canadensis غالباً بذرهای بزرگی به اندازه 5-10 سانتی متر تولید می کند که در شهر، منظره جالبی به وجود نخواهد آورد.
درخت S. albidum یک گیاه جاذب، برای پروانه های دم چلچله ای (swallowtail). کتابخانه میراث تنوع زیستی / Wikimedia Commons
برگ های نهال های جوان درخت ساسافراس، عموماً بدون لوب اند، اما با افزایش سن درخت، برگهای منحصر به فردی به شکل یک دستکش، با دو یا سه لوب بر روی برگ های دیگر اضافه می شود. این درخت علاوه بر ارزش فوق العاده زیادی که در حیات وحش دارد، از چوب آن نیز استفاده های متعددی می شود. از دم کرده ی پوست ریشه های این درخت، یک نوع چای تهیه می شود که به عنوان یک ماده ای غلیظ کننده، در سوپ ها و سس ها کاربرد دارد.
درختکاری Oxydendrum در پارک ایالتی Lake Hope، شهرستان Vinton، اوهایو، Furnace Trail. Jaknouse/Wikimedia Commons/CC BY-SA 3.0
ترشک درختی، یکی از اولین درختانی است که در جنگل های شرقی، در فصل بهار گل می دهد. در اواخر ماه اوت، معمولاً شاخ و برگ های جوان این درخت در کنار جاده ها، شروع به قرمز رنگ شدن می کنند. رنگ پاییزی و زیبای قرمز و نارنجی رنگ این درخت، بسیار چشمگیر و قابل توجه است و در خانواده درخت blackgum و درخت ساسافراس قرار دارد.
Ontologicalpuppy/Wikimedia Commons/CC BY-SA 4.0
دلیل نام گذاری درخت عنبرسائل که با نام redgum نیز شناخته می شود، احتمالاً رنگ قرمز چوب و برگ های آن است. این درخت از کنتیکت در جنوب شرقی، در سراسر شرق، تا مرکز فلوریدا و شرق تگزاس یافت می شود و در فصول تابستان و زمستان به راحتی قابل شناسایی است. برای تشخیص این درخت، به دنبال برگ های ستاره ای شکل آن بگردید که در فصل بهار، روی شاخه های این درخت خودنمایی می کنند و به دنبال بذرهای گلوله ای شکل خشک شده ای باشید که روی شاخه ها و زیر درخت، ریخته اند.
درخت با گل های زرد
Wikimedia Commons
چنار آمریکایی درختی عظیم است و بزرگترین قطر تنه را، بین درخت های چوب سخت دیگر در شرق ایالات متحده دارد. چنار بومی، دارای شاخه هایی بزرگ بوده و پوست آن در میان همه درختان دیگر، منحصر به فرد است. شما می توانید یک درخت چنار را تنها با مشاهده پوست آن، تشخیص دهید. برگ های متناوب و بزرگ این درخت، شبیه درخت افرا هستند و برای کسانی که با درخت چنار آشنایی دارند، بسیار خاص و منحصر به فرد اند.
Jean-Pol GRANDMONT / Wikimedia Commons / CC BY-SA 3.0
کلیه درختان با صمغ سیاه، سرعت رشد بالا و طول عمر متوسطی دارند و یک منبع غذایی عالی برای حیات وحش به حساب می آیند. این درختان جاذب زنبورها هستند و عسل خوبی دارند، و جزو گیاهان زینتی زیبایی محسوب می شوند. درخت توپلوو سیاه (Nyssa sylvatica) به دو دسته ی تاپلوو سیاه (var. sylvatica) و تاپلوو باتلاقی (var. biflora) تقسیم می شود. این دو نوع، با تفاوت در زیستگاه هایشان قابل شناسایی هستند: تاپلوو سیاه در خاک هایی با بافت سبک، در ارتفاعات و پایین جویبارها، و تاپلوو باتلاقی در خاک هایی آلی یا رسی، با بافت سنگین در زمین های مرطوب، رشد می کند.
قایقرانی در میان درختان توپلوو آبی در Finch Lake Campground, لوئیزیانا. Finchlake2000/Wikimedia Commons/CC BY 2.0
درخت توپلوو آبی (Nyssa aquatica)، درختی بزرگ و با عمر طولانی است که در مرداب های جنوبی و دشت های سیلابی، که ریشه های آن به صورت دوره ای در زیر آب قرار می گیرند، یافت می شود. پایه این درخت، بسیار ضخیم است که تا بالا، مخروطی شکل و باریک می شود، و قائم است. میوه های این درخت، یک منبع غذایی مهم برای حیوانات وحشی محسوب می شود، و جاذب زنبورها است و عسل خوبی دارد.
Wikimedia Commons
درخت گردو سیاه، یک درخت جنگلی بسیار قدیمی است. چوب درخت گردوی سیاه در حال حاضر، نسبتاً کمیاب و بسیار محبوب است و عمدتا برای کار های چوبی با کیفیت بالا استفاده می شود و گردوهای آن نیز، بسیار خوشمزه است. این درخت، در سایه، رشد خوبی ندارد (نمی تواند سایه را تحمل کند) و بهترین رشد را، در یک مکان باز و آفتابی، با نور کامل خورشید و یک خاک غنی و مرطوب دارد و زیستگاه بومی آن، کنار رودخانه هاست.
درخت خیلی بزرگ
Salix nigra catkins. SB Johnny/Wikimedia Commons/CC BY-SA 3.0
علت نام گذاری این درخت، پوست قهوه ای – خاکستری رنگ آن است. این درخت، بزرگترین و مهمترین گونه بیدها در دنیای جدید است و از اولین درختانی است که در فصل بهار، جوانه می زند.
Père Igor / Wikimedia Commons / CC BY-SA 3.0
درخت صنوبر زرد یا صنوبر tulip، بلندترین درخت چوب سخت در آمریکای شمالی است و یکی از کامل ترین و قائم ترین تنه ها را در میان سایر درختان جنگل دارد. درخت صنوبر زرد، برگهایی بسیار منحصر به فرد، با چهار لوب دارد که با شکاف های گرد شده ای از هم، جدا شده اند.
امیدواریم از خواندن این مطلب لذت برده باشید، فروشگاه اینترنتی پوپونیک شما را به خواندن مقاله های زیر دعوت می نماید.
آرایش سنگین و غلیظ یا به اصطلاح آرایش مجلسی، به دلایل مختلفی در میان بسیاری…
انتخاب پرایمر مناسب بر اساس نوع پوست یکی از عوامل کلیدی در دستیابی به ظاهری…
میکاپ یکی از جوانب مهم زیبایی و مراقبت از پوست است که به هنر آرایشگران…
در دنیای امروز، توجه به مراقبت از پوست به یکی از ضروریات زندگی تبدیل شده…
در فصل تابستان، با افزایش دما و رطوبت، افراد بیشتر از هر زمان دیگری نیاز…
پیری طبیعی یکی از فرآیندهای اجتناب ناپذیر زندگی است، اما با توجه به پیشرفت های…