معرفی اسفرزه

موطن این گیاه در اروپا، آسیا، آفریقا، امریکا، استرالیا و زلاندنو است و در ایران این گونه و گونه‌های مشابه دیگر آن در منطقه وسیعی از نواحی شمالی ایران، تهران، بین منجیل و پاچنار (راه قزوین به رشت) و رودبار در ارتفاعات ۳۰۰ متری می‌روید.

محل مناسب رویش اسفرزه:

گیاه خودروی آن از دشت‌ها تا دامنه‌های آلپ؛ روی چمن‌های خشک، آلپ، روی چراگاه‌ها، مزارع رهاشده، علفزارها، کنار راه‌ها و جویبارها و بیابان‌های بایر دیده می‌شود.

قسمت مورد استفاده اسفرزه:

برگ و بذر این گیاه مورد استفاده قرار می‌گیرد. برگ‌های آن، طویل، نیزه‌ای، چند دندانه، سبز زیتونی تا حدی درخشان است. برگ‌های قسمت انتهایی ساقه به صورت سنبله‌هایی واقع بر روی پایه بلند ظاهر می‌گردند.

برای خرید بذر اسفرزه اواتا کلیک کنید .

میوه (دانه) اسفرزه:

میوه (بذر) آن با پوشینه، شکوفا، ۲ خانه و محتوی یک دانه کوچک، لغزنده و به رنگ قهوه‌ای در هر خانه می‌باشد.

زمان جمع آوری اسفرزه:

برگ‌ها در هنگام گل دهی از خرداد تا مردادماه و دانه ها در مردادماه جمع آوری می‌گردند. برای این کار، گیاه را از ساقه قطع می‌کنند، سپس آن را جهت خشکاندن در انبار به صورت آویزان قرار می‌دهند. بعد با تکان دادن شاخه‌های خشک شده و با وارد آوردن ضربات ملایم به آنها دانه‌های رسیده را از آنها جدا می سازند.

برای مطالعه مقاله معرفی زعفران کلیک کنید .

بازار گیاه اسفرزه:

کشورهای عرضه کننده محصول جمع آوری شده، شامل یوگسلاوی، مجارستان، بلغارستان، رومانی، چکسلواکی، لهستان و شوروی می‌باشند.

برای خرید اسفرزه از این لینک استفاده نمایید.

روش کاشت اسفرزه:

تکثیر به وسیله بذر و در زمین‌های شنی قابل نفوذ، شخم زده و عاری از علفهای هرز صورت می‌گیرد. برای این کار ابتدا، شیارهایی به عمق ۴-۵ سانتیمتر و به فواصل ۶۰ سانتیمتر، در زمین ایجاد می‌کنند. سپس دانه‌ها را هنگام بهار در این شیارها می‌کارند و نیز غلطک ملایمی ‌بر روی آنها می‌زنند، تا دانه ها از قشر نازک خاک پوشیده گردند. معمولاً پس از نمو دانه‌ها و پیدا شدن گیاهان جوان، فاصله آنها را از یکدیگر به نحوی زیاد می‌کنند که هر پایه از دیگری لااقل ۱۰ تا ۱۵ سانتیمتر فاصله داشته باشد.