معرفی گیاه علف شیر

گیاه علف شیر که نام‌های دیگر آن گالگا و شیرآور است با نام علمی Galegao FFicinalis L که از خانواده Legominoseae است، گیاهی چند ساله و علفی به ارتفاع 40 تا 100 سانتیمتر است. دمای مناسب برای جوانه زنی بین 5 تا 10 درجه سانتیگراد است و خاک عمیق و مرطوب مناسب رشد این گیاه است.

هرگز یک گیاه را با نامش قضاوت نکنید. مطمئناً این مورد در مورد این گل وحشی است که واقعاً یک علف هرز نیست. این بومی سرسخت مزارع، تالاب‌ها و دشت‌های آمریکای شمالی تنها گیاه میزبان پروانه سلطنتی است.

این علف شیر تقریباً در هر خاکی با زهکشی خوب رشد می کند و در اواسط تابستان گل های بنفش تا صورتی تولید می کند. شکوفه های بسیار معطر گرده افشان ها را جذب می کند و از آنها سود می برد. این یکی از آسان‌ترین و سریع‌ترین روش‌های استقرار علف‌های شیری است، زیرا به سرعت توسط ریزوم‌ها پخش می‌شود و به راحتی از دانه رشد می‌کند.

گیاه شناسی گیاه علف شیر:

گیاه علف شیر ساقه‌های بلند و مستقلی با برگ‌های بیضی شکل دارند که تا یک نقطه باریک می‌شوند و مستقیماً از ساقه مقابل یکدیگر بیرون می‌زنند. در تابستان، تعداد زیادی گل کوچک روی ساقه‌هایی رشد می‌کنند که از یک نقطه مرکزی مشترک (معروف به چتر) بیرون می‌آیند و خوشه‌های گرد را در نزدیکی بالای گیاه تشکیل می‌دهند.

گلها معمولاً بوی مطبوعی دارند و طیف وسیعی از حشرات را به خود جذب می کنند. پس از شکوفه دادن، غلاف‌های سبز رشد می‌کنند که در اواخر تابستان یا پاییز خشک می‌شوند و ترک می‌خورند تا دانه‌های تخت کوچک متصل به موهای ابریشمی سفید نقره‌ای آزاد شوند. دانه ها توسط باد پراکنده می شوند.

ساقه‌ها و برگ‌های بیشتر علف‌های شیر وقتی می‌شکنند، شیره‌ای به رنگ سفید مایل به شیر آزاد می‌کنند. علف های شیری چند ساله هستند و از طریق بذر یا ریزوم تکثیر می شوند. علف های شیری سمی خفیف هستند و نباید توسط انسان، حیوانات خانگی یا دام مصرف شوند.

ساده ترین راه برای تشخیص گونه های مختلف علف شیر بر اساس استان، ویژگی های محلی که گیاه در آن یافت می شود، عرض و طول برگ، بافت غلاف بذر و رنگ گل است.

هنگام بررسی سطح زیرین برگ‌های علف شیر برای یافتن تخم‌مرغ یا کریزالیز، مراقب باشید، زیرا هر دو به راحتی نادیده گرفته می‌شوند و به راحتی آسیب می‌بینند. تخم‌های مونارک بزرگ‌تر از یک سر سوزن نیستند و کریزالیزها که از نخ نازکی از ابریشم بافته شده آویزان می‌شوند، به رنگ سبز برگی هستند.

آیا گیاهان علف شیر سمی هستند؟

گیاهان علف شیر حاوی ماده ای سمی به نام کاردنولید هستند که اگر به مقدار زیاد خورده شود، می تواند باعث ایست قلبی در انسان، دام و سایر حیوانات شود. علف‌های شیر طعم بسیار نامطلوبی دارند و اکثر حیواناتی که مقاومت شاه در برابر کاردنولید را ندارند از خوردن آن اجتناب می‌کنند. این ترس به طور گسترده وجود دارد که گاو، گوسفند و سایر دام ها به طور تصادفی خود را با خوردن علف شیری که به طور وحشی در مراتع کشاورزان و در مراتع رشد می کند، مسموم کنند. با این حال، حیوانات چرا تنها زمانی علف شیر را می خورند که چیز دیگری برای خوردن وجود نداشته باشد، مانند زمانی که حیوانات در مراتع با مدیریت ضعیف شلوغ می شوند. بنابراین مسمومیت تصادفی دام های در حال چرا توسط علف شیر در مزارع به خوبی مدیریت شده نادر است. کشاورزانی که یونجه را برای تغذیه دام پرورش می دهند و می برند باید مراقب باشند که حاوی مقادیر زیادی علف شیر نباشد و به همین دلیل از علف کش ها برای کنترل علف های هرز در مزارع یونجه خود استفاده می کنند. از نظر تاریخی، مقامات کشاورزی در بسیاری از حوزه های قضایی، شیره را به عنوان یک علف هرز مضر طبقه بندی می کردند، اما این در حال تغییر است.

گیاهان دارویی

آیا می توانم با خیال راحت علف شیر را در حیاط خود پرورش دهم؟

گیاه علف شیر گیاهی بسیار جذاب است و پروانه پادشاهان آن را در باغ شما پیدا خواهند کرد. اگر حیوانات خانگی شما سعی کنند گیاه علف شیر را بجوند، طعم آن را نامطلوب می دانند و معمولاً قبل از اینکه آسیب ببینند، خوردن آن را متوقف می کنند. پنج گونه از علف های شیری که در Milkweed Watch ردیابی شده اند، همگی بومی کانادا هستند. گونه‌ای را انتخاب کنید که بومی استان شما باشد و برای شرایط خاک در ملک شما مناسب‌تر باشد.