معرفی درخت پیرو

درخت پیرو، گیاهی است دارویی که از میوه های آن در اکثر فارماکوپه ها به عنوان دارو یاد شده است. مواد مؤثره این میوه مدرّ و معرق است و به هضم غذا کمک می کند و باعث از بین رفتن یا عدم تشکیل سنگ کلیه یا سنگ های صفراوی نیز می گردد.

در بعضی از کشورها، از میوه های این گیاه مرباهای مخصوصی تهیه و مصرف می شود. از میوه درخت پیرو به عنوان ادویه مخصوص گوشت نیز استفاده می شود (سبب نرم شدن گوشت و تسریع در پخت آن می گردد).

در بعضی از کشورها، از ذرات پوست این درخت به عنوان ادویه نیز استفاده می شود. از اسانس میوه های این گیاه، نه تنها برای مداوای بیماری های تنفسی استفاده می شود، بلکه در صنایع بهداشتی و آرایشی هم موارد استعمال فراوانی دارد. استعمال خارجی این اسانس، باعث التیام دردهای رماتیسمی نیز می گردد.

از شیره های سیاه رنگ ترشح شده توسط ساقه های این گیاه، برای درمان سوختگیهای پوستی نیز استفاده می شود. میوه های تازه، حاوی مقادیر قابل توجهی ویتامین ث می باشند. نگهداری طولان میوه و همچنین خشک کردن آنها، باعث تجزیه این ویتامین می گردد.

مشخصات گیاه پیرو

درخت پیرو، گیاهی است درختی یا درختچه ای متعلق به تیره سرو که در نواحی معتدل یا مناطق سرد در جنگلها یا کنار رودخانه ها به طور خودرو می روید. ارتفاع این گیاه، بین 1 تا 3 متر می باشد. وقتی سن گیاه افزایش یابد رنگ ساقه ها قرمز یا قهوه ای می شود و شکاف هایی نیز در قسمت طولی ساقه ظاهر می گردد. برگ ها سوزنی شکل و سه گوش به طول 0.8 تا 2 سانتی متر و به رنگ سبز روشن می باشند. برگها به صورت فراهم (چند برگ در یک نقطه روی ساقه) مشاهده می شوند. این گیاه دارای برگهای دایمی (همیشه سبز) می باشد.

گلهای گیاه پیرو کوچک و دو جنسی اند. این گلها روی ساقه های دوساله پدیدار می شوند. پرچم ها دارای 3 تا 8 خانه بوده و مادگی آنها تخم مرغی شکل و فلسی است. مادگی دارای یک یا چند تخمک می باشد. میوه مخروطی و به شکل سته است و وقتی کاملاً برسد، گوشتی می شود.

گلدهی در این گیاه، در فصل بهار (اردیبهشت – خرداد) آغاز می شود. در سال اول، میوه ها سبز رنگ باقی می مانند. ولی در سال دوم، در مرداد – شهریور، میوه ها می رسند. میوه ­های کاملاً رسیده کم و بیش کروی شکل و به قطر ۵ تا ۱۰ میلی متر و رنگ آن قهوه ای تیره یا آبی کم رنگ است.

سطح بذر ها از پوشش زبری تشکیل شده است. مزه میوه ها شیرین و خوش خوراک و با اندکی تلخی است. بوی خاص میوه ناشی از اسانس های آن و به خصوص به واسطه وجود ترپیننها در اسانس است.

اسانس، به روش تقطیر آب یا بخار، استخراج می شود. مقدار اسانس مختلف و بین 0.2 تا 3.4 درصد می باشد. مهمترین ترکیبات تشکیل دهنده اسانس عبارتند از: «آلفا و بتا- پینن»، «میرسن»، «سیمن»، «سابینن»، «کامفن»، «تویون» و «جونیپرول».

از مواد و ترکیبات دیگر موجود در میوه، می توان از هیدروکربن های ترپنویید (مانند «ترپینن – ۴ – آل»، «آلفا – ترپینول» و «بورنیول») گلوکز و تری گلیکوزیدها نام برد.

میوه ی گیاهانی که در مناطق گرم می رویند، در مقایسه با گیاهان مناطق سردسیر از اسانس بیشتری برخوردار است. میوه های رسیده دارای 3٪ مواد قندی، 9٪ «مواد موسیلاژی»، «اسید جونیپریک»، «جونیپرین» و به ندرت حاوی «فلاون گلیکوزید» می باشد.

برای خرید بذر درختان مثمر کلیک کنید.

نیازهای اکولوژیکی پیرو

این گیاه در شرایط مختلف اقلیمی رویش می کند، ولی هوای گرم و خشک و نور فراوان، در افزایش مواد مؤثره آن نقش عمده ای دارد. رویش درخت پیرو در خاک های سبک (لوم شنی) و حاوی ترکیبات فراوان کلسیم، بهتر انجام می گیرد.

تکثیر گیاه پیرو

کاشت و تکثیر این گیاه به وسیله بذر صورت می گیرد. فصل پاییز با بهار، بذر ها را در خزانه های هوای آزاد می کارند. پس از آبیاری منظم و همچنین افزودن مواد غذایی موردنیاز گیاه به خاک، نهال ها پس از 2 تا 3 سال آماده انتقال به زمین موردنظر می شوند. نهال ها را می توان اواسط پاییز یا اوایل بهار در ردیف هایی به فاصله 100 تا 150 سانتی متر به زمین دایمی منتقل نمود. فاصله هر گیاه در طول ردیف، 50 تا 60 سانتی متر مناسب است.

برداشت محصول

گیاهان پیرو از سال دوم رویش (سال دوم پس از انتقال به زمین دایم)، میوه تولید می کنند. زمان مناسب برای برداشت میوه، بین شهریور تا آبان است.

جمع آوری میوه ها بدین طریق است که پس از قراردادن سبدهای مخصوص با پارچه های تمیز در زیر درخت، با تکاندن شاخه های درخت، میوه ها را به پایین می ریزند. سپس با جدا کردن میوه های نارس و شاخه ها، برگها و سایر قسمتهای نامناسب از میوه، آنها را تمیز و خشک می کنند. میوه ها را به ضخامت 2 تا 5 سانتی­متر در هوای آزاد پهن و خشک می کنند (معمولا میوه ها پس از 4 تا 6 هفته خشک می شوند). مقدار رطوبت مجاز در میوه های خشک شده، 16٪ گزارش شده است.

میوه های خشک شده، رطوبت را سریع به خود جذب می کنند، از این رو، پس از خشک شدن آنها را باید در اماکن فاقد رطوبت نگهداری نمود. همانطور که ذکر گردید، در بعضی از کشورها، قطعات کوچک ساقه های این گیاه به عنوان ادویه و طعم دهنده مواد غذایی استفاده می شوند، زمان مناسب برای جمع آوری آنها، اوایل بهار است. پس از برداشت، آنها را در فضای آزاد خشک و سپس خرد می کنند. نسبت میوه های تازه به خشک، 1.5 تا 2 به 1 می باشد.

برای خرید انواع بذر درختان غیر مثمر می توانید از این لینک استفاده کنید.

در صورت داشتن هر گونه پرسش و مشاوره در زمینه خرید بذر میتوانید با شماره 09358504040 تماس بگیرید.