هر آنچه درباره ی دارچین لازم است بدانید

دارچین نوعی ادویه و داروی گیاهی خوشبوست، که گل های منظم و سفید مایل به زرد دارد. پوست دارچین قهوه ای رنگ است و درخت آن کوچک، به ارتفاع 5 تا 7 متر است و تمام قسمت های آن خوشبو است ولی اغلب مردم نمی دانند که دو نوع اصلی از این ادویه وجود دارد. با اینکه هردو آن ها سالم هستند ولی در صورت مصرف بیش از حد، یکی از آنها ( کاسیاس ) اثرات سمی و مضری خواهد داشت.

بیشتر آشپزهای کاربلد، همیشه یک شیشه از پودر دارچین معطر یا چوب خام دارچین را در انبار دارند. بیشترین کاربرد این گیاه در آشپزی و همچنین در صنایع می‌باشد. اگر تا به حال سعی کرده‌ باشید یک چوب دارچین را نصف کنید، حتما متوجه شده‌اید که کار سختی است. اگرچه محل زیست این گیاه مناطق گرم و استوایی است، اما می‌توانید با مراقبت صحیح آن را در خانه پرورش دهید.

مجموعه ادویه خانگی

اطلاعات گیاه دارچین:

نام گیاه شناسی: cinnamomum spp

نام‌های دیگر: دارچین سیلان، دارچین اندونزیایی، کاسیا

نوع گیاه: درخت همیشه سبز

اندازه بالغ: 6 متر در فضای باز و در گلدان سه تا هشت فوت

محل قرارگیری: به هوای گرم و نور زیاد نیاز دارد

نوع خاک: خاک غنی، خاک رس و شن

PH خاک: اسیدی تا خنثی 6.2-7.2

زمان شکوفایی: تابستان

رنگ گل: سفید

مناطق کاشت و رشد: USDA 9-11 (مناطق بسیار گرم استوایی)

منطقه بومی: جنوب شرقی آسیا

دارچین با نام علمی Cinnamomum zeylanicum گیاهی از خانواده Lauraceae برگ بو می باشد. نام انگلیسی دارچین Cinnamomum است. این گیاه معطر و خوش طعم از زمانهای بسیار دور توسط انسان کشف و مورد استفاده قرار می گرفته است. خاستگاه اصلی و زیستگاه بومی دارچین کشور سریلانکاست. امروزه درخت دارچین در کشورهای چین و هند نیز به شکل گسترده ای زیر کشت می رود.

درخت دارچین:

درخت دارچین درختی همیشه سبز و کوچک بوده و ارتفاع آن بین 10 الی 15 متر هم می تواند برسد. دارچین دارای برگهایی تخم مرغی شکل بوده که از طولی در حدود 7 الی 18 سانتی متر برخوردارند. گلهایش رنگی متمایل به سبز دارند که در خوشه ظاهر می شوند. میوه درخت دارچین به رنگ بنفش است که یک بذر در درون آن نهفته است. بعد از گذشت دو سال از کاشت درخت دارچین، درخت را از در نزدیکی زمین قطع می کنند و شاخه هایی که در سال بعد از آن، از کناره تنه اصلی روییده اند را بریده و پوسته اش را خارج و بلافاصله خشک کرده و تبدیل به قطعاتی ریز دارچین کرده و می فروشند.

پوست و اسانس دارچین از جمله بخش های قابل مصرف این درخت هستند که از ارزش دارویی و غذایی بالایی برخوردارند. اسانس دارچین ماده ای آرام بخش و ضدنفخ است که از خاصیت ضد عفونی کنندگی شدیدی نیز برخوردار است. از این اسانس همچنین به عنوان یک ضدقارچ، ضد باکتری و ضد ویروس هم یاد می شود و می توان آن را برای از بین بردن بسیاری از آفات مانند لار استفاده کرد. دارچین به لحاظ دارا بودن خاصیت آنتی اکسیدانی قوی و عامل کاهش دهنده قند خون نیز بسیار شناخته شده است. دارچین و مواد موثره آن کاربردهای زیادی در برخی صنایع از جمله آرایشی و بهداشتی، تولید عطر و ادکلن، صابون، توتون و آدامس، پودینگ و انواع دسرها دارد. دارچین سهم فراوانی در طعم بخشیدن به انواع سس، ترشیجات، گوشت و غذاهای آماده داشته و حتی از آن به عنوان حشره کش نیز استفاده می شود.

برای مطالعه مقاله مخلوط ادویه خانگی هندی می توانید از این لینک استفاده نمایید.

نیازها و شرایط کاشت و پرورش درخت دارچین:

گیاهان دارچین که در نهایت به درختان بالغ تبدیل می‌شوند، به یک زیستگاه گرمسیری با آب و هوای بسیار گرم و مرطوب نیاز دارند. درخت دارچین عمر طولانی ندارد و به طور متوسط ​​حدود 10 سال عمر می‌کنند.

دارچین برای رشد مناسب نیاز به یک محیط کاملا آفتابی دارد به طوری که در روز برای مدت 12 ساعت کاملا در معرض تابش مستقیم نور آفتاب قرار داشته باشد. درخت دارچین نسبت به رطوبت حساس بوده و خاک آن باید از زهکشی سریع و مناسبی برخوردار باشد. بهترین نوع خاک برای کاشت گیاه دارچین خاک ماسه ای و لومی است. ریشه این گیاه با قرار گرفتن در مناطق مرطوب و خاک رس دچار پوسیدگی می شود. محل کاشت درخت دارچین بایستی حداقل 3 متر از ساختمان ها و سازه های دیگر فاصله داشته باشد و همچنین خود گیاهان دارچین نیز باید با فاصله از هم کاشته شوند.

نور:

گیاهان دارچین معمولاً به آفتاب کامل احتیاج دارند، اما در هوای بسیار گرم و خشک از سایه‌های درختان در بعد از ظهر بهره مند می‌شوند.

خاک:

گیاهان دارچین در جایی رشد می‌کنند که یک لایه طبیعی از کودهای جنگل، گیاهان را تغذیه می‌کند. اگر خاک شما فقیر است، به آن کود اضافه کنید.

برای کشت دارچین خاک سبک شنی و ماسه ای مناسب می باشد و زمین کاشت این گیاه باید عاری از هر گونه سنگ و سنگ ریزه باشد.

خرید پودر دارچین

آب:

گیاهان دارچین از بارندگی‌های معمول و فراوان که در جنگل می‌بارد استفاده می‌کنند. بنابراین باید سعی کنید در صورت کمبود باران، این کار را با آبیاری جبران کنید. سطح خاک را مرطوب نگه دارید و از کودهای گیاهی استفاده کنید تا رطوبت خاک را حفظ کنید و ریشه ها را مرطوب نگه دارید.

برای آبیاری این گیاه نیز بهتر است صبر کنید تا خاک آن تا عمق 5 سانتیمتری خشک شود و سپس تا زمان خارج شدن پایه تنه تا حداقل عمق حدود 30 سانتی متری به منطقه بیرونی و مرطوب شدن ریشه به آبیاری ادامه دهید.

دما و رطوبت:

گیاهان دارچین آب و هوای گرم و مرطوب را می‌پسندند. در زیستگاه بومی آن ها، درجه حرارت به طور متوسط ​​26.6 درجه سانتی گراد می‌باشد که باعث رشد سالم و طول عمر گیاه دارچین می‌شود.

کود:

درختان دارچین بایستی در طول چهار الی شش هفته در فاصله فصل بهار تا پاییز با استفاده از کود با نسبت 8-3-9 کوددهی شده و بارور شوند.

ترکیبات شیمیایی دارچین:

ترکیبات موجود در دارچین نوع سیلان شامل آمیدون، موسیلاژ، تانن، ماده ای رنگی، اکسالات کلسیم، قند، مانیت، سینامومین، اسانس و رزین می باشد. مهمترین قسمت دارچین اسانس آن است که در پوست گیاه وجود داشته و مقدار آن یک درصد است. این اسانس می تواند در نتیجه تقطیر آن با آب هم حاصل شود. شکل تازه این اسانس زرد رنگ بوده ولی بتدریج و در نتیجه اکسیده شدن تبدیل به زرد طلایی و سپس قهوه ای مایل به قرمز می شود. ماده ای بنام آلدئید سینامیک تشکیل دهنده بخش عمده این اسانس است که 4 درصد فنلها، بویژه اوژنول ها به همراه فلاندرون، سافرول و فوفورول هم بقیه مواد این اسانس هستند.

تکثیر دارچین:

دارچین به دو روش تکثیر می یابد یکی به روش جنسی (از طریق بذر) و دیگر روش رویشی. در اغلب کشورهای تولید کننده دارچین، تکثیر آن را از طریق جنسی و توسط بذر انجام می دهند.

تکثیر از طریق بذر:

زمان یکی از نکات با اهمیت در قابلیت رویش بذر دارچین است. بدین معنی که گذشت زمان می تواند به شدت قوه رویشی بذر دارچین را تحت تاثیر قرار داده و از توان آن بکاهد. طبق تحقیقات انجام شده 94% بذرهای کاشته شده که سه روز از برداشت آنها می گذرد سبز می شوند. این در حالی اس%D