پرورش گل ستاره ای

پرورش گل ستاره ای یکی از ساده ترین کارهای باغبانی است. این گل از بذر رشد می کند و نیاز به مراقبت کمی دارد. خواستگاه گل ستاره ای آمریکای جنوبی و مکزیک است و نام این گل با کلمه یونانی به معنای “جهان نظم یافته” هم ریشه است. این گروه از گیاهان جزو اعضای خانواده بزرگ آفتابگردان یا گل مروارید (Asteraceae) محسوب می شوند و هم خانواده با گل اشرفی و گل همیشه بهار هستند.

انواع مختلف گونه های گل مرواریدی را بشناسید

در ابن روش به شما انواع مختلف گونه های گل مرواریدی را معرفی می کنیم.

1. مشخص کردن گونه ی گل زینتی:

گونه گل زینتی زراعی خود را مشخص کنید. انواع گونه گل مرواریدی در کاشت، باغ و در دسته گل های سفارش مشتری به وفور مشاهده می شوند. همچنین در دشت های آزاد همراه با گل های وحشی و نیز در بسیاری کاتالوگ ها هم دیده می شوند. این گونه به دلیل رشد سریع و بذرافشانی و تولید دانه بسیار زیاد، در برخی مناطق به علفهای هرز تبدیل شده است و به شکل مشکل دیده می شوند. وقتی شاخ و برگهای اضافه آن را ببرید شبیه گیاه شوید اما قابل تشخیص است. این گونه به طور متوسط می تواند نیم متر تا یک متر تقریبا رشد کند و ممکن است در خاک حاصلخیزتر حتی بلندتر هم شود. انواع گونه اصلی گلهای ستاره ای تک گله و چند گله به رنگهای زرد، سایه و طیف های مختلف صورتی، صورتی – بنفش و قرمز است. اما گونه های بسیار دیگری نیز وجود دارد:

• گونه Sensation این گل در تمامی گل فروشی ها به راحتی قابل دسترس است.
• گونه Sonata این گل قد کوتاه است و در بهترین شرایط تا 1.5 متر طول دارد.
• گونه Seashells (صدف دریایی) این گل گلبرگهایی در اطراف مرکز دارد که شبیه گل شیپوری می شود.
• گونه Psyche این گیاه به صورت خیلی غیرمعمول گل نیمه دوبل و گلبرگهایی به شکل و اندازه نامنظم است.
• گونه Bon-Bon به صورت کامل و تمام شبیه منگوله است.
• گاهی بسیاری از گونه های دو یا نیم دانه این گیاه شکلهای مختلفی از گیاه یکسان تولید می کنند که از یک بسته بذر خریداری شده گلهایی با شکل های متفاوت رشد می کند.
• اشکال رنگی بسیار بیشتری وجود دارد که می توان در این مقاله ذکر کرد. یک شکوفه میتواند تک رنگ، دو رنگ، لکه دار و خط دار رنگی باشد. حتی برخی گونه ها با افزایش سن تغییر رنگ می دهند و بعضی اوقات رنگ های مختلف و متنوع فقط در یک گیاه دیده می شود.
• گونه های دیگری از این گل وجود دارد که به رنگ زرد بسیار کم رنگ، لیمویی، خامه ای و زرد هستند. این موارد بسیار نادر هستند و در کاتالوگ های باغ های تخصصی نشان داده می شوند.

2. اطلاعات درباره ی گل مروارید شکلاتی:

درباره گل مرواریدی شکلاتی بیشتر بدانید. سرچشمه این گونه مکزیک است اما اکنون در طبیعت منقرض شده است. این گونه تنها زمانی زنده می ماند که بصورت کلون های تقسیم یا بافت زنده کاشت شود. این گل بیشتر از سایر گونه های گفته شده، عمر دارد. این گونه شبیه پیاز داهلیا (پیاز گل بومی کوهستان های مکزیک) غده ای را تشکیل می دهد که می تواند در آب و هوای سرد زمستان زنده بماند تا بهار فصل بعد شکوفه بزند. این نام بخاطر رنگ قرمز – قهوه ای تیره مارون گل است که اتفاقا رنگ یک شکلات وانیلی هم هست، نامگذاری شده است. عطر و بوی این گل در اواخر تابستان به مشام میرسد. این گونه، برگهای تیره تری نسبت به گونه های دیگر گفته شده در این مقاله دارد و ممکن است با گیاه داهلیا یا گل اشرفی اشتباه شود.

3. اطلاعات درباره گل یخی ژاپنی:

در مورد گل یخی ژاپنی اطلاعات کسب کنید. این گونه از نظر ارتفاع و گل با دمبرگ گل مرواریدی مشترک است، اما کمی شکننده تر به نظر می رسد. این گل بومی آمریکای شمالی و در مناطق جنوب غربی این کشور زندگی می کند و در فروشگاه های تخصصی گل های وحشی بومی آمریکا به فروش می رسد. اما در مناطق دیگر، به یک گل آفتابگردان وحشی تبدیل شده است.

4. رشد گل مرواریدی زرد فسفری:

رشد گل مرواریدی زرد فسفری را هم در نظر بگیرید. همانطور که از نام آن پیداست، این گونه غالباً زرد (دقیق تر بگوییم نارنجی روشن) زرد نئونی و زرد فسفری است. این گونه می تواند گلهایی را به رنگ نارنجی پررنگ و قرمز تولید کند. برگهای این گونه نسبت به سایر گونه های این گروه درشت تر هستند (بیشتر شبیه جعفری است). این گونه همچنین به طول 0.5 تا 1.2 متر کوتاه تر و محکم تر است و همین نکته آن را به یک گیاه فوق العاده برای مراکز و ساختمان های رسمی تر تبدیل می کند. این گونه با گل اشرفی یا Biden اشتباه گرفته می شود و متون گیاه شناسی قدیمی تر آن را به عنوان گل اشرفی ذکر می کنند. گل اشرفی دانه های گردتری تولید می کند، در حالی که دانه های این گونه لاغر و سوزن مانند هستند. همچنین مرکز زرد Coreopsis به رنگ بوته ای و پودری به نظر می رسد در حالی که مراکز گل ستاره ای سست تر هستند و گل کوچک و سوزن سیاه رنگی در مرکز دارند. این گونه از گل های وحشی محسوب می شود که مایل به زرد است و گونه های زیادی در سراسر جهان دارد. در انتهای دانه این گل دو تا پنج میله مانند وجود دارد که به خز و لباس می چسبند و همچنین این گل، از گل مرواریدی و علفهای هرز کوچکتر هستند. این گیاه را می توان گل گاو زبان، دانه چسبنده یا آفتابگردان گل گاو نامید.

برای مطالعه مقاله نحوه پرورش گل شب بو می توانید از این لینک استفاده نمایید.

مواد لازم برای رشد گل ستاره ای

در این روش مواد لازم برای رشد گل ستاره ای را شرح می دهیم.

1. رشد گل ستاره ای در محیط های گرم:

گل ستاره ای را در محیط های گرم رشد دهید. بیشتر گونه های گل ستاره ای از آمریکای جنوبی یا مکزیک آمده و در آب و هوای گرم و خشک با باران های اواخر تابستان رشد می کنند. در این شرایط، بسیار آسان رشد می کنند و گیاهان خوبی برای کودکان یا باغداران تازه کار هستند. در حقیقت، این گونه در بسیاری از مناطق جهان وحشی بودند. بنابراین زیاده روی بیش از حد در مراقبت از آنها باعث آسیب بیشتر می شود. این گیاهان مقاوم به خشکی هستند و به ندرت از آفات یا بیماری ها رنج می برند.

2. یافتن مناطقی با خاک آفتاب گیر و زهکشی شده:

مناطقی بیابید که خاک آفتاب گیر و زهکشی شده داشته باشد. گل ستاره ای فقط می خواهد در آفتاب کامل کاشته شود که خاک به خوبی زهکشی شود. خاک بسیار حاصلخیز و خیلی مرطوب باعث رشد ضعیف گیاه و ساق بلند می شود که در مقابل باد شدید و باران نمی ایستد. این گیاه سایه جزئی را هم تحمل می کند. گلهای ستاره ای جابجا شدن پس از استقرار و کاشت را واقعا دوست ندارند. پس در انتخاب محل کاشت دقت به خرج دهید و عاقلانه یک نقطه را انتخاب کنید.

3. کاشتن بذر ها در خاک گرم:

بذر ها را در خاک گرم بکارید. همیشه صبر کنید یخبندان گذشته باشد و ترجیحاً زمانی را برای کاشت انتخاب کنید که خاک تا 16-21 درجه سانتیگراد گرم شده باشد. بذرها را به آرامی با ⅛ – ¼ (3-6 میلی متر) خاک بپوشانید. زیرا برای جوانه زدن به تاریکی احتیاج دارند.

4. آبیاری بذر ها:

بذرها را آبیاری کنید. باید برای نشاندن بذر در خاک آن را آب دهید. آبیاری به دانه ها کمک می کند تا با خاک ارتباط برقرار کنند. این دانه ها معمولا بین 7 روز تا دو هفته جوانه می زنند. بذر گل ستاره ای با کاشت مجدد سازگار است.

5. برطرف کردن مشکلات گیاه:

همچنان که گیاه رشد می کند مشکلات را برطرف کنید. هنگامی که اولین برگهای واقعی (جفت دوم) ظاهر می شوند، دوام می آورند و رشد خوبی دارند. گل ستاره ای یک گیاه سالانه سخت و پرطاقت است که می تواند خشکسالی و همچنین یخبندان سبک تا متوسط را تحمل کند. گاهی اوقات برای بررسی مشکلات و بررسی آنها به شرح زیر آنها را وارسی کنید:

• فقط وقتی به آنها آب دهید که خاک کاملا خشک شده باشد.
• برخی از گونه های قدیمی نسبت به نور روز حساس هستند و ممکن است تا اواخر تابستان شکوفه ندهند. اگر می خواهید سرعت شکوفایی آنها را افزایش دهید سایه جزئی برای آنها فراهم کنید.
• ممکن است مایل باشید گیاهانی بکارید که گلهای خیلی کوچک تولید می کنند یا گلهایی که کاملاً زرد می شوند. این گروه دوم ممکن است در حال پژمرده شدن باشند، باید توجه داشته باشید گلهای زرد مایل به سبز طبیعی هستند.
• وقتی گیاهان شما با گلدار شدن سنگین می شوند، در زیر ساقه آنها چوب بگذارید تا از آنها پشتیبانی کرده باشید.

6. قطع کردن گل های مرده:

گل های مرده و خشک شده را قطع کنید. به این حالت بن بست یا سربسته گفته می شود. بعد از اینکه گل های مرده را بریدید، جوانه های بیشتری در زیر ساقه گل بریده شده تشکیل می شود و گل های بیشتری می دهد. بدانید که بیشتر گلهای ستاره ای سالانه و بعد از یک فصل رشد عمر دارند. وقتی گیاهان شما بیمار و مرده به نظر می رسند، زمان آن رسیده است که آنها را از باغ بیرون بیاورید و بیرون بریزید.

7. یادگیری چگونگی رشد گل ستاره ای شکلاتی ظریف:

چگونگی رشد گل ستاره ای شکلاتی ظریف را یاد بگیرید. گل ستاره ای به غیر از گونه شکلاتی، رشد سالانه و مقاومی دارد. این گونه خاص، چند سالی است که نمی تواند آب و هوای زمستان اقلیم های شمالی را تحمل کند.

• گل ستاره ای شکلاتی عملاً مانند سایر گونه ها شرایط مشابه لازم دارد. اما پیاز این گل را می توان زمستان در یک مکان خشک و بدون سرمازدگی زیر خاک و در داخل خانه نگهداری کرد. کاشت پیاز، مانند کاشت ریشه دالیا است. اگر در یک محیط بدون یخبندان زندگی می کنید، می توان آنها را در تمام طول سال زیر خاک کرد. این گیاه در خاک بیش از حد مرطوب پوسیده می شود، در باغ کندتر رشد می کند و می توان آن را در ظرفی کاشت تا داخل خانه آورد. در مناطق گرمتر، میتوان با مالچ کردن آنها را در برابر سرما محافظت کرد.
• می توانید گیاه را از طریق تقسیم پیاز تکثیر کنید. گیاه را از خاک خارج کرده و ریشه هایی که چشم دارد را برش دهید (لکه های در حال رشد با رشد برگ و ریشه) و در خاک باغ اصلی بکارید. پس از کاشت آن را آب دهید یا اینکه در بهار قبل از اینکه تازه برای کاشت آماده شود، آن را آب دهید.

برای مطالعه مقاله نحوه پرورش گل های دیواری می توانید از این لینک استفاده نمایید.

برداشت دانه ها

در این روش به شما چگونگی برداشت دانه ها را آموزش می دهیم.

1. تولید دانه ی گیاه (اختیاری):

بگذارید گیاه دوباره دانه تولید کند (اختیاری). گل ستاره ای می تواند در یک باغ دو بار تولید بذر کند و باغبان را در بهار با گل های جدید غافلگیر کند. معمولاً نیازی نیست که خودتان برداشت دانه ها را انجام دهید، مگر اینکه بخواهید دانه ها را پس از برداشت در یک نقطه خاص قرار دهید. توجه داشته باشید امکان اینکه نسل بعدی گلها در همان محل دقیق گیاهان اصلی کاشته شده نباشند هم هست. گونه شکلاتی گل ستاره ای بذر حاصلخیز تولید نمی کند و دو بار دانه نمیدهد.

2. بالغ شدن دانه ها:

صبر کنید تا دانه ها بالغ شوند. پس از خشک شدن گل، مرکز شکوفه (دیسک) به چیزی شبیه به یک جوجه تیغی تبدیل می شود و دانه های قهوه ای تا سیاه تولید می کند. صبر کنید تا این دانه ها کاملا برسند، خشک شوند و قهوه ای شوند.

3. جمع آوری دانه ها:

دانه ها را جمع کنید. پس از آماده شدن دانه ها، به راحتی می توانید آنها را از گل بیرون بیاورید. پایه سر گل را با دست لمس کنید و چنگ بزنید و به سمت بیرون بکشید. دانه ها را درون یک کیسه سربسته یا هر ظرف دیگری جمع آوری کنید.

4. خشک کردن بذر ها:

بذرها را پخش کنید تا خشک شوند. دانه ها را در یک منطقه آفتابی که از باد محافظت می شود بگذارید. بعد از گذشت حدود چهار تا هفت روز خشک و کمی چسبنده می شوند.

5. کاشتن یا ذخیره سازی دانه ها:

دانه های جمع آوری شده را بلافاصله بکارید یا حداکثر شش ماه ذخیره کنید. اگر هوای محل شما یخبندان است دانه ها را در یک کیسه پلاستیکی ببندید و آنها را در جای خنک و خشک نگه دارید. بهار بعدی آنها را بکارید. کیسه را با تاریخی که دانه ها و انواع بذر گل ستاره ای را جمع آوری کردید برچسب گذاری کنید. بعضی اوقات در دانه های گل ستاره ای که جمع آوری و خشک کرده اید اشکالاتی مشاهده خواهید کرد. وحشت نکنید. مشکلات اساسی و مهمی نیستند و به طور معمول بعد از گذشت یک ماه از بین می روند.