ساخت سیستم آبیاری قطره ای

در بیشتر مناطق کشور، برای اینکه آب مورد نیاز باغ خود را در روزهای گرم تابستان تامین کنید، باید شیر آب در تمام مدت باز باشد. البته اگر در منطقه ای زندگی می کنید که با کمبود آب مواجه هستید، باز بودن شیر آب در تمام مدت، کار درستی نیست. اما اگر بهترین دفاع حمله باشد، بهترین راه مقابله با گرما در روزهای تابستان نیز، استفاده از آبیاری میکرو است. سیستم آبیاری میکرو از لوله های تراوا و آبپاش های کوچک تشکیل شده است و آب را به صورت مستقیم، به ریشه ی گیاهان می رساند.

برای آبیاری میکرو نیاز به شبکه آبیاری پیچیده ای ندارید. به منظور راه اندازی سیستمی که بتوان با استفاده از آن گیاهان، بوته ها و درختان باغ را آبیاری کرد، نیاز به یک طراحی از باغ و اتصال اجزای مختلف سیستم دارید. بنابراین، با صرف چند ساعت از وقت خود، می توانید باغ خود را سرحال و شاداب ساخته و خودتان را به خاطر خلق چنین سیستمی تحسین کنید.

در ادامه، مراحل دقیق ساخت سیستم آبیاری قطره ای را به طور کامل توضیح می دهیم:

1. تهیه ی نقشه ی باغ و یک طرح کلی از لوله گذاری و لوازم جانبی:

بیشتر سیستم های آبیاری های میکرو، از لوله های تراوا تشکیل شده اند. لوله های تراوا، لوله های پلاستیکی با اندازه های حدودی نیم سانتیمتر تا یک سانتیمتر هستند که آب با سرعت تنظیم شده ای از برآمدگی های کوچک پلاستیکی (امیتر) که بر روی این نوع لوله ها قرار دارد، به بیرون نشت می کند. لوله گذاری در اطراف و بین گیاهان و درختان انجام می گیرد تا آب به خاک اطراف ریشه ها برسد. شما می توانید لوله های تراوا را به صورت آماده تهیه کنید، در این نوع لوله ها از هر 45 سانتی متر یک امیتر نصب شده است. همچنین می توانید لوله های بدون امیتر را تهیه کرده و با ایجاد سوراخ هایی در آن، امیتر ها را در مکان های دلخواه و مورد نیاز وصل کنید. برخی از کارخانه ها، لوله های تراوایی تولید می کنند که دارای سوراخ های لیزری هستند و بدون نیاز به امیتر، آب را داخل خاک نشت می دهند.

امروزه برای انواع مختلف گیاهان، لوازم جانبی متفاوتی تولید می شود که برخی از آن ها عبارتند از: آبپاش های اسپری کننده (برای آبیاری پوشش متراکم گیاهی)، مه پاش ها (برای آبیاری محفظه های گیاهی آویزان)، امیتر واحد (برای آبیاری گیاهانی که فاصله ی زیادی با گیاهان دیگر دارند) و … . تعداد محدودی از تولید کننده ها نیز یک کیت شامل همه موارد ارائه می دهند. برای راه اندازی سیستم آبیاری، ابتدا باید نقشه ای از باغ خود کشیده و یک طرح کلی از لوله گذاری و لوازم جانبی مورد نیاز تهیه کنید. همچنین می توانید با تولید کنندگان یا فروشندگان کیت آبیاری تماس بگیرید، بسیاری از آن ها، نقشه ی باغ را از شما گرفته و یک طراحی کارآمد و نیز فهرستی از مواد مورد نیاز را به صورت رایگان در اختیار شما قرار می دهند.

2. اتصال به شیر آب:

در صورتی که شیر آب باغ دارای فشار شکن نیست، برای تنظیم فشار آب، از یک فشار شکن استفاده کنید. ابتدا فیلتر را به یک تنظیم کننده ی فشار وصل کرده و دهانه ی لوله را به دهانه ی پیچی فیلتر ببندید. این فیلترها دارای سر مخصوصی هستند که می توان سر لوله را به آن وصل کرده و محکم کرد. کل مجموعه را به شیر آب وصل کنید.

3. لوله گذاری در نقاط مختلف باغ:

لوله ی بدون سوراخ یا شلنگ معمولی را به شیر آب وصل کنید. طول این لوله باید به اندازه ای باشد که بتوان آن را از شیر آب تا تمام بسترهای گیاهی امتداد داد. با استفاده از اتصالات خاردار، لوله ی تراوایی با اندازه ی یک سانتیمتر را به لوله ی بدون سوراخ یا شلنگی که تا ابتدای بستر گیاهی امتداد داده اید، وصل کنید.

نکته: لوله ی تراوا را در نزدیکی ریشه به دور گیاهان بپیچانید. خطوط لوله گذاری باید حدود 30 سانتی متر از هم فاصله داشته باشند.

4. نصب میخ های تثبیت کننده ی لوله:

هنگامی که لوله ها را در مکان مناسب خود قرار دادید، برای تثبیت آن ها، از میخ های پلاستیکی استفاده کنید. دقت داشته باشید که قلاب میخ باید متناسب با اندازه ی لوله باشد. هر جایی که نیاز است لوله را با زاویه ی زیاد بپیچید یا به دو شاخه تبدیل کنید، لوله را بریده و با استفاده از اتصال های تی شکل (سه راهی) یا اتصال زانویی آن را دوباره وصل کنید. هنگامی که کار لوله گذاری تمام شد، انتهای لوله را ببرید و آن را باز نگهدارید تا بتوانید در مرحله ی آخر داخل لوله ها را با استفاده از آب تمیز کنید.

5. لوله گذاری در اطراف بوته ها و درخت ها:

در این مرحله، حلقه هایی از لوله های تراوا با اندازه ی نیم سانتیمتر را اطراف درخت ها و بوته ها ایجاد خواهیم کرد. با استفاده از یک پانچر لوله، سوراخ هایی را در لوله یک سانتیمتر و در جایی که حلقه باید شروع شود، ایجاد کنید و یک اتصال تی شکل را داخل سوراخ قرار دهید. یک سر لوله تراوای نیم سانتیمتر را به سر اتصال تی شکل وصل کنید. با استفاده از این لوله یک حلقه دور تنه ی درخت یا بوته ایجاد کنید. بزرگی این حلقه باید از نیمه ی پوشش شاخ و برگ درخت تا لبه ی انتهایی این پوشش باشد.

نکته: لوله ی نیم سانتیمتری را قطع کرده و  سر آن را به طرف دیگر اتصال تی شکل وصل کنید.

6. لوازم جانبی مورد نیاز را در مکان مناسبی قرار دهید:

در مکان هایی که تراکم پوشش گیاهی زیاد باشد، لوله کشی در اطراف ریشه ی گیاهان کار دشواری خواهد بود، در این مکان ها باید از میکرو آبپاش ها استفاده کرد. با استفاده از یک پانچر، لوله های یک سانتیمتری را در نزدیکی محلی که قصد دارید آبپاش را در آنجا قرار دهید، سوراخ کنید و یک اتصال مستقیم به آن وصل کنید.

لوله بدون سوراخی با اندازه ی نیم سانتیمتر را به این اتصال وصل کنید، بلندی این لوله باید به اندازه ای باشد که به محل میکرو آبپاش برسد. سر دیگر لوله ی نیم سانتیمتر را به میکرو آبپاش وصل کنید. آبپاش را با استفاده از میخ های پلاستیکی در محل خود محکم کنید.

نکته: برای استفاده از امیتر واحد (برای مثال برای بوته ی گل رز)، مه پاش یا دیگر لوازم خاص منظوره، از روش مشابهی استفاده کنید.

7. انتهای لوله را ببندید:

هنگامی که تمام لوله ها و اتصالات در مکان مناسب خود قرار گرفتند، آب را به مدت یک دقیقه باز کنید تا تمام خاک های داخل لوله را بشوید و از انتهای آن خارج سازد. آب را ببندید. از یک بست انتهایی با اندازه ی یک سانتیمتر برای مسدود کردن انتهای لوله استفاده کنید. انتهای لوله را تا کنید، سپس حلقه دیگر بست انتهایی را بر روی قسمت تا شده بکشید تا آن را در همان حالت تا شده، نگه دارد.

8. لوله را با استفاده از مالچ (خاکپوش) بپوشانید:

اطراف لوله ها را تمیز کرده و از محکم بودن تمامی اتصالات و مسدود نبودن امیتر ها اطمینان حاصل کنید. آب را باز کرده و تمام مسیر لوله کشی را بررسی کنید تا نشتی نداشته باشند. برای جلوگیری از تبخیر آب قبل از رسیدن به ریشه ی گیاهان و برای زیباسازی ظاهر باغ، تمامی لوله هایی که بیرون از سطح خاک هستند را تا ارتفاع حدود 5 سانتی متر با مالچ بپوشانید.