معرفی گیاه ترخون

ترخون گیاهی فرانسوی و یکی از گیاهان عالی در آشپزی است. این گیاه بیش از 800 سال است که در تلاش های آشپزی در کشور فرانسه استفاده می شود. ترخون از جنوب اروپا سرچشمه گرفته و اکنون در آسیا و غرب ایالات متحده یافت می شود. نباید با ترخون روسی اشتباه گرفت، که طعم مشخصه یکسانی ندارد. آشپزها در ارزش آن متفاوت هستند. فرانسوی ها علاقه خاصی به این گیاه دارند و در استفاده از آن در خلاقیت های آشپزی تسلط دارند.

گیاه ترخون

ترخون درختچه ای چند شاخه با سیستم ریشه مرکزی است که به صورت افقی در خاک گسترش می یابد تا گیاهی بوته مانند ایجاد کند. هر ساقه باریک حاوی تعداد زیادی جفت برگ دراز و نیزه ای شکل است. برگ های سبز نازک، نیمه براق و انعطاف پذیر هستند و به طور متوسط ​​2 تا 8 سانتی متر قطر دارند و تا یک نقطه در انتهای غیر ساقه مخروطی هستند.

ساقه ها نیز باریک، سبز کم رنگ هستند و در جوانی دارای قوام ترد و فیبری هستند. ترخون تازه عطری شبیه بادیان را منتشر می کند و حاوی طعمی تلخ و اسیدی با طعم شیرین بیان، نعناع، ​​رازیانه و وانیل شیرین است. ترخون علاوه بر برگ ها، گل های کوچک خوراکی سفید، زرد یا سبز نیز تولید می کند.

خرید ترخان خشک

حقایق علمی ترخون

ترخون که از نظر گیاه شناسی به عنوان Artemisia dracunculus طبقه بندی می شود، گیاهی برگدار و معطر از خانواده Asteraceae است. این گیاه چند ساله بوته مانند می تواند تا یک متر رشد کند و در سراسر نیمکره شمالی طبیعی شده است. ترخون با نام‌های گیاه اژدها، استراگون و هربه au Dragon نیز شناخته می‌شود و گیاه برگدار توصیف اژدهای خود را از نام لاتین خود گرفته است.

Dracunculus تقریباً به معنای “اژدهای کوچک” ترجمه شده است و برای الگوی رشد پیچ ​​خورده و پیچ در پیچ ریشه های گیاه به این گیاه داده شده است. سه نوع اصلی ترخون وجود دارد که شامل ترخون فرانسوی، ترخون روسی و ترخون مکزیکی می شود. ترخون فرانسوی نوع اصلی مورد استفاده برای کاربردهای آشپزی است. برگ‌ها پیچیده‌ترین طعم‌دهنده‌ها را دارند و می‌توان آن‌ها را چه تازه و چه خشک در غذاها گنجاند. با وجود محبوبیت، ترخون فرانسوی معمولاً از بذر رشد نمی کند و باید از طریق تقسیم ریشه گیاهان موجود تکثیر شود.

ترخون روسی یک گیاه باغی مقاوم است اما به ندرت برای آماده سازی آشپزی استفاده می شود. گاهی اوقات از برگ های جوان در سالاد استفاده می شود، اما طعم آن به طور قابل توجهی با ترخون فرانسوی متفاوت است. ترخون مکزیکی متعلق به یک جنس متمایز از ترخون فرانسوی است و گاهی اوقات به عنوان “ترخون کاذب” نامگذاری می شود، اما دارای مشخصات طعمی مشابه با طعم کمی شیرین تر است. در عصر مدرن، ترخون هم به صورت تازه و هم خشک فروخته می‌شود و به دلیل طعم‌دهنده‌ی منحصربه‌فردش که در طیف گسترده‌ای از آماده‌سازی‌های خوش طعم و شیرین گنجانده شده است، بسیار مورد علاقه است.

گیاه ترخون

ارزش غذایی گیاه ترخون

ترخون عموماً در مقادیر کم استفاده می شود و منبع قابل توجهی از مواد مغذی نیست. برگ ها حاوی ویتامین های A و C برای تقویت سیستم ایمنی، پتاسیم برای متعادل کردن سطح مایعات و مقادیر دیگری از آهن، منگنز، ریبوفلاوین، فولات، منیزیم، کلسیم و مس هستند. از نظر تاریخی، یونانیان باستان ترخون را می جویدند تا دهان را بی حس کنند تا درد دندان را تسکین دهند. برگ ها حاوی ترکیبی به نام اوژنول هستند که یک بی حس کننده طبیعی با خواص ضد باکتریایی، ضد التهابی و ضد عفونی کننده است. فرانسوی ها همچنین برای القای خواب و درمان بی خوابی، برگ ها را در چای دم می کنند.

حقایق تاریخی

ترخون طعمی کاملاً قوی دارد و نام خود را از این واقعیت گرفته است. ترخون به معنای “اژدهای کوچک” از کلمه فرانسوی استروژن است. فرانسوی ها این گیاه منحصر به فرد را پذیرفتند و این گیاه به شهرت آشپزی تبدیل شد. اگرچه در فرهنگ‌های دیگر از این گیاه استفاده می‌شود، فرانسوی‌ها استفاده از آن را به سطح جدیدی ارتقا داده‌اند. در پروس می بینید که عمدتاً در سالاد و گوشت استفاده می شود.

حقایق باغبانی

ترخون فرانسوی در واقع عضوی از خانواده دیزی است. این گیاه چند ساله چوبی و پراکنده است. ترخون تا 10- درجه مقاوم است. ارتفاع آن به 1 تا 3 فوت می رسد. این گیاه دارای برگ های سبز براق، شکل باریک و نوک تیز در انتهای آن است. گل های آن جوانه های سفید متمایل به سبزی هستند که به صورت دسته ای یا خوشه ای در انتهای ساقه ها ظاهر می شوند.

گل نارنجی ترخون

دستورالعمل‌های رشد

گیاه علفی از طریق ریزوم پخش می‌شود و در واقع از طریق بذر تکثیر نمی‌شود. از طریق قلمه های ریشه یا تقسیم توده ها تکثیر می شود. توده های ترخون باید هر سه یا چهار سال یکبار تقسیم شوند. ساقه ها را در زمستان تا سطح زمین برش دهید و برای محافظت مالچ کنید.

حقایق گل‌دهی

گل‌ها کوچک هستند و به راحتی از دست می‌روند. معمولاً در اواسط تا اواخر تابستان گل می دهد اما گل ها بذر تولید نمی کنند.

استفاده از ترخون در آشپزی

ترخون در سراسر جهان به دو صورت تازه و خشک استفاده می شود. این گیاه زمانی که تازه استفاده شود خوش طعم تر است و معمولاً در پایان فرآیند پخت به آن اضافه می شود. اگر برگ ها بیش از حد پخته شوند، طعم ظریف آنیس مانند آن ها تلخ می شود. ترخون تازه را می‌توان در سالاد سیب‌زمینی، سالاد سبز، ساندویچ‌های لایه‌ای، یا در کاسرول، سوپ و خورش ترکیب کرد.

برگ‌ها را می‌توان در غذاهای تخم‌مرغی مانند املت، فریتاتا، کیش و تخم‌مرغ‌های شیرین پخته، در پاستا هم زد، یا به ماریناد، سس و دیپ اضافه کرد. اسپردها و سس‌ها با پایه‌های تخم‌مرغ، گوجه‌فرنگی، سس مایونز یا خامه ترش، طعم لطیف گیاه را تکمیل می‌کنند و برگ‌ها را می‌توان در سرکه برای سس سالاد دم کرد.

علاوه بر غذاهای خوش طعم، ترخون می‌تواند طعم شوربت، تارت، پای و بستنی‌های میوه‌ای را بچسباند. ترخون خشک طعم غلیظ تری دارد و می توان از آن در هر یک از فرآورده های فوق استفاده کرد. ترخون با گوشت هایی از جمله گوشت خوک، گاو، گوساله و مرغ، غذاهای دریایی مانند صدف، ماهی، خرچنگ، گوش ماهی و میگو، قارچ، مارچوبه، نخود فرنگی، گل کلم، شلغم، کنگر فرنگی، چغندر، گوجه فرنگی، لیمو، پسته و گردو

شاخه های ترخون کامل و شسته نشده را می توان به صورت عمودی در یک لیوان آب نگهداری کرد و با یک کیسه پلاستیکی پوشانید. همچنین می توان برگ ها را در یک حوله کاغذی مرطوب پیچیده و در ظرف در بسته نگهداری کرد و به مدت 1 تا 2 هفته در یخچال نگهداری کرد. ترخون خشک تا یک سال و ترخون منجمد پنج ماه دوام می آورد.

ترخون بر روی میز چوبی

حقایق آشپزی

این گیاه بهتر است با سالادهای سبز تازه، غذاهای تخم مرغ، پنیر، دستور پخت مرغ، سرکه و ماهی همراه شود. گیاهان معدودی به اندازه این گیاه طعم ماهی را بهبود می بخشد. آن را به سالادهای تازه خود اضافه کنید. برگ های ریز خرد شده سالاد خوشمزه ای ایجاد می کند.

سبزی را به سس مایونز و خردل اضافه کنید. این ماده افزودنی فوق العاده ای برای املت، سس، کره و پوره است. آشپزهای فرانسوی از آن در بسیاری از سس های سفید خود استفاده می کنند. ترخون به بهترین وجه در غذاهایی استفاده می شود که طعم و مزه آن به عنوان غذای غالب است. این یک ماده ضروری در سس های Bearnaise است. بسیاری از مصرف کنندگان استفاده از این گیاه را به عنوان سرکه ترخون می دانند.

شما می توانید محصول نهایی را خریداری کنید، اما فقط چند شاخه از این گیاه را بردارید، آنها را در یک شیشه سرکه سفید قرار دهید و آن را ببندید. بگذارید 2 تا 3 ماه دم بکشد. نتیجه مقداری سرکه بسیار خوشمزه است. یکی از ویژگی های منحصر به فرد این است که به سرعت در ظروف داغ پخش می شود. طعم آن می تواند بر یک دستور غذا غالب شود، بنابراین از آن در غذاهای لطیف خود استفاده کنید.

نکات برداشت

ترخون خشک خیلی زود طعم خود را از دست می دهد. بسیاری از کارشناسان بر این باورند که ترخون خشک شده کیفیتی شبیه یونجه دارد. شاخه های ترخون تازه را می توان در کیسه های پلاستیکی بدون هوا منجمد کرد. علاوه بر این، می توانید مخلوط بعدی پستو مانند در غذاساز خود ایجاد کنید. قاشق را در قالب های یخ بریزید و مخلوط را فریز کنید. مکعب های یخ زده را برای استفاده بعدی در کیسه های پلاستیکی دربسته قرار دهید.

عطر و طعم

دارای طعمی متمایز شبیه به بادیان است که به عنوان منحصر به فرد تند، تند و معطر توصیف می شود.

روغن ترخون در بطری که دراز کشیده بر روی میز چوبی همراه ترخون تازه

استفاده دارویی ترخون

ترخون در صورت استفاده دارویی خاصیت بیهوشی خفیفی دارد. خاصیت آرام بخشی نیز دارد. اگر به عنوان چای استفاده شود خاصیت آرام بخشی دارد و به عنوان درمان بیش فعالی استفاده می شود. گیاه‌پزشکان به دلیل توانایی آن در تجزیه چربی‌ها و پروتئین‌های گوشت، از این گیاه به عنوان کمک‌کننده گوارشی استفاده می‌کنند. در درمان دردهای روماتوئید و آرتریت مفید است.