پیازچه، گیاهی است که بدون اینکه بخواهیم برای به بار نشستن آن، مدت زمان طولانی در باغچه به انتظار بنشینیم، و یا بدون اینکه نیازی باشد تا پوست آن را جدا کنیم، عطر و طعم پیاز را برایمان به ارمغان می آورد. اگرچه ما در لغت، واژه های پیازچه (scallions)، پیاز سبز (green onions) و پیاز بهاری (spring onions) را به جای هم، به معنی هر نوع پیازی که قبل از تشکیل پیاز گل برداشت می شود، استفاده می کنیم، در واقع آنها از یکدیگر متمایز هستند. بدین شکل که:
- پیاز سبز: پیازهای معمولی که قبل از تشکیل پیاز گل، برداشت می شوند.
- پیاز بهاری: پیازهای معمولی، که وقتی پیاز گل آنها کوچکتر از یک چهارم باشد، برداشت می شوند.
- پیازچه: گونه ای از پیاز، که در آن هیچ گاه پیاز گل تشکیل نمی شود.
این موارد ذکر شده، بسیار خوب و کاربردی، و البته غیر علمی است. یک نوع آلیوم خاص به نام Allium fistulosum وجود دارد که یک گیاه چند ساله توده ای است و هرگز در آن پیاز گل تشکیل نمی شود. این نوع آلیوم به طور کلی بهترین عطر و طعم را دارد، اما پرورش آن به عنوان یک گیاه چند ساله، به مراقبت زیادی نیاز دارد و به نسبت دشوار است. بسیاری از باغداران، انواع چند ساله این آلیوم را می کارند، اما از آن به عنوان یک گیاه یک ساله استفاده می کنند. پیازچه بسیار سریع رشد می کند و به راحتی می توان آن را کاشت.
برای مطالعه مقاله انواع مختلف پیاز سبز می توانید از این لینک استفاده نمایید.
شرایط مورد نیاز رشد پیازچه:
اگر هنگام بریدن ساقه ی پیازچه، چند سانتی متر بالای ریشه را نگه دارید، می توانید پیازچهای را که از فروشگاه مواد غذایی خریداری کرده اید، دوباره رشد دهید. حتی لازم نیست آن را در باغچه بکارید. پیازچه به خوبی در یک لیوان آب رشد می کند. وقتی کاشتن یک گیاه، این چنین آسان و راحت است، پس چرا آن را امتحان نکنیم؟!
برگ ها:
پیازچه دارای برگهایی توخالی و تیغه مانند است که در انتهای گیاه، به یکدیگر متصل شده اند.
گل ها:
گل های این گیاه روی ساقه هایی جداگانه رشد می کنند و به شکل غلاف های کاغذی هستند. گل های در حال رشد، سر غلاف مانند خود را باز می کنند و در انتهای سر این گل های لوله ای، جمعی از گلهای منفرد است.
مقدار نور مورد نیاز:
این نوع سبزی برگ دار، می تواند مقدار سایه ای جزئی را تحمل نماید، اما در آفتاب کامل بهترین عملکرد را خواهد داشت و سالم می ماند. فقط به خاطر داشته باشید که این گیاه، رشد در آب معمولی را دوست دارد، بنابراین آن را داخل خاک خشک و گرم نکارید.
نکات مهم در رابطه با پرورش پیازچه:
برای کاشت بذر پیازچه، می توانید حدود ۵ تا ۶ هفته قبل از شروع آخرین سرمای زمستان، آن را در داخل خانه بکارید، و یا چند هفته صبر کنید و سپس بذرها را مستقیماً در باغچه بکارید. در هر صورت، داخل خاک سوراخی به عمق حدود 30 سانتی متر و تا حدی ضخیم ایجاد کرده و بذرها را داخل آن ها قرار دهید (۴ تا ۸ دانه داخل هر سوراخ).
مانند سایر انواع پیازها، جوانه زنی ممکن است کند و ضعیف باشد. مهمترین چیزی که بذر پیازچه به آن نیاز دارد، رطوبت مداوم است. کاشت بذر ها داخل فضای خانه بهتر است، زیرا در این صورت، می توانید به طور همیشگی، روی وضعیت آنها اِشراف و توجه داشته باشید.
اگر بذر ها را داخل فضای خانه بکارید، می توانید به محض بزرگ و قوی شدن ریشه ها، آنها را مقاوم سازی کنید، تا وقتی که آنها را به آرامی می کشید، از جایشان تکان نخورند. در مناطق USDA مقاومت ۷ و بالاتر، می توانید بذرها را در ماه سپتامبر بکارید، تا در فصول زمستان و بهار، برداشت داشته باشید.
برای مطالعه مقاله ریزوم چیست می توانید از این لینک استفاده نمایید.
برای کاشت بذرهای پیازچه در خارج از فضای خانه:
نهال های خود را در یک مکان آفتابی بکارید. مانند پیاز، پیازچه نیز دارای ریشه هایی بسیار کم عمق است؛ بنابراین ممکن است لازم باشد آنها را در تمام فصل رشد، آبیاری کنید. با این حال اجازه ندهید خاک آن، غرقاب شود. خاک باید همواره مرطوب باشد، اما تخلیه خوبی نیز داشته باشد.
نهال های نازک را با فاصله حدود 30 سانتی متر از یکدیگر بکارید. هر پیازچه ی نازکی که می کارید را می توان برداشت کرد و خورد. برای داشتن برداشت مداوم ، هر ۳ تا ۴ هفته یکبار، گیاهان جدیدی را به عنوان جانشین بکارید.
مراقبت از گیاه پیازچه:
علاوه بر آبیاری گیاه، ماهیانه مقداری کود مکمل به آن بدهید. دادن مقدار زیادی نیتروژن به پیازچه، که در موادی مانند امولسیون ماهی به وفور یافت می شود، باعث سرسبز شدن و رشد بیشتر گیاه خواهد شد. تنها مراقبت دیگری که پیازچه نیاز دارد، این است که مراقب رشد علف های هرز باشید. اگر می خواهید پیازچه های چند ساله بکارید، در اواخر پاییز، یک لایه ضخیم از کود را روی سطح خاک بریزید و در فصل بهار، وقتی که خاک گرم شد، کود را بردارید. با این کار، گیاه زودتر به بار خواهد نشست.
برداشت پیازچه:
پیازچه ی جوان، لطیف و ترد است. وقتی طول پیازچه به حدود 13 سانتی متر و 15 سانتی متر رسید و عرض آن به اندازه یک مداد شد، می توانید برداشت را شروع کنید. برداشت نیز به این صورت هست که یکباره، کلِ گیاه را از خاک بیرون بکشید.
برای مطالعه مقاله چگونگی کاشت پیاز می توانید از این لینک استفاده نمایید.
اگر چند نوع گیاه چند ساله را با هم و در کنار هم کاشته اید، توصیه می شود به جز گیاهانی که در عمق کم خاک رشد کرده اند، سال اول محصولی را برداشت نکنید. بعد از آن، می توانید دسته های بزرگ گیاه را از خاک بیرون کشیده، ریشه های بهم پیوسته را از هم جدا کنید (ممکن است لازم باشد از چاقو استفاده کنید) و ۱ یا چند گیاه جدا شده را دوباره در خاک بکارید. روش دیگر، این است که بذر بیشتری بکارید تا بتوانید محصولات بیشتری برداشت نمایید.