طرز تهیه خمیر پیتزا خانگی

یکی از لذیذترین خوردنی ها برای نوجوانان، پیتزا، یک غذای مورد علاقه برای تمام اعضای خانواده است. بسیاری از خانواده ها، یک “شب پیتزا خوری” (pizza night) استاندارد و همیشگی دارند که شب ها به عنوان شام، یک جعبه بزرگ مربعی، به همراه افزودنی مورد علاقه خانواده، سفارش می‌دهند و میل میکنند. برای خرید پیتزا، یا مجبورند خود به پیتزا فروشی محله بروند، یا به کسی پول بدهند تا پیتزا را به خانه‌شان برساند. همه ی خانواده ها، به دلیل طعم بی‌نظیر، بافت و سادگی آن، عاشق پیتزا هستند. پیتزا در اصل، یک وعده غذایی کامل است که به صورت برش های مثلثی و مرتب، سرو می شود. اگر چاشنی روی پیتزا با دقت انتخاب شود، فرد می تواند به خوبی از هر برش آن، لذت ببرد.

تاریخچه پیتزا

در گذشته، بسیاری از تمدن های مدیترانه‌ای، از جمله مصری ها، یونانی ها و رومی ها، از نان های تختی که با مواد مختلف پر می‌شد، پیتزا درست کرده و بسیار لذت می بردند. با این حال، پیتزایی که امروزه ما میپزیم و سرو می‌کنیم، بومیِ نواحی جنوب غربی ایتالیا به نام ناپل است. در دهه ۱۷۰۰ ، منطقه ای به نام ناپل، یک آبادیِ شلوغ در کنار آب بود. بسیاری از کسانی که در این منطقه کار می کردند، بسیار فقیر بودند که به سختی در کلبه‌های کوچک خود زندگی می‌کردند.

بیشتر زندگی آنها با امکانات کم در فضای باز سپری می شد. از آنجا که چیزهایی مانند میز، ظرف و ظروف نقره ای، جزئی از زندگی روزمره آنها نبود و نداشتند، این بیچاره ها به زحمت غذای به دست آورده ی خود را با دست خالی می‌خوردند. توریست های والامقام و شیک و تمیز، با دیدن آنها، از رفتار این افراد وحشت زده می‌شدند.

یکی از غذاهای مورد علاقه ناپولی های طبقه پست و پایین، پیتزا بود، چون می‌توانستند آن را به راحتی با دست بخورند. انواع مختلفی از خمیر با مخمر وجود داشت که روی آن را می‌توانستند با مواد مختلفی پُر کنند. اما رایج ترین و محبوب ترین نوع پیتزا در آن زمان، یک لایه نان مسطح بود که روی آن پنیر موزارلا، گوجه فرنگی و ریحان قرار داشت.

در اواخر دهه ۱۸۰۰، بسیاری از ناپولیتی ها، در جستجوی یک زندگی بهتر و فرصت های مالی بیشتر، به ایالات متحده مهاجرت کردند. این افراد در بسیاری از شهرهای شمال شرقی از جمله بوستون، نیویورک و ترنتون ساکن شدند؛ و دستورهای غذایی خود را از جمله پخت پیتزا، همراه خود به آمریکا وارد کردند.

در اوایل دهه ۱۹۰۰، اولین پیتزا فروشی جهان در منهتن افتتاح شد و غیر ایتالیایی ها، به اندازه ناپولی ها، به این غذای خوشمزه علاقه مند شدند. پخت این غذا در سراسر ایالات متحده گسترش یافت و پس از جنگ جهانی دوم، پیتزا، علی رغم پیشینه ی قومی اش، به نمادی برای آمریکا در جهان تبدیل شد.