انواع صدف های خوراکی (اویستر)

بعضی ها عاشق خوراک صدف (اویستر) هستند و بعضی واقعاً متنفر و هیچ حد وسطی وجود ندارد. یک شاعر و مقاله نویس مشهور فرانسوی به نام لئون – پل فارگو که اتفاقا عاشق واقعی صدف نیز بود گفته: “خوردن اویستر مانند بوسیدن دریا با لبهایتان است”.

اویستر معمول ترین صدف پرورشی است که به عنوان “نرم تنِ اقیانوس” نیز شناخته می شود که معمولا در زیستگاه های شور یا دریایی زندگی می کنند. اویسترها اعضای خانواده Ostreidae هستند که معمولاً در آبهای کم عمق و گونه هایی از آنها در اقیانوسها یافت می شوند. انواع و اقسام اویسترها در مناطق مختلف جهان زندگی می کنند. مثلا اویستراقیانوس آرام در سواحل اقیانوس آرام در آسیا زندگی می کند.

اویسترها نه فقط یکی از غذاهای لذیذ و مورد علاقه در سراسر جهان بلکه حافظ و مفید برای محیط زیست نیز هستند. می پرسید چطور ممکن است، دلیل اصلی این است که هر اویستر می تواند روزانه تقریباً 50 گالن آب را پالایش کند. می توانید تصور کنید که هر روز چقدر آب در سواحلی که اویستر دارند تمیز و پالایش می شوند!

ادویه انبه

ایالات متحده بین سالهای 1880 و 1910 سالانه حدود 160 میلیون پوند اویستر تولید کرد که این حجم اویستر خیلی بیشتر از تعداد صدفهای تولید شده کشورهای دیگر بود. تولید و مصرف اویستر در آن سال ها به قدری بالا رفت که نیویورکی ها از پوسته صدف آن برای تزیین خیابان مروارید استفاده کردند و حتی برخی از آنان پوسته صدف اویستر را در پایه های ساختمان های زیادی به کار گرفتند.

برای مطالعه مقاله آموزش درست کردن سوشی می توانید از این لینک استفاده نمایید.

فواید اویستر

فواید اویستر:

ممکن است اویستر برای بعضی ها اشتها برانگیز نباشد اما فواید زیادی برای سلامتی دارد:

• بخاطر پایین آوردن سطح کلسترول بدِ خون به سلامت قلب کمک می کند.
• با تقویت سیستم ایمنی بدن در برابر میکروب ها و عفونت ها، روند بهبودی بدن را تسریع می کند.
• چون منبع غنی پروتئین هستند به رشد و ترمیم بافت های ماهیچه ای کمک می کند.
• تقویت سلامت استخوان ها و افزایش تراکم و قوام مواد معدنی استخوان.
• سیستم ایمنی بدن را تقویت می کند و بدن را در برابر رایکال های آزاد محافظت می کند.
• با تشکیل گلبول های قرمز و جلوگیری از کم خونی یا فقر آهن، گردش خون در بدن را افزایش می دهد.

نمودار تغذیه واقعی صدف

اطلاعات ارزش غذایی اویستر:

انواع اویستر:

انواع مختلفی اویستر وجود دارد که بعضی از آنها خودشان هم به انواع مختلف دیگر تقسیم می شوند و زیرشاخه دارند. در زیر برخی از رایج ترین و پرمصرف ترین اویسترهای خوراکی که هر کدام ویژگی ها، خصوصیات و طعم منحصر به فرد و متمایز خود را دارند را معرفی می کنیم:

اویستر اقیانوس آرام – کراسوس تری گیگاس:

این نوع اویستر با نام Miyagi یا صدف ژاپنی نیز شناخته می شوند. این نوع اویستر بین المللی ترین اویستر است و همه جهان آن را می شناسند شاید بخاطر این است اولین اویستر اقیانوس آرام که برای پرورش آبزیان به کشورهای مختلف برده شد این نوع بود.

این صدف ها در سواحل اقیانوس آرامِ ایالات متحده پرورش می یابند اما بومی آن منطقه نیستند بلکه در واقع بومی سواحل اقیانوس آرامِ آسیا هستند. اویستر در سواحل غربی اقیانوس آرام و همچنین اروپا بسیار محبوب است و اخیراً در نیوزیلند، آمریکای شمالی، اروپا و استرالیا نیز پرورش داده می شود.

اویستر اقیانوس آرام – کراسوس تری گیگاس

اویسترهای اقیانوس آرام بیشتر روی تخته سنگهای چسبیده به هم و گاهی اوقات روی بسترهای نرم شنی در مناطق زیر جزر و مد دیده می شوند. اویسترها را براحتی از صدف آبی و خاکستری زیبایی که لبه های کنگره ای دارد می توان شناخت. داخل صدف آنها کاملاً سفید است و لبه هایی که دو صدف به روی هم چفت می شوند بنفش پررنگ است.

اویسترها خیلی سریع رشد می کنند و بزرگ می شوند به طوریکه در یک بازه زمانی دو تا چهار سال به طور متوسط ده تا پانزده سانتی متر رشد می کنند. انواع مختلفی که در زیر شاخه این گونه اویستر قرار می گیرند طیف وسیعی از طعم ها و رایحه ها را در بر می گیرند و عموماً مزه شیرین تری نسبت به اویسترهای آتلانتیک دارند و کمتر شور مزه هستند. می توانیم طعم آنها را مخلوطی از خامه، نمک، خربزه و سبزیجات توصیف کرد.

ادویه میگو آبادان

کراسوس تریسیکامی – اویستر کوماموتو:

صدف های کوماموتو که قبلاً به عنوان زیرشاخه اویسترهای اقیانوس آرام در نظر گرفته می شد و چون محل کشف این نوع اویستر در ژاپن قرار دارد به کوماموتو نامیده شد و سپس به جنوب چین، تایوان و کره رفت و پرورش آن گسترش یافت. این اویسترهای بومی ژاپن اکنون در شمال غربی اقیانوس آرام و همچنین ساحل غربی آمریکای شمالی به صورت وسیع رشد و پرورش می کنند.

کوماموتو هم دقیقا مشابه انواع دیگر اویستر ها دارای شکل نامنظم و صدف های نابرابر هستند. اندازه آنها نسبتاً کوچک است و حداکثر شصت میلی متر هستند. پوسته های گرد و ریز و کوچک سبز رنگ دارند و دارای گوشتی با مزه خامه ای و کمی شور که در آخر مانند عسل می شود.

بسیاری از متخصصان به این اویستر “انگور سبزِ اویسترها ” می گویند این نامگذاری به دلیل طعم میوه ای و نمکین این اویستر است و صدف مجسمه ای و کنگره دار آن است. اکثر مردم به آن لقب “kumies” دادند، لقبی که عاشقان ژاپنی به معشوق خود می دهند و این بدان معناست که این اویستر محبوب عاشقان صدف خور ژاپنی است. اویسترهای کوماموتو ظاهراً در آبهای سرد شمال غربی اقیانوس آرام به خوبی رشد نمی کنند شاید به این خاطر است که کاملاً به آبهای گرم مبدأ بومی خود در ژاپن عادت کرده اند.

برای مطالعه مقاله نمک دریایی چیست می توانید از این لینک استفاده نمایید.

کراسوس تریسیکامی

اویسترهای بلون – اوستریدولیس:

این نوع اویستر به “صدفهای مسطح اروپایی” معروفند و از اروپا نشأت گرفته اند و اعتقاد بر این است که متعلق به رودخانه بلون واقع در بریتانیا است و تاریخچه خیلی جالبی دارند. ظاهراً برخی دانشمندان در دهه 1950 بلون را از هلند به ایالت ماین آمریکا آوردند چون می خواستند این گونه را در آمریکای شمالی پرورش دهند و چون نتیجه قابل توجهی مشاهده نکردند از ادامه اینکار صرفنظر کردند.

اما پس از ده سال این نوع اویستر در امتداد ساحل ماین و در بسترهای مختلف رودخانه به سرعت رشد کرد. تعدادشان در طول دهه 1980 به طور قابل توجهی افزایش یافت و پس از آن یافتن اویستر بلون در کنار رودخانه ها و سواحل ایالت ماین و همچنین رودخانه داماریسکوتا بسیار عادی شد.

اویستر بلون یا همان “صدفهای مسطح اروپایی” برخلاف اکثر اویسترها صدفهایی کاملاً مسطح، گرد و گودی دارند. بیشتر مردم به آنها “بشقاب” لقب داده اند، در واقع شبیه بشقاب های کوچک هستند. گوشت آنها قهوه ای روشن و خامه ای است شبیه به فلز که در انتها رنگ آن مسی می شود.

برخلاف اویسترهای شرقی کمتر براق هستند و رنگ و بویی شیرین دارند.جالب اینجاست که رنگ این اویسترها پس از پخته شدن به عاجی تغییر می کند. از آنجا که سطح آنها کاملاً مسطح است برای ماندن گوشت آنها در صدف باید آنها را به سمت پایین نگهداری و بسته بندی کنید.

برای مطالعه مقاله طبقه بندی انواع سبزیجات می توانید از این لینک استفاده نمایید.

اویسترهای بلون – اوستریدولیس

اوستریلاریدا / کانچاپیلا – اویستر المپیا:

همانطور که از اسمش پیداست این اویستر بعد از المپیک نام گرفته در واشنگتن و از سواحل شمال اقیانوس آرام آمریکای شمالی نشأت گرفته اند. البته در سواحل غربی کانادا هم زیست دارند و گفته می شود تنها گونه صدف بومی موجود در آنجا است. نام های دیگرش: اویستر بومی، اویستر کالیفرنیا و اویستر سنگی نیز است و اهمیت تاریخی بالایی هم دارد. این نوع اویستر به عنوان اویستر کوکتل در سراسر دنیا استفاده می شود.

اوستریلاریدا

جالب اینجاست که OstreaLurida کاملاً شبیه گونه دیگری از اویستر به نام OstreaConchapila است. البته دو گونه کاملاً مجزا و متفاوت با هم هستند. در سال 1985 شخصی به نام هری شباهت زیاد خصوصیات ظاهری کالبدی آنها را تشریح کرد و مشابهت آنان را توضیح داد. محققان دیگر هم تجزیه و تحلیل بیشتری انجام دادند و توالی DNA آنها را مقایسه کردند و نتیجه گرفتند که این دو گونه از یکدیگر جدا و مجزا هستند.

صدف این اویسترها از نظر شکل متفاوت هستند و به طور معمول کشیده یا گردند. رنگ پوسته آنها از سیاه ارغوانی تا سفید با نوارهای قهوه ای یا زرد متغیر است. گوشتی با رنگ کاملاً سفید یا سبز روشن زیتونی دارند.اگرچه این اویسترها از همان خانواده اویستر “صدفهای مسطح اروپایی” هستند اما کوچکترین نوع این گونه هستند و قطر متوسط آنها یک چهارم سکه پنج سنتی است. علیرغم اندازه کوچک آنها، به دلیل بافت خامه ای و طعم کرفسی شیرینی که دارند هنوز هم محبوب مردم هستند.

پودر کره

ساکوس تریگلومراتا – اویستر سنگی سیدنی:

این گونه به “اویستر اوکلند” و “اویستر نیوزلند” هم معروف هستند و خوب معاوم است که بومی نیوزلند و استرالیا هستند. برخی از زیستگاه های دیپرشان خلیج ها و خورهای ورودی وینگان در ویکتوریا تا خلیج هاروی در کوئینزلند است. عمر این اویستر تا ده سال هم می رسد و در مدت سه سال وزنشان به 60 کیلوگرم می رسد. به این نوع اویستر “اویستر سنگی” و “اویستر صخره ای شرقی” هم می گویند است.

به طور کلی از سایر انواع اویسترها کوچکترند و حداکثر طول صدف آنها شش تا هشت سانتی متر رشد می کنند. این نوع اویستر با صدف خوشایند و گوشتی با طعم دودی و کمی نمکی که دارند از بقیه انواع متمایز می شوند. این اویستر در طول سال یافت می شود اما بیشتر در ماه های سپتامبر تا مارس وفور دارند. پوسته صدف این نوع ضخیم و صاف همراه با دندان های ریز روی لبه داخلی صدف است.

برخلاف دیگر گونه های اویستر، این نوع گوشت کم رنگی دارند. از نظر گودی صدف و مزه کمی شیرین که دارند شبیه اویستر کوماموتو هستند. بهترین زمان خوردن این اویستر وقتی است که تازه صید شده باشند اما حتی پس از آن نیز اگر این اویستر را در دمای مناسب نگهداری کنید می توانند تا 14 روز زنده بمانند و استفاده شوند.

برای مطالعه مقاله دستور پخت مرغ سرخ شده می توانید از این لینک استفاده نمایید.

ساکوس تریگلومراتا

کراسوس تری ویرجینیکا – اویستر شرقی:

این گونه را “اویستر آتلانتیک” نیز می نامند و بیشتر به “اویستر آمریکایی” معروف هستند زیرا به وفور در سواحل آتلانتیک آمریکای شمالی یافت می شوند و البته یکی از معدود اویسترهای بومی هستند که در آمریکای شمالی یافت می شوند. حدود 85 درصد این گونه در ایالات متحده پرورش می یابند و بقیه گونه ها در خلیج مکزیک. به این گونه “اویستر ولفیت” و “اویستر ویرجینیا” هم می گویند.

اویستر شرقی از نظر تجاری بسیار محبوب و مشهورند. جالب است بدانید که این اویستر به عنوان آبزیِ بومی ایالت کنتیکت است و صدف این اویستر بومیِ می سی سی پی و ویرجینیا محسوب می شود. مانند سایر اویستر ها، صدف این گونه از کربن کلسیم تشکیل شده است که از آن در برابر شکارچیان محافظت می کند.

پودر گوجه فرنگی

بطور کلی اندازه آنهاً بزرگ است و طعمی نمکین و فلزی دارند. خوش طعمی و بافت تُردی که دارند باعث شده تا طرفداران زیادی در بازار آشپزی پیدا کنند. این گونه در اکوسیستم خود نقش پررنگی دارند و عنصر ساختاری بزرگی به آن اضافه می کنند. چرا که یک گونه بنیادی هستند و نقش “مهندس اکوسیستم” به ویژه در آبگیرهای کوچک آتلانتیک غربی را بازی می کنند.

طول آنها به 10 سانتی متر می رسد و شبیه گلابی می شوند. اما اعضای این گونه در اندازه ها و اشکال زیادی یافت می شوند. صدف این اویستر از یک قسمت بیرونی خاکستری کثیف، یک فضای داخلی سفید و یک شکاف عمیق بنفش تشکیل شده است. برخی دیگر مخلوطی از رنگ های قهوه ای، سبز جنگلی و کرم هستند.اویستر شرقی به درجه حرارت آب بسیار بستگی دارد. برای مثال در آبهای نسبتاً گرم می تواند در یک بازه زمانی 18 ماهه به رشد کامل و عرضه در بازار برسد اما در آبهای سرد رشد آن ممکن است تقریباً 4 سال طول بکشد.

کراسوس تری ویرجینیکا

گونه های دیگر:

اویستر آتلانتیک زیرشاخه های دیگر هم دارد که بیشتر آنها در کانادا و ایالات متحده یافت می شوند. برخی از رایج ترین و محبوب ترین انواع در زیر ذکر شده است:

اویستر بلو پوینت:

به این دلیل که اولین بار در شهر بلو پوینت در لانگ آیلند پیدا شد به این نام خوانده می شود و بیشتر در ساحل شرقی شهر یافت می شوند. از آنجا که این اویستر در مناطق مختلف از نیویورک گرفته تا کنتیکت جمع آوری می شود طعم آنها در همه جای کشور وجود دارد و مزه آن طیف وسیعی دارد.صدفهای Blue Point به دلیل عطر و طعم وحشی و قوی آنها در دهه 1800 معروف بودند و در نهایت مورد علاقه ملکه ویکتوریا قرار گرفتند.اندازه آنها متوسط است و عطرشان ملایم و طعمشان گوشتی و نمکی است. بافت آنها بسیار ترد، منسجم و تازه است که طعم و مزه ای شیرین و شور در دهان به جای میگذارد.

پیاز خشک

اویستر بیوسولئیل:

این اویستر آتلانتیکی از نام اویستری در کانادا گرفته شده و “Beausoleil” به انگلیسی “خورشید زیبا” معنا می دهد. اندازه آنها متوسط و به 7 سانتی متر میرسد. عطر و طعم بسیار خاصی دارند و با یک شیرین و شوری ملایم همراه است. ویژگی جالبی که این اویستر ها دارند این است که از راه “روش سینی معلق” پرورش می یابند (عکس زیر). در این روش امواج و جزر و مد باعث ساییدن رویسترها می شوند. این ساییدن دائمی پوسته های سخت و ریز باعث میشود که صدفهایی با گودی زیاد و شکل ثابت پدید بیاید.

برای مطالعه مقاله معرفی بهترین غذاهای انگلیسی می توانید از این لینک استفاده نمایید.

اویستر بیوسولئیل

اویستر میستی پوینت:

این اویستر دارای پوسته سخت در تمام سال در دسترس است ولی به طور کلی در جزایر واقع در نوک جنوبی ساحل شرقی ویرجینیا پرورش می یابند. آنها تا 8 سانتی متر رشد می کنند و به طور معمول با استفاده از روش “کشت قفسه و کیسه” کشت می شوند. (شکل زیر)

با این روش چون اویسترها روی هم غلت می زنند پوسته هایشان سخت میشود و یک شکل مناسب و ثابت و صدف های گود پیدا می کنند. این اویستر گوشتی سفت به همراه عطر و طعمی که شوری بسیار آشکار و ترکیبی از کاهو و کرفس تازه است، دارد.

گرفتن صدف با تور

اویستر ول فلیت:

این اویستر از سواحل شرقی منشا گرفته در آبهای غنی و سرد شمال ماین و در استانهای دریایی کانادا رشد می کند. آب سرد با ساختن ذخایر گلیکوژن روند سوخت و ساز بدن آنها را کندتر می کند و بدین ترتیب این نوع اویستر طعم گوشتی و شیرین خود را ذخیره می کند.این نوع اویستر به دلیل گوشتی بودن و بافت سفتش و عطر و طعم ترد و ملایمی که بسیار درخشنده است بسیار محبوب است. این اویستر معمولا در سواحل پایین و به طور متوسط 9 سانتی متر رشد می کنند.

پرک فلفل قرمز

هنوز وسوسه نشدید که این اویسترهای خوشمزه را امتحان کنید؟ اگر هنوز وسوسه نشدید شاید برای این است که نمی دانید که طعم های بسیار متنوعی دارند که اغلب با طعم های شراب مقایسه می شوند!