زرد آلو اسلایس خشک

زردآلو! فقط همین یک کلمه می تواند دهان هر کسی را آب بیاندازد. عطر و طعم شیرینش، دست هر کسی را به سبد میوه ی زردآلو جذب می کند. بافت گوشتی آن پررنگ تر از پوست خوش رنگش است. زردآلو هم بصورت خام و هم به صورت پخته (در دسر ها) خورده می شود. طعم شیرین آن متعادل است ولی اگر زیاد رسیده باشد این طعم بیشتر می شود. زردآلو سرشار از ویتامین آ و ویتامین ث و فیبر است. یک زردآلوی تازه تنها هفده کالری انرژی دارد.

با توجه به دوران کوتاه وجود زردآلو، این میوه ی خوشرنگ را خشک یا کمپوتی می کنند. زردآلوی امریکایی به نارنجی و زردآلوی ایرانی به زرد تمایل دارند. تنوع گونه های زردآلو بسیار است. بعد از ترکیه، کشورهای ازبکستان، ایتالیا و ایران بیشترین تولید کننده زردآلو هستند.

زردآلو در اصل در چین بصورت میوه ی باغی در آمده اما خاستگاه این گیاه مناطق غربی ایران و احتمالا ارمنستان می باشد. درخت زردآلو در هر منطقه ای به جز قطب جنوب کاشته می شود برخی شواهد باستانشناسی نشان می دهد که زردآلو در ارمنستان باستان مصرف بالایی داشته. یونانیان به آن آلوی ارمنی می گفتند. این میوه اولین بار در اوایل قرن هجدهم توسط مبلغان اسپانیایی به کالیفرنیا برده شده و به جهان جدید معرفی شد.

خواص زرد آلو اسلایس خشک

یکصد گرم زردآلو حاوی 241 کالری انرژی می باشد. زردآلو منبع غنی از ویتامین آ محسوب می شود و دارای ویتامین های ث و ب6 می باشد. مقدار کمی زردآلوی خشک نیاز روزانه ما را به پتاسیم مرتفع می کند. همچنین حاوی مواد معدنی مهمی همچون آهن، کلسیم و منیزیم می باشد.

شاخص گلیسمی (گلوکز) که نشانگر میزان قند آزاد شده ی خوراکی ها در خون می باشد در زردآلوی خشک (که فاقد طعم دهنده و شکر است) بسیار پایین است و مصرف معقول و متعادل آن می تواند برای افراد مبتلا به بیماری قند مفید باشد. طبع زردآلو در حالت عادی خنک و تر است، اما هرچه رسیده تر باشد و طعم شیرین آن بیشتر باشد به گرمی گرایش بیشتری پیدا می کند.

خشک کردن زرد آلو اسلایس

خشک کردن زردآلو شاید پرکاربردترین نوع خشک کردن میوه (بعد از انگور) باشد، اگر فقط هسته خارج و بعد خشک شود به آن قیسی می گویند. البته برای درست کردن قیسی نیاز به نوع خاصی زردآلو می باشد. قیسی یک سوغات معروف تبریز است. اگر هسته خارج و شامل دو برش شود به آن برگه ی زردآلو می گویند. اگر آن را برش های نازک دهند پرک یا اسلایس زردآلو نام دارد..

پرک های زردآلو به دلیل عدم طعم دهی برای بیماران دیابتی بسیار مورد استفاده قرار می گیرد. به دلیل داشتن شاخص گلیسمی (یا همان شاخص گلوکز) که در زردآلو پایین است بیماران قندی می توانند به مقدار مناسب از آن استفاده کنند. همه ی روش های خشک کردن برای زردآلو کاربرد دارد. می توان در دستگاه های خشک کن، فر یا نور آفتاب زردآلو را خشک کرد. سریعترین روش خشک کردن زردآلو؛ مایکروویو باشد.

برای این کار هسته ی زردآلو را در آورده و توسط چاقو یا رنده یا دستگاه های برش دهنده آن را خرد می کنیم. میوه ها را روی یک صفحه ی سیلیکونی قرار می دهیم. فاصله بین هر پرک دو تا سه سانتیمتر باید باشد. گزینه ی یخزدایی را استفاده می کنیم. و یک ربع ساعت زمان می دهیم. سپس پرک های زردآلو را سر و ته می کنیم و دوباره یک ربع زمان می دهیم.

این روش خشک کردن سریعترین حالت ممکن است. اما روش صد درصد درستی نیست زیرا ممکن است بصورت همگون همه ی پرک ها خشک نشود. بیش از حد مرطوب یا خشک و کریپسی شود. از این روش فقط وقتی که شکل برایمان مهم نیست استفاده می کنیم. یعنی زمانی که قرار است وارد دسر یا کیک شود.

مصرف زرد آلو اسلایس خشک شده

در دستور پخت زردآلو ها تنوع بسیار است، می توان در تابه کمی کره ریخت و دارچین اضافه کرد، به محض استشمام بوی دارچین، پرک ها (یا برگه های) زردآلو را در تابه ریخت و پس از کمی تفت، روی آن کمی گردوی خرد شده اضافه نمود. زردآلوی خشک را به همراه کمی شیر در مخلوط کن ریخته تا مخلوط یکنواخت شود. سپس به آن پرک های جوی دو سر اضافه کرد و آن را مانند موسلی استفاده نمود. اگر به آن ماست یخزده یا بستنی کمچرب اضافه کنیم. طعم آن بی نظیر می شود.