درخت انگور فرنگی چیست

درخت انگور فرنگی با نام های مختلفی همچون گالش انگور و همچنین خاتوت شناخته می شود که میوه‌ای گرد و کروی مانند با طعم شیرین و دلچسب دارد، سرشار از ویتامین‌های مختلف است. به صورت گیاهی چندساله کشت و در بیشتر مناطق رشد می‌کند، از طریق، بذر، قلمه و خواباندن شاخه تکثیر می شود، میوه ‌این گیاه بسیار آبدار و گوشتی است که از آن علاوه بر تازه خوری برای تهیه دسر، مربا، آبمیوه و … استفاده می‌کنند.

برای رشد نیاز به نور خورشید با آبیاری متوسط و همچنین خاک حاصلخیز دارد. در برابر آفات و بیماری‌ها مقاوم است و از گیاهان گلدار دو لپه‌ای به شمار می رود.

اگر شما گیاه انگورفرنگی را رشد داده ­اید، احتمالا با طعم شیرین و شبیه مسقطی آن آشنا هستید. این گیاه به صورت تازه برداشت می­شود. میوه ­هایی که از مغازه ­های خریداری می­کنید فصل کوتاه بوده و میوه­ های آن ممکن است سخت و نارس باشد. آن­ها برای پخت و پز مناسب هستند، اما برای خام خوردن بسیار ترش هستند.

به طور کلی، انگور فرنگی به دو گروه قابل پخت و ارقام دسر طبقه­ بندی می­شود. میوه ­های قابل پخت ترش است، اما هنگامی که شکر به آن افزوده می­شود مربا، ژله، کیک و میوه ­های خوبی به ارمغان می­آید. میوه دسر به اندازه کافی شیرین بوده و می­توان آن را به صورت مستقیم مصرف کرد.

ارقام انگور فرنگی قابل پخت و دسر:

نصف آن را در زمان جوان بودن انتخاب کرده و برای پخت و پز استفاده کنید و نصف دیگر را پس از رسیدن به صورت تازه برداشت نمایید. میوه ­ها یا توت­های آن ممکن است سبز، زرد یا قرمز و صاف و مودار باشد. ابعاد آن­ها می­تواند بسیار متفاوت باشد: میوه ­های غول پیکر به شدت رشد کرده و می­توانند به اندازه تخم مرغ برسند.

برخی از ارقام انگور فرنگی که به شدت رشد می کنند لازم است که تحت کنترل قرار بگیرند. بایستی شما آن را در مقابل دیوار یا حصار کاشت کنید. شما می­تواند دو یا سه رقم مختلف را در یک فضای محدود کاشت کنید.

شاخه های درختچه انگور خارجی چوبی است و ساقه مرکزی ندارد. ریب انگور شاخه های خاکستری رنگ، برگ های قلبی شکل و لوبدار و دندانه ریز دارد، اما در انگور فرنگی دانه ریز، پوست قهوه ای رنگ، برگ های پنجه ای شبیه برگ انگور را داراست. انگور فرنگی دانه درشت در شمال ایران به صورت وحشی می روید. در بهار گل های سفید، از محور خوشه ها آویزان می شوند و بعدا به میوه انگور فرنگی (ژاپنی) تبدیل می شوند.

انگور فرنگی سرخ

مشخصات گیاهی درخت انگور فرنگی:

انگور فرنگی از درختان مثمر به شمار می رود که میوه خوشه‌ای مانندی دارد که بر روی شاخه گیاه ظاهر می شود. هر دانه این گیاه بر روی خوشه به صورت گرد و کروی ظاهر می شود که طعم شیرین و ملسی دارد که از آن استفاده‌های مختلفی برای تازه خوری، مربا، دسر و … می‌کنند، دارای واریته های مختلفی است که در بیشتر مناطق رشد می‌کند و سرشار از ویتامین‌های مختلفی است.

از گیاهان گلدار دو لپه‌ای به شمار می رود که بومی مناطقی از نیم کره شمالی است. گیاهی از تیره ریبه ساسه به شمار می رود که به طور کلی در دو نوع تقسیم می شود یکی ریب انگور با دانه‌های ریز و کوچک و دیگری انگور فرنگی با دانه‌های درشت است، میوه انگور فرنگی دانه ریز به رنگ سفید، سیاه و زرد است و میوه انگور فرنگی دانه درشت به رنگ سبز، قرمز و زرد است که دارای شاخه‌هایی با پوست خاکستری است که خارهای سه شاخی ای با برگهای قلبی شکل دارد.

تراز تجاری بالایی دارد، برگهای این گیاه پنجه‌ای شکل و به رنگ سبز است که دارای شیارهای عمیق و ظریفی است. گلهای این گیاه نیز همچون میوه به صورت خوشه‌ای ظاهر می شود. از گیاهان چندساله به شمار می رود که گلهای آن در فصل بهار بر روی شاخه گیاه ظاهر می‌شوند.

از باردهی خوبی برخوردار است، میوه این گیاه در فصل تابستان می‌رسد که می‌توانید آن را برداشت کنید. میوه ‌این گیاه طعم دلچسبی دارد که به صورت خام و طبخ شده قابل مصرف و استفاده است که بسیار آبدار و گوشتی است و سرشار از ویتامین‌های مختلفی است که خواص دارویی و درمانی زیادی دارد. این گیاه گلها معطری دارد. درختچه‌ای خاردار است که گرده‌افشانی آن توسط باد و حشرات انجام می شود. گیاهی برگریز است که در هر خوشه آن بیش 3 تا 10 عدد دانه انگور قرار دارد.

انگور فرنگی سیاه

فرم­ ها رشد انگور فرنگی:

• بوته­ ای: احتمالا ساده­ترین شکل رشد است، اما تا ارتفاع 2 متر (6 فوت) رشد و گسترش می­یابد.
• کوردون: نیاز به هرس معمولی دارد، اما از نظر فضا و میوه تولید شده اقتصادی است.
• استاندارد: بر روی یک پایه رشد کرده و نیاز به حمایت از هر دو طرف دارد.
• فن: رواج کمتری دارد، اما برای ایجاد سایه در کنار دیوار یا حصار ایده­آل است.

انواع درخت انگور فرنگی:

انگور فرنگی دارای واریته های مختلفی است که مهم‌ترین آنها عبارت‌اند از:

انگور فرنگی سرخ:

انگور فرنگی سرخ همانطور که از نامش پیداست میوه‌ای گرد و کروی به رنگ سرخ تا قرمز دارد که از طعم دلچسب و شیرینی برخوردار است.

انگور فرنگی سیاه:

انگور فرنگی سیاه یکی دیگر از واریته های انگور به شمار می رود که به رنگ سیاه است و از طعم شیرین و ملسی برخوردار است و سرشار از ویتامین‌های مختلفی است.

انگور گوزیری:

انگور گوزیری یکی دیگر از واریته های انگور فرنگی است که خواص بسیاری دارد و برای تازه خوری و موارد دیگر مناسب است.

انگور فرنگی گرینفینچ:

انگور فرنگی گرینفینچ از جمله انگورهای فرنگی قابل پخت برای دسر به شمار می رود که برای کاشت در فضاهای محدود گزینه مناسبی است، بوته ­ای بوده و رشد زیادی ندارد. نسبت به آفات و بیماری‌های رایج مقاوم است که زمان برداشت محصول آن اوایل فصل تابستان است. مزه خوبی دارد.

انگور فرنگی لانکاشیرلاد:

این رقم قدیمی بوده و در قرن 19 کاشت می­شد. انگور فرنگی لانکاشیرلاد از واریته های محبوب انگور فرنگی است که میوه آن به رنگ قرمز تیره است و گل­های آن زیبا است. طعم شیرینی نیز دارد که علاوه بر تازه خوری برای پخت و دسر نیز مناسب است. زمان برداشت محصول آن در فصل تابستان است. برخی از آن­ها به کپک مقاوم هستند اما به خاک حاصلخیز نیاز دارند.

بذر انگور فرنگی سفید

انگور فرنگی لولر:

لولر میوه‌ای به نسبت بزرگ به رنگ زرد دارد که از طعم فوق‌العاده ای نیز برخوردار است که برای تازه خوری، دسر و … مناسب است، بایستی به طور کامل رشد کند. میوه ‌این گیاه به صورت گرد و کروی است که زمان برداشت محصول آن در فصل تابستان به خصوص مرداد ماه است.

این محصول تنها در صورتی رشد می­کند که زهکشی و حاصلخیزی خاک خوب باشد. این محصول نسبت به کپک حساس است.

انگور فرنگی هینونماکی قرمز:

انگور فرنگی هینونماکی قرمز همانطور که از نامش پیداست میوه شیرین و خوش ‌طعمی به رنگ قرمز دارد که زمان برداشت محصول آن در فصل تابستان است که نسبت به آفات و بیماری‌ها و همچنین کپک زدن مقاوم است که برای تازه خوری، دسر و پخت و پز بهترین گزینه است. این رقم بسیار سخت بوده و رشد آن آسان است.

انگور فرنگی سفید

انگور فرنگی هینونماکی زرد:

انگور فرنگی هینونماکی زرد یکی از واریته های هینونماکی است که میوه آن به رنگ زرد است که نسبت به سرما مقاوم است و میوه شیرین و درعین‌حال خوشمزه‌ای دارد که بیشتر شبیه زردآلو است. منشاء هینونماکی زرد فنلاند است. برداشت آن نیز در تیر ماه است.

انگور فرنگی کارلس:

این واریته از انگور فرنگی در قرن 19 کاشت می­شد. میوه‌ای به رنگ سبز دارد که از ارقام زودرس به شمار می رود که از باردهی مطلوبی نیز برخوردار است. زمان برداشت محصول این گیاه اوایل فصل تابستان است که برای دسر و پخت و پز مناسب است. طعم آن خوب بوده و محصول زیادی را تولید می­کند. این رقم حساس به کپک است.

انگور فرنگی اینویکاتا:

اینویکاتا از باردهی مناسبی برخوردار است که میوه آن به صورت گرد و کروی است، میوه‌این گیاه پوست نرمی دارد که برای پخت و پز و همچنین دسر بهترین گزینه است که از طعم دلچسبی نیز برخوردار است. رشد زیادی داشته و محصول سخت با پوست نرم را تولید می­کند مقاومت خوبی به کپک دارد. برداشت این محصول ماه خرداد تا تیرماه است.

انگور فرنگی زنیا:

انگور فرنگی زنیا رقم جدید در سوئیس بوده، میوه‌ای به رنگ قرمز با طعم شیرین دارد که در سایز بزرگ ظاهر می شود که از رشد سریعی نیز برخوردار است و از واریته های زودرس به شمار می رود، طوریکه میوه آن در خردادماه قابل برداشت می شود. این گونه مقاوم به کپک است.

انگور فرنگی پاکس:

این واریته به تازگی معرفی شده است که طعم دلچسبی دارد و به رنگ قرمز است. دارای میوه بزرگ است و رشد آن آسان بوده، مقاومت نسبتا خوب به کپک دارد. برداشت محصول تیر ماه است.

انگور فرنگی ریمارکا:

انگور فرنگی ریمارکا از واریته های زودرس به شمار می رود که از طعم دلچسبی برخوردار است و رنگ آن قرمز است. نسبت به سرما و همچنین کپک زدن مقاوم است. برداشت محصول تیر ماه است.

انگور فرنگی مارتلت:

رقم جدید و مقاوم به کپک بوده و دارای عملکرد بالایی است. انگور فرنگی مارتلت از باردهی مطلوبی برخوردار است که دارای میوه‌ای نرم، شیرین و درعین‌حال قرمز است که به صورت خام و پخته شده قابل مصرف و استفاده است که خواص بسیاری دارد. برداشت محصول تیر ماه تا مرداد ماه است.

انگور فرنگی کاپتیواتور:

این واریته از نوع هیبریدی اروپایی و آمریکایی است که میوه آن طعم شیرینی دارد که به صورت خام قابل استفاده است که می‌توانید به عنوان دسر از آن استفاده کنید. مقاوم به کپک است. برداشت محصول تیر ماه تا مرداد ماه است

انگور فرنگی وینهامس اینداستری:

رقم قدیمی بوده و برای اولین بار در شمال انگلستان کاشت شده است. رشد آن در اغلب شرایط مناسب است، اما حساس به کپک می باشد. از میوه ­های سبز آن برای پخت و پز استفاده می­شود و از میوه ­های قرمز تیره آن برای خوردن استفاده می­شود. برداشت آن تیر ماه

است.

انگور فرنگی لانگلی:

این نوع انگور طعم شیرین و خوشبویی دارد که گل های زیبایی نیز در فصل بهار تولید می‌کند که به صورت خام و دسر قابل مصرف است، ارزش غذایی بالایی دارد و سرشار از ویتامین‌های مختلفی است. برداشت محصول تیر ماه تا مرداد ماه است.

انگور فرنگی زرد

تکثیر درخت انگور فرنگی:

انگور فرنگی از طریق بذر، قلمه و خواباندن شاخه تکثیر می شود.

بذری:

در کشت بذری ابتدا بذر گیاه را از قسمت گوشتی جدا کنید و آن را خوب بشویید و بر روی دستمال کاغذی قرار دهید تا خشک شود. سپس بذرها را به مدت 12 تا 24 ساعت در آب ولرم قرار دهید و در نهایت به مدت 3 ماه در یخچال فریزر قرار دهید. سپس سینی نشاء یا گلدانی با زهکشی مناسب تهیه کنید و آن را با خاک کمپوست، پیت ماس و کوکوپیت پر کنید.

بذر گیاه را به صورت سطحی بر روی خاک قرار دهید و غلتک ریزی بر روی آن انجام دهید و با لایه نازکی از خاک نرم و کود روی آن را بپوشانید و با استفاده از آبپاش سطح خاک را مرطوب و تا زمان جوانه زنی آن را مرطوب نگه دارید و با استفاده از نایلون روشنی روی بذر را بپوشانید و چندین سوراخ برای تهویه هوا ایجاد کنید و به مکانی با دمای مناسب منتقل کنید.

پس از گذشت مدتی بذر گیاه جوانه می زند و شروع به رشد می‌کند. پس از آنکه گیاه رشد کرد و به ارتفاع 10 تا 15 سانتیمتری رسید آن را به گلدان بزرگتر منتقل کنید تا گیاه به رشد خود ادامه دهد، زمانی که گیاه به حد معینی از رشد خود رسید به آرامی آن را به زمین اصلی منتقل کنید برای این منظور گودالی ایجاد کنید و نهال گیاه را در درون آن بکارید و با استفاده از خاک اطراف آن را پر کنید و گیاه را آبیاری کنید. دمای مناسب برای جوانه زنی این گیاه 18 تا 23 درجه سانتی گراد است.

قلمه:

قلمه زنی یکی دیگر از روش‌های تکثیر درخت انگور فرنگی به شمار می رود که کشت آن نزد کشاورزان بسیار معمول است. در این روش قلمه را از شاخه خشبی و غیر خشبی تهیه کنید و سپس گودالی در عمق مناسب ایجاد کنید و به قلمه هورمون ریشه زایی اضافه کنید و قلمه را در درون گودالی در عمق مناسب بکارید و سپس روی آن را با خاک اطراف گودال پر کنید و قلمه را در محیطی که نور خورشید به آن می‌تابد بکارید. قلمه پس از مدتی ریشه‌دار می شود و شروع به رشد و جوانه زنی می‌کند.

خواباندن شاخه:

خواباندن شاخه یکی دیگر از روش‌های ازدیاد درخت انگور فرنگی است، در این روش شاخه انگور فرنگی را بدون آنکه قطع کنید در قسمتی از خاک قرار دهید. پس از مدتی شاخه‌ای که در خاک قرار دارد صاحب ریشه می شود و ریشه این گیاه به صورت عمودی در خاک نفوذ پیدا می‌کند زمانی که شاخه ریشه‌دار شد می‌توانید شاخه را از بوته مادری آن جدا کنید.

بذر انگور فرنگی برای کاشت

کاشت انگور فرنگی بوته ای:

رشد انگور فرنگی بوته ای بسیار کوتاه و ساده است. این گیاه تنها دارای یک پایه بوده و شاخه­ های جانبی از آن خارج کرده و رشد می­کنند. شاخه­ ها معمولا به صورت خوشه ­ای ظاهر می­شوند. این گیاه دارای ساقه اصلی تمیز بوده و بدون وجود شاخه­ های جانبی ارتفاع آن به 15-10 سانتیمتر (6-4 اینچ) می­رسد. بوش­ه ای استاندارد دارای پایه­ ای با ارتفاع 90-60 سانتیمتر (3-2 فوت) بوده و نیاز به پشتیبان دارند.

• سوراخی را با عمق و پهنای مناسب حفر کنید تا ریشه­ های گیاه به راحتی در آن قرار گیرند. مقداری کمپوست را به خاک اضافه کنید. تپه کوچکی را در مرکز سوراخ ایجاد کرده و ریشه­ های گیاه را در از هم جدا و در اطراف آن قرار دهید. برای اطمینان از قرارگیری ساقه در ارتفاع مناسب از سطح خاک، عمق آن را بررسی کنید.
• با دقت سوراخ را با خاک پر کرده و خاک اطراف ریشه را فشار دهید. بلافاصله آبیاری کرده و آبیاری­های بعدی را با چند هفته فاصله انجام دهید . در اطراف گیاه مالچ آلی را پخش کنید. این امر به حفظ رطوبت و مهار علف­های هرز کمک می­کند.

انتخاب انگورفرنگی:

انگور فرنگی به صورت گیاه ریشه­ دار یا گیاه رشد یافته در ظرف فروخته می­شود. اگر شما آن را از یک مکان خاص خریداری می­کنید، سعی کنید گیاهی که گستردگی زیادی دارد را انتخاب کنید. این گیاه ممکن است به صورت ریشه ­دار باشد. این گیاهان عمدتا در فصل پاییز و زمستان، بین مهر و اسفند در دسترس می­باشند. انگور فرنگی خودگشن است.

زمان کاشت انگورفرنگی:

• گیاه ریشه ­دار در مهر – آبان یا بهمن – اسفند. در آذر – دی زمین بسیار سرد است.
• گیاه رشد یافته در ظرف را می­تواند در هر زمانی کاشت کرد، اما پاییز بهترین موقع است. از گرما و خشکی ماه­های تابستان اجتناب کنید.

محل کاشت انگورفرنگی:

انگور فرنگی گیاهی است که در آب و هوای خنک رشد می­کند. آن­ها سایه را دوست دارند، اما بایستی در برابر باد محافظت شوند. از استفاده از پاکت­های فورست اجتناب کنید. اگرچه انگور فرنگی سخت بوده و در زمستان زنده می­ماند، اما برگ­های جدید و گل­های ظاهر شده در اوایل بهار ممکن است آسیب ببینند.

نوع خاک مناسب برای انگورفرنگی:

انگورفرنگی نسبتا متحمل بوده و اما نمی­تواند خاک قلیایی را تحمل کند. با این حال، pH نسبتا اسیدی به میزان 5/6-6 ایده ­آل است. این گیاه خاک اشباع از آب را دوست ندارد. اگر زهکشی خاک خوب باشد به خوبی رشد کرده و محصول زیاید را تولید می­کند. در موقع کاشت بهتر است مقدار کمپوست خوب یا کود دامی به خاک اضافه شود.

انواع انگور فرنگی

زمان و مقدار کود دهی به درخت انگور فرنگی:

درخت انگور فرنگی در طی مدت رشد نیاز به کودهی مناسب دارد تا بتواند محصول باکیفیتی را تولید کند که برای این منظور می‌توانید از کود پوسیده دامی نیز استفاده کنید، برای استفاده از کود دامی در 50 سانتیمتری درخت گودالی ایجاد و کود پوسیده دامی را در درون آن بریزید تا ریشه گیاه از آن تغذیه کند. در طول مدت رشد در صورت نیاز می‌توانید از کودهای شیمیایی ارگانیک برای بهبود رشد گیاه نیز استفاده کنید

فاصله کاشت:

• بوته ای: 1.5-1.2 متر (5-4 فوت).
• کوردون: 45-30 سانتیمتر (18-12 اینچ)
• فاصله ردیف: 1.5 متر (5 فوت)

رشد در ظرف:

اگرچه امکان رشد انگورفرنگی در ظرف وجود دارد، اما ریشه­ های آن می­تواند در خاک به خوبی گسترش یابد. رقم استاندارد و کوردون نسبت به بوش گزینه بهتری برای کشت در ظرف هستند. انتخاب ظرف با قطر حداقل 30 سانتیمتر (12 اینچ) و پر کردن آن با خاک و کمپوست چند منظوره و مقداری شن باعث بهبود زهکشی می­شود. تغذیه با مقادیر بالای کود پتاس در بهار و آبیاری مداوم گلدان می­تواند بهتر باشد.

مراقبت­ های عمومی از انگورفرنگی:

• آبیاری : انگورفرنگی در طول فصل رشد به آبیاری نیاز دارد. در تنظیم آبیاری دقت کرده و زمانی انجام دهید که هوا گرم و خشک است و یا پوست میوه به دلیل تورم ترک برمی­دارد.
• تغذیه : انگور فرنگی به پتاسیم نیاز دارد. شما بایستی مقادیر بالایی از سولفات و پتاس را برای آن تامین کنید. مقدار سولفات و پتاس موجود در خاک در ماه فوریه یا مارس بایستی 15 گرم در متر مربع باشد. در همین زمان، مقداری کود عمومی، نظیر خون، ماهی و استخوان را اضافه کنید. از کودهای دارای مقادیر بالای نیتروژن پرهیز کنید که باعث افزایش حساسیت به کپک می­شود.
• مالچ­دهی : پس از تغذیه، مالچ را در اطراف گیاه پخش کنید تا مانع رشد علف­های هرز شود. در صورت وجود علف­هرز آن را با دست بیرون بکشید؛ در صورت استفاده از بیلچه ممکن است به ریشه­های انگورفرنگی آسیب وارد شود.
• تور سازی : برای جلوگیری از پرندگان از تور استفاده کنید. اره­مگس معمولا در زمستان از جوانه­های میوه تغذیه می­کند و سایر پرندگان نیز در تابستان از میوه آن استفاده می­کنند.
• محافظت از یخ­زدگی : گل­های زودهنگام انگور فرنگی ممکن است در طول شب نیاز به پوشش داشته باشند تا از آسیب یخ­زدگی در امان بمانند.

برداشت و ذخیره­ سازی انگورفرنگی:

انگور فرنگی ممکن است رشد زیادی را داشته باشد. میوه­های مورد نظر را در اواخر ماه مه برای پختن برداشت کنید و بقیه میوه ­ها را نگه دارید تا به طور کامل متورم شده و برسند. این حالت معمولا تا تابستان زمان می­برد.

میوه رسیده انگور فرنگی برای دستر مناسب بوده و بهتر است بلافاصله پس از برداشت و زمانی که طعم آن خوب است مصرف شود. با این حال، می­توان آن­ها را در یخچال به مدت 10 روز نگه داشته. نگهداری به صورت یخ­زده بهترین حالت است.

برداشت میوه انگور فرنگی کار سختی نیست به هنگام برداشت با استفاده از یک چاقو یا قیچی باغبانی انگور فرنگی را از شاخه گیاه جدا کنید و در درون سبد بگذارید و به همین منوال به کار برداشت آن ادامه دهید تا سبد پر شود زمانی که سبد پر شد آن را به بیرون از محیط باغ منتقل کنید.

جوستابری و ورسستربری:

در اینجا دو میوه غیرمعمول با ارزش نشان داده شده که مختص کودکان است. جوستابری هیبرید تلاقی بین انگور فرنگی و انگورفرنگی سیاه (یکی از میوه ­های مناطق معتدل بوده و بومی کشورهای مرکزی و شمالی اروپا و شمال آسیا) است. این گیاه در آلمان توسعه یافته است. ورسستربری بومی آمریکا است. این دو میوه همانند انگور فرنگی به روش مشابهی رشد می­کنند.

• جوستابری : میوه آن به رنگ بنفش – سیاه بوده و اندازه آن بزرگتر از میوه انگور فرنگی سیاه است، اما نسبت به انگور فرنگی کوچکتر است. مزه آن ترکیب هر دو گیاه بوده و می­توان آن را به صورت خام یا پخته مصرف کرد. گیاهی قوی بوده و مقاوم به اکثر آفات و بیماری است. این گیاه فاقد خار است.
• ورسستربری : پوست میوه آن نرم بوده و اغلب به رنگ سبز است و به تدریج به قرمز – سیاه تغییر می­کند. میوه آن به اندازه کافی شیرین بوده و می­توان به صورت خام مصرف کرد، اما بهتر است که به صورت پخته شده مصرف و یا مربا تهیه شود. این گیاه دارای خارهای بسیار تیزی است.

مربا انگور فرنگی

 آب و هوا درخت انگور فرنگی:

این درخت از آن جا که جزو مناطق معتدل سرد به شمار می رود می تواند سرمای زمستان را تحمل کند، آب و هوای خنک را می پسندد و دمای بالای سی درجه سانتی گراد برگ های آن را دچار آسیب می کند. این گیاه زمستان های طولانی را جهت تامین دوره استراحت نیاز دارد. بر حسب رقم، 800 تا 1500 ساعت دمای منهای هفت درجه نیاز دارد. این گیاه حتی می تواند دمایی حدود منهای 20 درجه را تحمل کند. این درخت همچنین به 20 تا 40 روز دمای زیر پنج درجه برای باز شدن جوانه ها و 160 تا 200 روز برای باردهی گل ها نیاز دارد.

انگور فرنگی به نور زیادی نیاز ندارد و وزش باد نمی تواند خسارت زیادی به آن وارد کند. سرماهای دیررس بهاره به بعضی ارقام این انگور آسیب وارد می کند.

آبیاری درخت انگور فرنگی:

تا وقتی که بذر جوانه بزند، باید قسمت های بالایی خاک به صورت مرطوب حفظ شود. انگور خارجی هر چند دقیقه که آبیاری می شود باید چند دقیقه صبر کرد تا از خیس نشدن خاک های زیرین اطمینان حاصل شود. در ماه های گرم تابستان بهتر است نهال در یک محل سایه دار حفظ شود. در این مدت هفته ای یک یا دو اینچ به آن ها آب دهید.

هرس کردن بوته انگورفرنگی:

هدف اصلی از هرس کردن انگورفرنگی ایجاد یک ساختار باز و خلوت می­باشد تا نور و هوای تمیز در آن جریان داشته باشد؛ بنابراین، خطر بیماری کاهش می­یابد. با توجه به این که میوه انگورفرنگی در شاخه ­های قدیمی تولید می­شود؛ هدف دوم برش ساقه ­ها و تحریک ساقه­ های جانبی برای تولید است. انگورفرنگی، انگورفرنگی قرمز و انگور فرنگی سفید با روش مشابه هرس می­شوند. برای دو تا سه سال اول لازم است که انگورفرنگی تازه کاشت شده هرس شود تا شکل مورد نیاز را بدست آورد.

هر گیاهی برای رشد و نمو نیاز به هرس دارد تا بتواند رشد کند چرا که هرس انگور فرنگی سبب می شود تا محصول گیاه با کیفیت تر شود. هرس درخت انگور فرنگی طی چندین نوبت انجام می شود که بیش‌ترین هرس آن در فصل بهار و پس از پایان فصل سرما زمانی که درخت در خواب است انجام می شود تا برای شکوفه دهی آماده شود. به هنگام هرس شاخه‌های علفی اضافه به همراه شاخه‌های خشک‌شده را قطع کنید. هرس این گیاه اگر به صورت اصولی و عمیق انجام می شود چرا که هر چقدر هرس درخت بیشتر باشد محصول پربارتر و باکیفیت تر می شود.

هرس در اولین زمستان (بهمن – اسفند):

• هر زمانی از سال که کشت کرده­ باشید، بهمن یا اسفند بهترین ماه برای آغاز هرس است.
• 4-5 ساقه اصلی را انتخاب کرده و هر کدام را به نصف یا سه چهار اندازه برش دهید. جوانه موجود در سمت خارج و داخل آن را جدا کرده و جوانه­ ها موجود در مسیری که می­خواهید رشد کند را نگه دارید.
• سایر ساقه ­ها، بخصوص ساقه­ هایی که در مرکز قرار دارد را حذف کنید. اگر ارتفاع پای بوده کوتاه است، ساقه­ های کمتر از 15-10 سانتیمتر (6-4 اینچ) بالاتر از زمین را حذف کنید.

هرس در دومین زمستان (بهمن – اسفند):

• ساقه­های اصلی را به اندازه یک چهار یا نصف برش دهید.
• حدود 10-8 ساقه جدید، قوی و سالم را انتخاب کرده و به اندازه یک چهار برش دهید.
• ساقه­های جدید و ناخواسته را تا طول 5 سانتیمتر یا 4 جوانه برش دهید.

هرس زمستانه و استقرار بوته (آبان – اسفند):

• اگر گیاه رشد بیشتری کرده باشد، ساقه­ های مسن را به اندازه یک چهارم برش داده و ساقه­ های مرکزی را از پایه جدا کنید.
• ساقه­ های بزرگ را به نصف اندازه رشد سال قبلی برش دهید. برای افزایش ارتفاع بوته، جوانه ­های موجود در پایین را حذف کنید.
• تمام ساقه­ ها و ریشه ­های موجود در پایه را هرس کنید. اگر بوته روی پای کوتاه رشد می­کند، مطمئن باشید که کامل تمیز است.
• اگر گیاه رشد زیادی ندارد، انتهای ساقه اصلی را هر کرده و ساقه­ های جدید را برش دهید تا 4-1 جوانه روی آن­ها باقی بماند.

هرس تابستان و استقرار بوته (خرداد – تیر):

• تمام ساقه­ های جانبی جدید را هر کرده و تنها 5 برگ را روی آن­ها نگه دارید.
•  بوته استقرار یافته
• کوتاه کردن ساقه­ های بلند در اواخر زمستان با استفاده از قیچی باغبانی تیز
• هرس کردن ساقه­ های دارای جوانه به سمت بیرون. ساقه­ های ضعیف
• اندام­های مکنده بایستی از پای بوته حذف شوند. برگ­های موجود در مرکز نیز بایستی جدا شوند.

هرس کردن انگورفرنگی کوردون:

به منظور حفظ شکل، کوردون به هرس تابستانی و زمستانی روتین نیاز دارد. برای تولید محصولات خوب بایستی آن را شدیدا هرس کرد. این امر باعث دسترسی راحت به گیاه و همچنین برداشت راحت میوه می­شود.

هرس کردن در زمستان اول (هنگام کاشت)

• در زمستان انگورفرنگی کوردون را کاشته و آن را هرس کنید. در غیر این صورت رشد کمتر می­شود
• هرس کردن ساقه اصلی رشد یافته انگورفرنگی کوردون در تابستان قبل به نصف اندازه.
• برش تمام ساقه­ های جانبی انگورفرنگی کوردون و حفظ تنها 1 یا 2 جوانه

هرس کردن در تابستان اول (خرداد – تیر):

هرس کردن تمام ساقه­ های جانبی و نگه داشتن 5 برگ روی آن.

هرس کردن در زمستان و استقرار کوردون (آبان – اسفند):

• هرس کردن ساقه اصلی به یک چهار اندازه ­ای که در تابستان قبل رشد کرده است. برش جوانه ­های موجود در سمت بیرون. ادامه رشد ساقه اصلی. زمانی که اندازه آن افزایش یافت، برش داده و تنها یک جوانه را نگه دارید.
• هرس تمام ساقه­ های جانبی و نگهداری 1 یا 2 جوانه به منظور تولید میوه­ های تازه
• حذف ساقه­ هایی که در پایه رشد کرده ­اند.

هرس تابستانی و استقرار کوردون (اواخر خرداد– تیر):

• هرس کردن تمام ساقه­های جانبی جدید و نگهداری 5 برگ روی آن.
• چه چیزی می­تواند اشتباه باشد
• جوانه­ ها و شکوفه
• جوانه­ های جدید توسط پرندگان از بین می­روند
• پرندگان می­توانند جوانه­ ها را از بین ببرند. بخصوص، اره­مگس که جوانه­ها را در طول زمستان خورده و مجددا در تابستان طغیان می­کنند. پرنده سیاه نیز از میوه­ها تغذیه می­کند.

بذر انگور فرنگی قرمز

ماه به ماه رشد انگورفرنگی:

در ادامه مقاله رشد انگور فرنگی در ماه های مختلف را بررسی می کنیم.

بهمن ماه رشد انگورفرنگی:

• جوانه­ های سال جدید مشخص شده و متورم می­شوند.
• کاشت انگور فرنگی ریشه­ دار در صورتی که زمین یخ نزده باشد.
• گیاهی که در زمستان هرس شده استقرار پیدا می­کند.
• استفاده از سولفات و پتاس و کودهای عمومی در اطراف گیاه.

اسفند ماه رشد انگورفرنگی:

• جوانه شکوفه زده و برگ­های جوان جدید ظاهر می­شوند.
• مالچ اطراف گیاه علف­های هرز را سرکوب می­کند
• آخرین شانس برای کاشت انگور فرنگی دارای ریشه.
• آخرین تلاش برای هرس زمستانه.
• هرس کردن انگورهای فرنگی که جدیدا کشت شده است.

فروردین ماه رشد انگورفرنگی:

• باز شدن شکوفه­ ها. حفاظت در برابر یخ­زدگی
• در صورت نیاز، محلول­ پاشی در برابر کپسید پس از افتادن شکوفه ­ها

اردیبهشت ماه رشد انگورفرنگی:

• میوه­چه تشکیل شده و شروع به متورم شدن می­کنند.
• در انتهای ماه، میوه ­های نارس حاصل شده و می­توان آن­ها را برای پختن برداشت کرد
• تنظیم علف هرز و آب
• بررسی مرکز بوته­ ها از نظر وجود لارو اره­مگس انگور فرنگی. برداشتن و از بین بردن آن­ها

خرداد ماه رشد انگورفرنگی:

• برداشت میوه ­های اول فصل
• هرس تابستانه در این ماه
• بررسی علائم کپک انگور فرنگی آمریکایی، لکه برگی، سوختگی و مرگ.

تیر ماه رشد انگورفرنگی:

• برداشت میوه ­های میان فصل
• کامل کردن هرس تابستانه تا اواسط ماه

مرداد ماه رشد انگورفرنگی:

• برداشت میوه ­های انتهای فصل

مهر ماه رشد انگورفرنگی:

• تهیه قلمه برای تکثیر گیاهان جدید
• در دسترس بودن انگور فرنگی ریشه­ دار جدید. کاشت در این ماه و ادامه

آبان ماه رشد انگورفرنگی:

• خرید و کاشت انگورفرنگی دارای ریشه
• هرس کردن زمستان می­تواند در این ماه آغاز شود. با این حال بهتر است برای بهمن و اسفند نگه داشته شود.

انگور فرنگی هرس شده در زمستان چارچوب قوی را ایجاد می­کند. شکوفه ­های زودهنگام بایستی در برابر یخ­زدگی محافظت شوند. بوته ­ها بسیار سخت هستند.

هرس انگور فرنگی

آفات و بیماری‌های درخت انگور فرنگی:

از آفات و بیماری‌های رایج درخت انگور فرنگی می‌توان به موارد زیر اشاره نمود.

پروانه انگور فرنگی:

پروانه انگور فرنگی از آفات رایج انگور فرنگی به شمار می رود، همانطور که از نامش پیداست نام نوعی حشره است که خسارات زیادی را به میوه محصول مورد کشت وارد می‌کند.

شاه بلوط انگور فرنگی:

شاه بلوط انگور فرنگی نوعی حشره به رنگ سیاه است که دارای سایه‌های قرمز و زرد رنگی است که از دور بیشتر شبیه مگس است، این حشره بر روی برگها تخم‌گذاری می‌کند و از برگهای انگور تغذیه و خساراتی را به بار می‌آورد.

شته گلدان انگور فرنگی:

شته نام حشره‌ای کوچک به رنگ سبز روشن است که از بخش‌های مختلف گیاه همچنین برگ، شاخه، میوه و برگ گیاه تغذیه می‌کند و باعث ایجاد خسارت می شود که برای از بین بردن آن می‌توانید از سموم شیمیایی استفاده کنید.

سر شاخه خوارها:

این آفت حشراتی را شامل می شود که از سر شاخه‌های گیاه تغذیه و سبب از بین رفتن آنها می شود که برای از بین بردن آنها می‌توانید از سموم شیمیایی استفاده کنید.

مگس و کرم میوه:

مگس و کرم میوه نوعی حشره است که به میوه گیاه آسیب می‌رساند و باعث خرابی محصول و کرم زدگی آن می شود.

پرندگان:

پرندگان نیز از آفات رایج انگور فرنگی به شمار می رود که در برخی مناطق خساراتی را به بار می‌آورد.

کنه‌ها:

کنه در واقع حشره‌ای کوچک و ریز است که از شیره گیاه تغذیه می‌کند که سبب برنزه شدن رنگ برگها می شود.

سوسک گلخوار:

نام نوعی حشره است که باعث آفات به درخت به هنگام گلدهی می شود.

مرگ شکوفه انگورفرنگی:

انگورفرنگی گیاه سختی بوده و شکوفه­ های آن در اوایل سال تولید می­شوند که خطر یخ­زدگی و تخریب گل­ها وجود دارد.

آفت گیاه انگور فرنگی

برگ­ های انگورفرنگی:

• قهوه ­ای شدن برگ و افتادن آن. این ممکن است اولیه نشانه از مرگ انگورفرنگی باشد. این حالت معمولا ناشی از قارچ، کپک خاکستری است. اگر آلودگی ادامه یابد شاخه­ ها از بین می­روند. در غیر این صورت شما می­تواند شاخه آلوده را برش داده و آن را حذف کنید و کل گیاه را نجات بدید.
• برگ­های پیچ خورده و تخریب شده. شته انگورفرنگی در بهار روی ساقه­ ها تخم گذاری کرده و نتاج آن خارج می­شود. لاروها سبز از ساقه­ ها و برگ­ها تغذیه کرده و باعث پیچیده شدن آن می­شود.
• برگ­های خرده شده. لاروهای شبیه کرم اره­مگس از برگ این گیاه استفاده می­کنند. بدن آن­ها به رنگ سبز بوده و طول آن­ها 20 میلی­متر است و معمولا پوشیده با نقطه­ های سیاه رنگ است. در صورت حمله شدید، در طول چند روز تمام گیاه را از بین می­برند. وجود تخم­های سبز رنگ در زیر برگ­ها را بررسی کنید.
• پوشش پودر سفید یا خاکستری. عمدتا تحت عنوان کپک انگورفرنگی آمریکایی شناخته می­شود و نوعی بیماری قارچی است. برخی از ارقام انگورفرنگی نسبت به آن مقاوم هستند. ابتدا ساقه­ های جدید و سپس برگ­ها آلوده می­شوند. اگر آلودگی شدید باشد کل گیاه با پودر پوشیده می­شود.

بذر انگور فرنگی مشکی

نقاط قهوه­ ای روی برگ­های انگورفرنگی:

نقاط قهوه ­ای کوچک توسط بخش زرد رنگ برگ احاطه می­شود. برگ­های آلوده برده و بیماری به بخش­های تازه رشد یافته حمله می­کند. نوعی بیماری قارچی است.

کناره برگ ­ها قهوه­ ای و پیچ خورده:

برگ­های پیچ خورده و کناره ­های آن به رنگ قهوه ­ای یا زرد تغییر می­کند. این حالت ممکن است نشانه کمبود پتاسیم باشد، بخصوص اگر نقاط به رنگ بنفش – قهوه ­ای باشد.

تغییر رنگ برگ به زرد بین رگبرگ­های انگورفرنگی:

کمبود آهن یا منگنز می­تواند باعث زرد شدن برگ شود. این عناصر عمدتا در خاک وجود دارند، اما قلیایی بودن خاک (pH بیش از 7) مانع جذب آن توسط گیاه می­شود. این حالت به عنوا کلروز القاء شده شناخته می­شود.

تاول­ های نارنجی یا قرمز روی برگ­های انگورفرنگی:

این تاول­ها معمول در بهار ایجاد می­شوند که ناشی از آلودگی قارچی تحت عنوان سوختگی انگورفرنگی است. این آلودگی ممکن است میوه­ ها را از ساقه­ ها جدا کند.

سوراخ­ های کوچک در برگ­های انگورفرنگی:

نقاط قرمز – قهوه ­ای و سورخ­های موجود در لبه برگ­ها از علائم حشره کپسید است. این آفت از برگ­های جوان تغذیه کرده و باعث مرگ بافت گیاه می­شود. دیدن آن­ها بسیار سخت است و در هر زمانی باعث خسارت می­شوند.

میوه خشک شده انگور فرنگی

میوه انگورفرنگی:

• میوه­ های خشک شده و چروکیده. حمله شدید آفت باعث تحت تاثیر قرار گرفتن میوه ­ها و برگ­های انگورفرنگی شده و موجب خشک و چروکیده شدن میوه می­شود
• پوست شکافته. شکاف­ه ای موجود در پوست میوه ممکن است ناشی از پرندگان باشد و یا ممکن است از علائم حمله حشره کپسید باشد که سوراخ­هایی را ایجاد می­کند.
• زخم­های قهوه ­ای و متورم. زخم­های قهوه ­ای حاصل از رشد قارچی تحت عنوان کپک انگورفرنگی آمریکایی است. در این حالت میوه قابل خوردن است اما طعم آن اندکی تغییر می­کند. تمام بخش­های صدمه دیده گیاه بایستی برش داده شده و حذف شود. برای تنظیم چرخش هوا و کاهش خسارت بایستی هرس انجام شود.

کپک خاکستری:

میوه توسط کپک خاکستری – سفید یا خاکستری – قهوه ­ای پوشیده شده و باعث آغاز پوسیدگی می­شود. بوتریتیس (برای مبارزه با این قارچ، استفاده از قارچ­کش­های مسی توصیه می­گردد) قارچی عامل بوده و می­تواند باعث مرگ انگورفرنگی شود.

کاربرد انگور فرنگی:

از انگور فرنگی استفاده‌های مختلفی به قرار زیر می شود.

• برای تازه خوری مناسب است.
• به عنوان دسر کاربرد دارد.
• از آن برای پخت مربا و همچنین ژله استفاده می‌کنند.
• برای تهیه آبمیوه طبیعی و ارگانیک از آن استفاده می‌کنند.

اگر شما نیز تجربه کاشت، داشت و برداشت انگور فرنگی را دارید تجربیات و دیدگاه ها، نظرات و انتقادات خود را با ما و دیگر مشتریان پوپونیک در میان بگذارید.